Γράφει η Μαρία Στρίγκου συγγραφέας σύμβουλος ψυχικής υγείας
Τι έχω γιατρέ μου;
Να μια ερώτηση που την απευθύνουμε πολύ συχνά, με φόβο και αγωνία αλλά και με απορία πολλές φορές, στον επιστήμονα υγείας που έχουμε μπροστά μας.
Τι έχω γιατρέ μου; Τι μου συμβαίνει; Τι δεν πάει καλά με μένα;
Εγώ δεν ήμουν αλλεργικός/η, εγώ δεν είχα προβλήματα με το στομάχι, δεν άφηνα τα πράγματα να με πάρουν από κάτω.
Γερός σαν ταύρος, έτσι έλεγαν όλοι οι γνωστοί μου. Σκληρός σαν ατσάλι. Ακούραστος. Πολυεργαλείο. Βράχος.
Αυτές είναι μερικές από τις κουβέντες που λέμε για τον εαυτό μας ή για κάποιον άλλον. Και καμαρώνουμε μάλιστα γι’ αυτό. Έχουμε κάνει τη σύναψη στον εγκέφαλο.
Πολλή δουλειά = υγεία. Υπερδραστηριότητα = ευρωστία.
Ανθεκτικότητα (ψυχική και σωματική) = γενναιότητα.
Είναι όμως έτσι;
Τα συμπτώματα ξεκινούν απλά. Ένας πονοκέφαλος αρχικά. Μία δυσπεψία που μπορεί να επαναλαμβάνεται. Κάποιο εξάνθημα. Μία οσφυαλγία που σε ακινητοποιεί για λίγο. Μια αλλεργία που δεν ήξερες πως έχεις.
Το σώμα σου δεν έχει άλλο τρόπο να σε κάνει να το προσέξεις. Τα κύτταρά σου διαμαρτύρονται ήπια κι ευγενικά. Πίσω απ’ αυτά, η ψυχή σου προσπαθεί να σου πει πως κάτι δεν πάει καλά.
Αν λάβεις το μήνυμα, ίσως κάτι μπορεί να αλλάξει. Οι περισσότεροι, για να μην πω όλοι, δεν λαμβάνουμε κανένα μήνυμα. Η ζωή τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και η αγωνία να την προφτάσεις κυριαρχεί.
Τότε το σώμα σου αποφασίζει να επικοινωνήσει πιο έντονα μαζί σου, μήπως και το αντιληφθείς. Φλεγμονές, κυτταρικές ατυπίες, καρδιολογικά προβλήματα, διαβήτης.
Τα αυτοάνοσα είναι ένα βήμα μακριά.
Γιατρέ μου τι μου συμβαίνει; Τι έχω; Γιατί το έπαθα αυτό;
Καλή ερώτηση. Καλύτερα όμως θα είναι να σταθείς μπροστά σ’ έναν καθρέφτη και να ρωτήσεις αυτόν που βρίσκεται απέναντι σου.
Εαυτέ μου τι μου συμβαίνει; Γιατί το έπαθα αυτό;
Κι ακόμα καλύτερα “τι θέλει να μου πει αυτό το σύμπτωμα, αυτή η ασθένεια;”
Πριν αρρωστήσει το σώμα, αρρωσταίνει η ψυχή. Το έχεις διαβάσει, το έχεις ακούσει, το έχεις νιώσει όμως επιμένεις να το ξεχνάς.
Μου έπρηξες το συκώτι λέμε. Έσπασε η καρδιά μου. Μ’ έκοψες στα δύο. Πίκρισε η ζωή μου. Στραβώθηκα.
Κοίτα πόσες εκφράσεις χρησιμοποιούμε που σωματοποιούν το συναίσθημα. Και αν ψάξεις θα βρεις κι άλλες πολλές ακόμα.
Τι αρρωσταίνει την ψυχή σου; Τι σου λείπει και το λαχταράς; Τι θέλεις να κάνεις και διστάζεις; Τι σε πονάει και δεν σε προστατεύεις απ’ αυτό;
Να κάποιες φράσεις που μπορεί να σου δείξουν κάποιο πρόβλημα που υποβόσκει.
Κι άλλη μία, εξίσου σημαντική.
Πού με εξυπηρετεί αυτό το πρόβλημα υγείας μου;
Ξαφνιάζεσαι, το βλέπω, όμως πίσω απ’ την ερώτηση υπάρχει πολλή αλήθεια. Κι ίσως πολλή λύπη που δεν γίνεται να εκφραστεί, πολύς θυμός, πολλή αγωνία, πολλή χαρά, ναι, όπως το ακούς, χαρά.
Γιατί μια ασθένεια μπορεί να είναι η ευκαιρία σου για ξεκούραση, για να πάρεις προσοχή από τους άλλους, για να εκφραστείς ειλικρινά χωρίς να σε παρεξηγήσουν, να αντιδράσεις σε κάτι που σε δυσαρεστεί.
Τι έχω εαυτέ μου; Τι μου συμβαίνει;
Ο γιατρός και τα φάρμακα θα είναι πάντα εκεί. Όμως είναι καλύτερα να προλαμβάνεις παρά να θεραπεύεις, οπότε γίνε γιατρός του εαυτού σου χτες.
Αφουγκράσου το σώμα σου, γνώρισε την ψυχή σου, άγγιξε τα τραύματα σου με αγάπη και σεβασμό, διαχειρίσου τα συναισθήματα σου, ζήτα βοήθεια πριν σωματοποιηθούν.
Δεν είναι κακό. Το δικαιούσαι.
Φρόντισε τον μοναδικό, δικό σου άνθρωπο πάνω στη γη. Τον εαυτό σου.
Κι όλα θα πάνε καλύτερα.
