Ο Βασίλης Καζάζης, αν και τα τελευταία χρόνια τον έχει απορροφήσει η Αθήνα, παραμένει πάντα Λέσβιος, επιστρέφοντας συχνά στον τόπο του για να αντλήσει έμπνευση από τις εικόνες και τις στιγμές που του χαρίζει η ιδιαίτερη πατρίδα του. Από τα φοιτητικά του χρόνια στην πρωτεύουσα μέχρι σήμερα, έχει μάθει να ισορροπεί ανάμεσα στη μηχανολογία –την «πιστή του σύζυγο», όπως λέει– και τη φωτογραφία, τον «πλατωνικό του έρωτα». Δεν είναι τυχαίο ότι διάλεξε να ξανακαθίσει στα θρανία∙ όπως εξομολογείται, στο απόγειο της οικονομικής εξαθλίωσης και της μιζέριας αναζήτησε ένα νέο φως, έναν τρόπο να αιχμαλωτίζει την πραγματικότητα που χάνεται. Η φωτογραφία γι’ αυτόν είναι μέσο έκφρασης, μια ψευδαίσθηση που τον βοηθά να κρατά ζωντανές τις στιγμές και να τις μετατρέπει σε τέχνη. Το καλοκαίρι καταφέραμε να τον «στριμώξουμε» στο στούντιο, για να μας μιλήσει για τα νέα του σχέδια και τη σχέση του με τη φωτογραφία, αφού πλέον είναι αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Φωτογραφίας. Με τον γνώριμο αυθορμητισμό και την ώριμη αισιοδοξία του, εξηγεί πώς η τέχνη, η επιστήμη και η ζωή ενώνονται σε μια ισορροπία που τον εμπνέει και τον καθοδηγεί.
