γράφει η Νέτη Φίλια-δημοσιογράφος
Ώρα 15:40 μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, στο γραφείο μου στο Mega στη λεωφόρο Μεσογείων. Απέναντί μου ο αρχισυντάκτης, γράφουμε το δελτίο των 17:00 που πρόκειται να παρουσιάσω. Το τσεκάρουμε άλλη μία φορά, εντάξει έτοιμο. Τι ώρα είναι; 15:50. Έχουμε χρόνο. Κάτσε να πάρω τηλέφωνο δυο λεπτά στο περιοδικό να τσεκάρω αν είναι όλα εντάξει με το κείμενο που τους έστειλα το πρωί. Ενόσω μιλάω στο τηλέφωνο, από τα γραφεία των συναδέλφων στα Διεθνή, στο βάθος της αίθουσας σύνταξης, ακούγεται η χαρακτηριστική φωνή του Στρατή Αγγελή Stratis Aggelis: «Πάμε για έκτακτο τώρα… ΤΩΡΑ!». «Σε κλείνω, κάτι έγινε», λέω βιαστικά και πετάγομαι όρθια σαν ελατήριο. Έρχεται φουριόζος ο Στρατής και εκστομίζει συνοπτικά τις πρώτες λέξεις: «Ένα αεροπλάνο, δεν ξέρουμε τι αεροπλάνο, έπεσε πάνω στον έναν από τους δύο πύργους του World Trade Center στο Μανχάταν. Οι άλλοι δεν έχουν βγει ακόμα με έκτακτο».
Τρέχα Νέτη, τρέχα. Ανεβαίνω δύο-δύο τα σκαλιά για το στούντιο ειδήσεων στον 7ο.
Σήμα έκτακτου. Σε 4, 3, 2, 1….
«Κυρίες και κύριοι διακόπτουμε τη ροή του προγράμματός μας, καθώς πριν από λίγα λεπτά ένα αεροπλάνο έπεσε πάνω στον βόρειο πύργο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στη Νέα Υόρκη…. Βλέπετε στους δέκτες σας εικόνα από το CNN… διακρίνουμε καθαρά ότι από τον βόρειο πύργο βγαίνουν καπνοί… αυτό που ξέρουμε μέχρι στιγμής είναι ότι το αεροσκάφος έπεσε πάνω στον Βόρειο πύργο… δεν γνωρίζουμε τον τύπο του αεροσκάφους… δεν γνωρίζουμε τις συνθήκες… αν πρόκειται για ατύχημα… μέχρι να συνδεθούμε με τον Μιχάλη Ιγνατίου στη Νέα Υόρκη για να μας δώσει τις πρώτες πληροφορίες, να δούμε τι μεταδίδει το CNN…». Full screen η οθόνη με εικόνα απο το CNN, δυναμώνει ο ήχος και μεταφράζω.
Λίγο μετά: “Συνδεόμαστε με την αίθουσα σύνταξης και τον Στρατή Αγγελή για να μας δώσει τις πρώτες πληροφορίες. Στρατή…».
Είχα το δημοσιογραφικό προνόμιο (?), την ανυπέρβλητη επαγγελματική μα και ανθρώπινη εμπειρία, να μεταδώσω πρώτη για λογαριασμό του Mega την έκτακτη είδηση για τη μεγαλύτερη και πιο πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση στην ιστορία, πριν από 24 χρόνια. Εκείνο το απόγευμα «έμεινα στον αέρα» για περίπου 1μιση ώρα, περιγράφοντας (κι άλλοτε σιωπώντας) εικόνες εξωπραγματικές, εικόνες αδιανόητες. Ακόμα και σήμερα, όταν το σκέφτομαι, αναρωτιέμαι σε τι λειτουργία “μείνε ψύχραιμη” είχα μπει για να το καταφέρω, σχετικά νεαρή τότε στην τηλεόραση.
Λίγο πριν αρχίσουμε να βλέπουμε εκείνα τα «αντικείμενα» να πέφτουν από τους φλεγόμενους πύργους και καταλάβουμε ότι ήταν άνθρωποι που βουτούσαν στο κενό για να “σωθούν”, στο στούντιο μπήκε ο Νίκος Χατζηνικολάου για να συνεχίσει τη μαραθώνια μετάδοση κι εγώ επέστρεψα στο γραφείο μου στον 6ο όροφο. Ένιωθα μουδιασμένη, αποσβολωμένη με μια αίσθηση αποπροσανατολισμού, σα να είχα υποβληθεί σε πολύωρη χειρουργική επέμβαση. Μπαίνοντας στην αίθουσα σύνταξης, όλοι οι συνάδελφοι όρθιοι, κοιτούσαν μαρμαρωμένοι τις οθόνες που ήταν στηριγμένες ψηλά στους τοίχους. Σιωπή. Κανείς δεν έβγαζε μιλιά. Όλοι σοκαρισμένοι από το γεγονός που άλλαξε τον κόσμο που ζούμε για πάντα.
Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία.
*Η Νέτη Φίλια ήταν η πρώτη δημοσιογράφος που μετέδωσε για λογαριασμό του Mega, την είδηση της τρομοκρατικής επίθεσης, της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001
