Η Πρωτομαγιά δεν είναι μόνο η γιορτή των λουλουδιών, των στεφανιών και της αναγέννησης της φύσης. Είναι, κυρίως, ημέρα μνήμης και τιμής για εκείνους που αγωνίστηκαν — και συνεχίζουν να αγωνίζονται — για την αξιοπρέπεια στην εργασία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Η πρώτη του Μάη, ως ημέρα εργατικής διαμαρτυρίας, ριζώνει στα τέλη του 19ου αιώνα, με αφετηρία το Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών. Στις 1 Μαΐου 1886, χιλιάδες εργάτες κατέβηκαν σε απεργία διεκδικώντας το «8 ώρες δουλειά – 8 ώρες ανάπαυση – 8 ώρες ελεύθερος χρόνος», ένα αίτημα που σήμερα μας φαίνεται αυτονόητο, αλλά τότε ήταν επαναστατικό. Οι απεργίες εκείνες βάφτηκαν με αίμα, ιδιαίτερα μετά τα γεγονότα της αιματοβαμμένης εξέγερσης στην πλατεία Χέιμαρκετ του Σικάγο. Οι νεκροί εκείνοι έγιναν το σύμβολο του διεθνούς εργατικού κινήματος.
Η Πρωτομαγιά ως σύμβολο πάλης καθιερώθηκε σύντομα και στην Ευρώπη, ενώ στην Ελλάδα γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1893 στην Αθήνα. Από τότε, κάθε δεκαετία έφερνε και μια νέα αιτία για αγώνα: καλύτεροι μισθοί, κοινωνικά δικαιώματα, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Στη χώρα μας, η Πρωτομαγιά συνδέθηκε επίσης με την αντίσταση, την ελευθερία, ακόμη και το αίμα εργατών που έπεσαν σε συγκρούσεις με τις αρχές, όπως στην αιματηρή Πρωτομαγιά του 1936 στη Θεσσαλονίκη.
Σήμερα, ο κόσμος της εργασίας αντιμετωπίζει διαφορετικές αλλά εξίσου κρίσιμες προκλήσεις: επισφάλεια, τηλεργασία χωρίς όρια, ανισότητες, κοινωνική αποξένωση. Η Πρωτομαγιά, λοιπόν, δεν ανήκει στο παρελθόν. Είναι υπενθύμιση πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως κάθε κεκτημένο δικαίωμα οφείλει να προστατεύεται με συνείδηση και συλλογική ευθύνη.
Ταυτόχρονα, η Πρωτομαγιά είναι και μια μέρα άνοιξης. Είναι τα στεφάνια από λουλούδια, οι εξορμήσεις στη φύση, το φως που μεγαλώνει και η ελπίδα πως, όπως η γη ξαναγεννιέται, έτσι μπορούν να ξαναγεννηθούν και οι αξίες της αλληλεγγύης, της ισότητας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Ας κρατήσουμε, λοιπόν, κι ένα λουλούδι, κι ένα σύνθημα.
Χρόνια πολλά με αξιοπρέπεια, χρώμα και ουσία.
