Ο 16χρονος πρωταθλητής από τη Μυτιλήνη που θα αγωνιστεί σε Παγκόσμιο και Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα καράτε αναζητά πόρους για να συνεχίσει το όνειρό του
Γράφει ο Πέτρος Τσενολάρης, προπονητής καράτε
Το να ζεις στη Μυτιλήνη είναι τύχη. Έχεις θάλασσα, βουνά, καλό φαγητό, ανθρώπους με καρδιά. Όμως, το να είσαι αθλητής υψηλού επιπέδου στη Μυτιλήνη είναι άλλο πράγμα: είναι ένας καθημερινός αγώνας που ξεπερνά το tatami.
Μιλάω για τον μαθητή μου, τον Ευστράτιο Παπαπορφυρίου, έναν 16χρονο καρατέκα που είναι ο μοναδικός στην κατηγορία του με συμμετοχές σε διασυλλογικούς, πανελλήνιους, διεθνείς και πανευρωπαϊκούς αγώνες. Και δεν είναι μόνο ότι συμμετείχε – γύρισε πάντα με διακρίσεις. Αυτό από μόνο του θα έπρεπε να είναι αρκετό για να σταθεί δίπλα του όλος ο τόπος.
Κι όμως, όλα όσα έχει πετύχει, τα έχει καταφέρει μόνος του, με τον ιδρώτα του, με τις θυσίες της οικογένειάς του και με τις δικές μου οδηγίες – πολλές φορές μέσω διαδικτύου. Γιατί; Γιατί στη Μυτιλήνη δεν υπάρχει σχολή που να μπορεί να προσφέρει προπόνηση επιπέδου παγκοσμίου πρωταθλητισμού. Αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε σε εξωτερικούς χώρους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η πραγματικότητα που δεν βλέπουμε
Σε λίγες εβδομάδες, ο Στράτος θα συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Καράτε στη Βουλγαρία και αμέσως μετά, στο Πανευρωπαϊκό στην Ιταλία. Ακούγεται εντυπωσιακό. Όμως, ξέρετε τι σημαίνει στην πράξη;
- Αεροπορικά εισιτήρια
- Ξενοδοχείο
- Διατροφή
- Συμμετοχή
- Εξοπλισμός
Και μόνο αυτά ξεπερνούν τα 700€. Αν χρειαστεί να τον συνοδεύσει κάποιος γονιός, το ποσό διπλασιάζεται. Ο προπονητής του (εγώ) πρέπει να είναι δίπλα του – κι αυτό σημαίνει επιπλέον έξοδα, αλλά και προσωπικές θυσίες σε δουλειά και οικογένεια.
Και πείτε μου: ποιος μπορεί να τα καλύψει αυτά; Οι γονείς με μισθούς 800–900€; Η ομοσπονδία, που καλύπτει μόνο τον πρώτο διακριθέντα και μόνο τα έξοδα συμμετοχής; Ο σύλλογος, που ήδη παλεύει να πληρώσει ενοίκιο και ασφάλειες;
Το μεγάλο “γιατί”
Εδώ είναι το σημείο που όλοι κάνουν την ίδια ερώτηση:
– Μα γιατί, αφού έχει μέλλον, δεν προχωρά;
Η απάντηση είναι σκληρή: γιατί δεν έχει τα μέσα.
Δεν είναι θέμα ταλέντου, δεν είναι θέμα θέλησης. Ο Στράτος έχει και τα δύο, σε υπερθετικό βαθμό. Είναι θέμα υποστήριξης, της οποίας η απουσία είναι εκκωφαντική.
Ο Στράτος αξίζει
Ο Στράτος είναι μόνο 16 χρονών. Θα μπορούσε να ζει τη ζωή του σαν κάθε άλλο παιδί της ηλικίας του. Αντίθετα, ξοδεύει ώρες στην προπόνηση, στερείται πράγματα που οι συνομήλικοί του θεωρούν αυτονόητα, και συνεχίζει να δίνει τον καλύτερο εαυτό του.
Είναι τυχερός γιατί γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, αλλά άτυχος γιατί διάλεξε τον πρωταθλητισμό σε ένα νησί που δεν του δίνει διεξόδους. Είναι τυχερός που έχει οικογένεια που τον στηρίζει, αλλά άτυχος γιατί αυτή η στήριξη δεν αρκεί. Είναι τυχερός που βρήκε τον δρόμο του μέσα από το καράτε, αλλά αδικημένος γιατί το σύστημα δεν του δίνει τα εργαλεία να φτάσει εκεί που μπορεί.
Τι ζητάμε;
Δεν ζητάμε θαύματα. Ζητάμε το αυτονόητο:
- Να στηριχτεί αυτό το παιδί και όλα τα παιδιά που παλεύουν για το όνειρό τους.
- Να μην χαθεί άλλος ένας αθλητής του νησιού επειδή δεν είχε πλούσιους γονείς ή επειδή γεννήθηκε σε λάθος γεωγραφικό σημείο.
Αν θέλουμε να λέμε πως αγαπάμε τον αθλητισμό, αν θέλουμε πρότυπα για τα παιδιά μας, τότε πρέπει να είμαστε εκεί. Ο Στράτος αξίζει – και το αξίζει τώρα, όχι όταν θα είναι αργά.
