Ο Εράν βρέθηκε πριν 25 χρόνια στη Λέσβο.
Αγάπησε το Πλωμάρι όπως αγαπάει και τη ζωγραφική και επένδυσε στο χωριό που έγινε η κατ’ επιλογήν δική του βάση καθώς και της οικογένειάς του.
Τον βρίσκω στο στούντιο του μαζί με τους γιούς του Μικέλε και Αντρέα μετά από προτροπή του φίλου Γιώργου, που μου συστήνει να δω τη δουλειά του από κοντά.
Με ούζο, κρασί, καφέ και παντζάρι
Είναι ένα πρωί ενός ζεστού Σαββάτου του Ιούνη και βρίσκομαι σε ένα σπίτι με υπέροχη θέα, σε ένα μπαλκόνι με τρία επίπεδα και τη θάλασσα να με «φωνάζει» από κάτω. Θαλασσινό αεράκι, πουλιά να κελαηδούν πάνω στην εντυπωσιακή ποικιλία δέντρων που έχει φυτέψει στωικά και τα παρατηρεί να μεγαλώνουν ο ίδιος. Πάνε σχεδόν δυο δεκαετίες που ο καλλιτέχνης ξεκίνησε να επισκέπτεται το νησί προερχόμενος από ένα προάστιο του Ισραήλ, όπου ζούσε μαζί με την οικογένεια του σε ένα καλλιτεχνικό χωριό. Λίγο πιο κάτω και ακόμη πιο κοντά στη θάλασσα είναι το ατελιέ του. Ιδανικό περιβάλλον για έναν καλλιτέχνη που τον καθοδηγεί η φύση και τα χρώματά της.
Κατευθύνομαι σε έναν επίγειο παράδεισο που η τεχνοτροπία κατασκευής των σπιτιών συνάδει απόλυτα με τη φύση της περιοχής. Ξύλο,πέτρα,παλιά αντικείμενα να καταγράφουν τον χρόνο και αφαιρετική αισθητική. Ακόμη και αν δεν είσαι ζωγράφος , με τέτοια παράσταση τριγύρω σου είναι πολύ πιθανόν να θέλεις να πιάσεις τα πινέλα και να πειραματιστείς ..
Σε ένα τραπέζι γεμάτο πετραδάκια, γυαλιά και κεραμικά πλακάκια που βγάζουν τα θυμωμένα μελτέμια, στην ακτή, κερδίζει το μάτι μου και πάλι, η θάλασσα. Ένα γαλάζιο που σου τρυπάει τη μνήμη και καταγράφεται στο μυαλό με απίστευτη παραστατικότητα.
Άλλωστε αυτό το μπλε, το γαλάζιο, με τις διακυμάνσεις του φωτός είναι και ένα από τα χρώματα που κυριαρχεί σχεδόν σε όλους τους πίνακές του.
Ο Εράν έχει χέρια ζωγράφου. Γεμάτα χρώματα. Κάθεται τις πρώτες πρωινές ώρες όταν ξυπνάει η φύση, η θάλασσα είναι σχεδόν ακίνητη και ζωγραφίζει ή καλύτερα παράγει σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή ότι κατεβάσει η φαντασία του, προσθέτοντας στον καμβά, τις πρώτες ύλες της περιοχής.
Ούζο, καφέ, κόκκινο κρασί και χυμό από παντζάρι για να πετύχει τα χρώματα.
Η BLUE SKY GALLERY της οποίας υπεύθυνοι για τη λειτουργεία της είναι οι γιοι του Μικέλε και Αντρέα, οι οποίοι και συνεχίζουν το όραμα του πατέρα τους, βρίσκεται στην κεντρική αγορά του Πλωμαρίου!
Το ούζο αναδύεται από τους εκατοντάδες καμβάδες που στεγνώνουν στο δωμάτιο.
