Όλα τέλεια στο εσωτερικό. Εξωτερικά, μια μικρή ζούγκλα μάς περιμένει.
Αν ψάχνεις για έναν όμορφο χώρο, γεμάτο τέχνη, φύση, ηρεμία και… λίγη άγρια βλάστηση, τότε τα Μουσεία Θεόφιλου και Τεριάντ στη Μυτιλήνη είναι ο απόλυτος προορισμός. Έργα κορυφαίων καλλιτεχνών μέσα, δέντρα, νερά, πουλιά κι ένας φυσικός περίγυρος… ελαφρώς πιο άγριος απ’ όσο προβλέπει η μελέτη διαμόρφωσης.
Τα χόρτα πρωταγωνιστές
Κυριακή πρωί, τα μουσεία ανοιχτά, οι επισκέπτες αρκετοί και ενθουσιασμένοι. Στο εσωτερικό όλα πεντακάθαρα, φωτεινά και εντυπωσιακά.
Έξω όμως, το τοπίο θύμιζε κάτι ανάμεσα σε αστικό πάρκο μετά την έξαρση της φύσης και σκηνικό από eco-dystopia με ελάχιστο budget.
Δέντρα απεριποίητα, χόρτα που διεκδικούν καλλιτεχνική εγκατάσταση, μονοπάτια που ζητούν GPS. Η Αγία Παρασκευή, εκεί ήσυχη όπως πάντα, περιτριγυρισμένη από πράσινο που έχει να κουρευτεί από τα… προ covid.
Και όλα αυτά έναν μήνα μετά την εντυπωσιακή επίσκεψη της Πρέσβειρας της Γαλλίας και των Πρέσβεων της Ε.Ε., που περπάτησαν τους ίδιους χώρους, μίλησαν για συνεργασίες, πολιτιστικές γέφυρες και φωτεινά μέλλοντα.
Μάλλον η φύση ενθουσιάστηκε τόσο πολύ, που είπε να δώσει τη δική της συνέχεια.
Ένα καθάρισμα δεν είναι πολιτιστικό πρόγραμμα. Είναι σεβασμός.
Ας μη γελιόμαστε: δεν χρειάζονται τεράστιες επενδύσεις, μόνο ένα απλό συνεργείο και μια στοιχειώδης πρόβλεψη.
Ο πολιτισμός δεν σταματά στην είσοδο του μουσείου. Ξεκινά από το πρώτο βήμα στο προαύλιο.
Και μπορεί εμείς να χαμογελάμε, αλλά τα χόρτα δεν αστειεύονται. Του χρόνου τέτοια εποχή ίσως ζητήσουν είσοδο και ξεναγό.
