Της Ιρέν Χαϊτόγλου
Ας πούμε την αλήθεια…το νησί είναι στην επαρχία, αποτελεί επαρχία, παραμεθόριο, άκρη του χάρτη, αποτελείται από την Λέσβο και την Μυτιλήνη και όσο να πεις, ένα μπέρδεμα δημιουργείται όσον αφορά το κατά πόσο «είμαστε μια πόλη»! Ναι μεν έχουμε φανάρια, θέατρο, σινεμά, μεγάλη αγορά, γνωστά και μεγάλα καταστήματα, πολυκατοικίες, λεωφορεία, κίτρινα ταξιά, πάρκα, χώρους αναψυχής, καφέ, άνετο πάρκινγκ αλλά να που…αναρωτιέσαι: μα που ζω η άτιμη?!
Σκέφτεσαι τις επιλογές σου και χαίρεσαι: να πάω έδω βόλτα ή πιο κει? Να ψωνίσω από τον έναν ή τον άλλο? Φρεντοεσπρέσσο αριστερά ή δεξιά? Να πηδήξω χαρωπά σε ένα λεωφορείο κ να βρεθώ τυχαία σε ένα όμορφο χωριουδάκι, όποτε θέλω? Να περπατήσω στην ακροθαλασσιά με τον σκύλο και άλλους σκύλους? Να μπω στο αμάξι και να ακολουθήσω τις πινακίδες που με στέλνουν να κάνω τον γύρο της πλατείας 3 φορές μέχρι να βρω την έξοδο για Καλλονή…?
Για ρουχαλάκια και τζατζαλομαντζαλάκια κατεβαίνεις όλο χαρά στην Ερμού! Και ω τι ευθυμία! Μυρίζεις τα φρέσκα ψαράκια δίπλα από το φόρεμα που σου άρεσε και σκέφτεσαι: «μωρέ μήπως να τηγανίσω κάνα μπαρμπούνι σήμερα?» Και ξεχνάς και το φόρεμα γιατί η ευωδία σου σπασε τη μύτη! Παρακάτω στον δρόμο σου έχει παντελονάκια με παστουρμά, κοσμήματα με άρωμα κοτοπουλάκι, και «Ω, να και μία τράπεζα, ένας συμβολαιογράφος και 3 μεσίτες». Ό,τι τραβάει η ψυχή σου, το βρίσκεις στην Ερμού: από πουλόβερ, μέχρι σπίτια, φορολογικές δηλώσεις και φρέσκο καλαμαράκι!
Και μετά έχουμε τα Λαδάδικα, που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από της Θεσσαλονίκης την όμορφη κ ζηλευτή γειτονιά! Μπαράκια, μουσικούλες, φαγάκι περιποιημένο, και ωραία φατσάκια παντού! Η περιοχή σώζει το λουκ του κέντρου! Ιδιοκτήτες καφέ με μεράκι με περίσσια αλληλεγγύη ο ένας για τον άλλον (!), που στηρίζουν την αναβάθμιση της περιοχής και κάνουν ό,τι μπορούν να αναδείξουν το νησί σε (όπως πετυχημένα είπε η παρέα)- «μικρό Παρίσι της Λέσβου»!
Και εκεί περιπατάς αμέριμνος, ακούς τα λάιβ δεξιά και αριστερά, διαλέγεις που θα πρωτοπάς, και όταν πιείς το ένα, μετά θα πας κ στο δίπλα…έτσι πάει! Θα μείνεις λίγο όρθιος να χαζέψεις, να ακούσεις, να λικνιστείς με τον ρυθμό και στο τσακίρ-κέφι, να πιείς και ένα ποτάκι! Και έτσι υπάρχουν όλοι, επιζούν όλοι, χαίρονται όλοι, βελτιώνονται όλοι.
Το «τρανό μας χουργιό», θέλει λίγο αγάπη παραπάνω από τους δικούς του ανθρώπους, τους «χουργιανούς»! Μείναμε που μείναμε εδώ- να τα κάνουμε όσο όμορφα είμαστε και μεις! Γιατί οι Μυτιληνιοί έχουν μια γοητεία απαράμιλλη, που ξεχύνεται μέσα από το σφύριγμα που ακούς περπατώντας για το σπίτι, κουβαλώντας και το φόρεμα αλλά και τα μπαρμπουνάκια!
(Προσοχή: διαφήμιση προιόντος: Ένα από τα περιποιημένα λαιβάκια θα γίνει το Σάββατο 9/3 στο whisky ginger, στα γνωστά, (όχι Θεσσαλονικά) Λαδάδικα!)