Με τη μοναδική τεχνική του ούζου και αναμιγνύοντας χρώματα χωρίς καν να χρησιμοποιεί πινέλο, πετυχαίνει μοναδικά μοτίβα, ενώ ο ίδιος βλέπει τα χιλιάδες ψαράκια που ζωγραφίζει ή τα ευφάνταστα μοτίβα του να θέλουν να ενωθούν με τη θάλασσα που έχει στο οπτικό του πεδίο, καθώς πειραματίζεται με την ουσία του χρώματος. Το ούζο δημιουργεί ένα οπτικό τρεμόπαιγμα, μόλις ψεκαστεί στον καμβά του. Ένα παιχνίδισμα μεταξύ των χρωμάτων που το πράσινο καταλήγει σε διαβαθμίσεις άλλων χρωμάτων, το χρυσό συμφιλιώνεται με το αγαπημένο μπλε κι ένα ανεπανάληπτο φως αναδεικνύει την κάθε του σύνθεση.
Είναι ίσως το πρώτο ατελιέ στο οποίο δε βλέπω πινέλα πουθενά. Ένας ραπιδογράφος και τα διάσημα υγρά της περιοχής και καλής ποιότητας μελάνια, είναι όλα όσα χρειάζεται για την ολόδικη του τεχνική που έχει μέσα λίγο από το ντριπάρισμα του Πόλλοκ αλλά και υποσυνείδητες γραμμές του αγαπημένου του ζωγράφου Σίλε. Ο Εράν οργανώνει το δικό του καλλιτεχνικό χάος και δίνει εικαστικό νόημα στους πίνακές του, με μια εντυπωσιακή σχολαστικότητα. Ένας καλλιτέχνης που ταξιδεύει συχνά στα πέρατα της γης και ο ίδιος προέρχεται από οικογένεια καλλιτεχνών και μάλιστα απαριθμεί την τέταρτη γενιά, σε ένα περιβάλλον όπου η τέχνη είχε πάντα πρωταρχικό ρόλο. Οι πίνακές του έχουν κίνηση χωρίς να είναι απαραίτητα ανθρωποκεντρικοί, με αρχιτεκτονική δομή και πολύμορφες συνθέσεις που επαναλαμβάνονται.
Η γκαλερί ως στόχος συνύπαρξης
Μιλάμε στη σκιερή βεράντα του, για τη ζωγραφική και για το πώς ο ίδιος την αντιλαμβάνεται και τον κερδίζει σχεδόν σε όλα τα επίπεδα της ζωής του. Μέσα στο ατελιέ με τα εκατοντάδες έργα που φεύγουν σε διάφορα μήκη και πλάτη της γης , μιλάει για το νέο του επίτευγμα το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο από τη δημιουργία μιας γκαλερί στο Πλωμάρι που υπόσχεται πολλά κι έχει σαν στόχο να ενώσει τη λεσβιακή καλλιτεχνική κοινότητα. Η Γκαλερί που λειτουργούν οι γιοι του Μικέλε και Αντρέα
Ο ίδιος μιλάει για τη δημιουργία ενός καλλιτεχνικού πυρήνα όπου θα διοργανώνονται φεστιβάλ και οι καλλιτέχνες θα μπορούν επιτέλους να μιλούν αναμεταξύ τους τη δική τους γλώσσα. Θα μπορούν να εξελίσσονται, να υιοθετούν και να συνομιλούν με αυτή την παγκόσμια όμορφη γλώσσα των εικαστικών τεχνών.
Η γκαλερί βρίσκεται στην αγορά του χωριού και λειτουργεί ήδη με δικά του έργα καθώς και κεραμικά που έχει ψήσει σε ντόπιους κεραμίστες, ζωγραφίζοντάς τα ο ίδιος με τα χαρακτηριστικά του μοτίβα. Στον χώρο, που είναι ανοιχτός προς το κοινό, υπάρχουν ίντιγκο ρούχα και αξεσουάρ της αδελφής του καλλιτέχνη, μοναδικά έργα τέχνης από την Ινδία που τα μετέφερε για τις ανάγκες του χώρου, ενώ η γκαλερί είναι έτοιμη να υποδεχτεί τμηματικά Λέσβιους καλλιτέχνες που θα ήθελαν να εκθέσουν τις δημιουργίες τους εκεί σε μια προσπάθεια συνεργασίας και εξωστρέφειας…
