
Εντυπωσιάσθηκα. Χάνεσαι στην περιπλάνηση των εικόνων μιας άλλης εποχής.
Η κάθε φωτογραφία ένα δαδί, προσάναμμα της νοσταλγίας, της φωτιάς των συναισθημάτων, να ζεσταίνει έστω για λίγο, τις ταραγμένες μας ψυχές.
Εικόνες άψυχες και μαζί ζεστές, μακρινές αλλά και πολύ οικίες.
Η ζωή συνεχίζει, ο τόπος παραμένει και οι εικόνες, απόδειξη της διαχείρισης του παρελθόντος προς σύγκριση με το όποιο σημερινό κέρδος …
Δεν θα μάθουμε ποτέ τις πραγματικές σκέψεις και την διάθεση των φωτογράφων της Μυτιλήνης την στιγμή του κάθε «κλίκ»… Νομίζω όμως ότι πέρα από την αγάπη τους για αυτόν τον τόπο, προσπάθησαν να διασώσουν ό,τι μπορούσαν… Να μεταφέρουν σε κάθε νεότερο, όλα εκείνα τα ερεθίσματα των αισθήσεων που μπορεί κάθε φωτογραφία και ο νους να ξαναπλάσουν, σαν να γνώριζαν ότι τίποτε μετά από εκείνο το «κλίκ» δεν θα ήταν ομορφότερο ή και καλύτερο…
Όμως είναι σίγουρο ότι μοιραζόμαστε τις ίδιες ομορφιές από τις εικόνες ?. Ότι βλέπουμε όλοι τα ίδια πράγματα. Για τους μεγαλύτερους ίσως είναι πιο εύκολο, αλλά υπάρχουμε κι εμείς οι νεότεροι, που χρειαζόμαστε ίσως πάνω από έναν «ξεναγό» στις ενότητες αυτού του ταξιδιού.
Έχοντας πάρει γνώση από ανθρώπους αλλοτινούς και θέλοντας να προσθέσω στο συναίσθημα και στην αλησμονιά, επιτρέψτε μου να σας ξεναγήσω σε έναν χώρο που συνήθως επισκέπτονται μόνο «διαβασμένοι», ενώ οι άλλοι απλά προσπερνούν, χάνοντας ένα μέρος από το παρελθόν του νησιού.
Ελάτε να δούμε μαζί ό,τι μας μεταφέρεται μέσα από τις φωτογραφίες και αφορά πλοία, τα «καϊκέλια» του Θεόφιλου, την Ναυτική Παράδοση του νησιού.
Ευχαριστώ(Για την φωτό του εξωφύλλου) Η ναυτική παράδοση της Μυτιλήνης είναι γνωστή κυρίως από τον ιστιοφόρο στόλο του Πλωμαρίου και τα μεγάλα και γερά Πλωμαρίτικα Περάματα. Είναι όμως λιγότερο γνωστό, ότι η τοπική παραδοσιακή ναυπηγική, παρουσίασε στην έκφραση της εξειδίκευσης της και άλλα μικρότερα και ιδιαίτερα σκαριά. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν αυτό το ταξίδι με δυο πολύ όμορφες φωτογραφίες που μας δείχνουν δύο τοπικά σκαριά. Έτσι, στην πρώτη φωτογραφία, από το λιμάνι της πόλης και ως κεντρικό θέμα, βλέπουμε ένα μικρό σκαρί, ένα «Τσερνίκι Μυτιλήνης». Ήταν ένα σκάφος που κατασκευαζόταν κυρίως στα ναυπηγία του Πλωμαρίου και του Πολυχνίτου, ως μικρό μεταφορικό ή αλιευτικό. Χαρακτηριστικό του σκάφους ήταν η αρκετά κυρτή του πλώρη και η υπερυψωμένη πρύμνη του. Το εικονιζόμενο σκάφος έχει ιστιοφορία Μισολάτινου (ένα τραπεζοειδές πανί αναρτημένο από μία αντένα) ενώ το δεύτερο σκάφος μέρος του οποίου διακρίνεται στο δεξιό μέρος της φωτογραφίας φέρει ιστιοφορία Σακκολέβας (ένα τραπεζοειδές πανί αναρτημένο από ένα τεντωμένο από μία αντένα σχοινί, σαν κουρτίνα ). Παρατηρήστε τα σταμνιά και τον άνθρωπο στον προβλήτα, εμπρός από το σκάφος. Τον «διάλογο» που εκφράζει με το ανασηκωμένο χέρι του προς έναν δεύτερο επάνω στο σκάφος και φαντασθείτε την έκφραση του προσώπου του παιδιού, που φαίνεται να κρατά ένα σχοινί από το σκάφος, καθώς θα προσπαθούσε να κατανοήσει τον διάλογο στρέφοντας το πρόσωπο του με εναλλαγή προς τον καθένα από τους δύο… Μην παραλείψετε να προσέξετε το Λιμεναρχείο και τα υπόλοιπα στο βάθος της φωτογραφίας σκάφη.









