Γράφει η Ιρέν Χαΐτογλου
Tην ονομάζουν «κρίση μέσης ηλικίας»…κι αν κρίνουμε από το ιστορικό της οικογένειας…βρίσκεσαι όντως κάπου στη μέση της ζωής σου… Και αναρωτιέσαι που πας, τι κάνεις κ αν βρίσκεσαι εκεί που θες, στην ζωή που σε γεμίζει, την δουλειά που σε ικανοποιεί, με φίλους που σε ξέρουν όπως είσαι ή κοντά σε γνώριμα πρόσωπα, οικείες ομιλίες, κουβέντες γνωστές και επαναλαμβανόμενες-τόσο που δεν τις αντέχεις άλλο…κ ενώ έχεις την ησυχία σου, σκέφτεσαι σοβαρά να γυρίσεις σε όλα αυτά…τα γνωστά από χρόνια…Γνωστά, παλιά και παλιακά μαζί, ίδια αλλά κ αρκετά διαφορετικά…και τα πάντα σε 8 λεπτά απόσταση!
Και ξεκινάς με βαλιτσούλα από Αθήνα, να κάνεις την μεγάλη επιστροφή στο νησί, μετά από 20 χρόνια πάνω-κάτω…κ όλοι σε κοιτάνε με απορία, αμφισβήτηση, και ένα μικρό ερωτηματικό για το αν είσαι στα καλά σου, αλλά ας μην πάμε εκεί ακόμη…!
Και εδώ ξεκινάει το ημερολόγιο του δεύτερου μισού εαυτού σου… η δεύτερη αρχή σου ή η συνέχεια σου άραγε?
Και τολμάς να προσπαθήσεις να το ανακαλύψεις…να δεις πώς θα σου πάει, να κάνεις αλλαγές, στροφές και προσπάθειες, μέχρι να ΣΕ βρεις…ΑΝ το καταφέρεις…Γιατί τελικά αυτή η αλλαγή που επιχειρείται εμπεριέχει κ νέα, μεταμοντέρνα καριέρα σε άλλο πεδίο, καινούριο, υπέροχα μοσχομυριστό και νόστιμο, καθαρό, αλλά κ πολύ λερωμένο, γεμάτο ωραίες εκπλήξεις, αλλά και πολλαπλά σοκ—γιατί έχεις Άγνοια Κινδύνου, όπως το λένε αυτό το άτιμο…κ λες «ναι» τόσο εύκολα, γρήγορα και πρόθυμα! Θες να μάθεις, να εξελιχθείς, να συμμετάσχεις, να συνεργαστείς, αλλά και να εκτιμηθείς, να αποζημιωθείς και να ανταμειφθείς ολούθε, για να αξίζει αυτή η αλλαγή, μαθέ! Και ζντούπ!…προσγειώνεσαι στην απορία: «πού έμπλεξα Παναγιάμ…?»
Μαζεύεις περηφάνιες, μαχαίρια, ποδιές και σερνόμενασαμπώ κ αναχωρείς με μυθικό κουράγιο…κ όρεξη για τα επόμενα βήματα! Γιατί δεν σου έφτασε το ένα πείραμα- θες να δώσεις μια καλή ευκαιρία στον εαυτό σου να δει αν τα πάει καλά, αν φταις εσύ ή όλοι οι άλλοι…φυσικά σχεδόν πάντα φτάνοντας στο ίδιο συμπέρασμα…ότι για ΟΛΑ, πάντα, φταίς ΕΣΥ!
Γιατί και στο επόμενο βήμα, το σενάριο καταλήγει στο «μήπως δεν…?» Και οι τριγύρω κοιτάν με απορία, ανασφάλεια και τα ερωτηματικά για την ψυχική σου υγεία έχουν πολλαπλασιαστεί! «Πώς είσαι? Είσαι καλά? Πώς πάει? Τώρα τι θα γίνει?»
Αλλά εσύ…ξέρεις…
