Κάθε μεσημέρι, μια ηλικιωμένη γυναίκα που ζει μόνη της στα Μιστεγνά, περίμενε το φαγητό από το κοινωνικό μαγειρείο. Ένα πιάτο φακές, λίγα μακαρόνια με σάλτσα, ένα κομμάτι ψωμί. Μικρά πράγματα που για εκείνη σήμαιναν ζωή, αξιοπρέπεια και ανακούφιση.
Από σήμερα, η ηλικιωμένη αυτή γυναίκα και άλλοι 17 συγχωριανοί της μένουν χωρίς αυτό το πιάτο. Όχι γιατί οι εθελοντές κουράστηκαν, ούτε γιατί ο κόσμος σταμάτησε να στηρίζει. Αλλά επειδή ένας κάτοικος κατήγγειλε το μαγειρείο. Και το κράτος, αντί να βρει τρόπο να το ενισχύσει, επέβαλε κανόνες που το οδηγούν σε λουκέτο: δημιουργία ΜΚΟ, εγκαταστάσεις εστιατορίου, προδιαγραφές που καμία μικρή εθελοντική δράση δεν μπορεί να αντέξει.
Και το ερώτημα παραμένει:
Αλήθεια τώρα, το πρόβλημα ήταν 18 μερίδες φαγητό σε ανθρώπους που πεινούσαν;
Η αλληλεγγύη στα Μιστεγνά χτυπήθηκε, αλλά δεν έσβησε. Οι εθελοντές του Πολιτιστικού Συλλόγου «Οι Μιστεγνιώτες» δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν το φιλανθρωπικό τους έργο με όποιον τρόπο μπορούν. Γιατί η προσφορά δεν χρειάζεται άδειες, ούτε γραφειοκρατικές σφραγίδες. Χρειάζεται καρδιά.
