Ένα πανέμορφο, συναισθηματικά πολυτελές Boutique Hotel που πρωτολειτουργεί εφέτος, και ένα ατμοσφαιρικό χαμάμ, που εγκαινιάστηκε το καλοκαίρι του 2019, δίνουν προστιθέμενη αξία και αίγλη στην περιοχή, επιπλέον λόγους για να κάνουμε την Ερεσό προορισμό διακοπών. Η Σκάλα της Ερεσού έχει μια πανέμορφη, αμμουδερή και χορταστική παραλία που σχεδόν ξεπερνάει τα 2 χιλιόμετρα σε μήκος. Αυτό το τουριστικό θέρετρο είναι το επίνειο του γραφικού χωριού της Ερεσού, στα νοτιοδυτικά της Λέσβου. Το χωριό διατηρεί περήφανα την αυθεντική, παραδοσιακή αρχιτεκτονική, κι είναι υπέροχοι οι περίπατοι μέσα στα σοκάκια του.

Δύο βήματα από την πλατεία του χωριού, βρίσκεται το Eressian Hotel & Hammam Spa. «Το σπίτι όπου στεγάζεται το ξενοδοχείο χτίστηκε γύρω στο 1850, μάλλον από κάποιον Τούρκο σύμφωνα με μαρτυρίες» εξηγεί ο ιδιοκτήτης Αλέξης Μιχάλας. «Μάλιστα ακριβώς μπροστά στο σπίτι υπήρξε κάποτε ένα τζαμί. Ο παππούς της γιαγιάς μου, ένας προύχοντας της περιοχής ονόματι Γαληνός Κούκος, το πήρε στην κατοχή του γύρω στο 1870. Ταυτόχρονα, κι επειδή το επίθετό του ήταν πολύ συνηθισμένο σε εκείνα τα μέρη, κι εκείνος επιθυμούσε να διαφοροποιηθεί, το άλλαξε σε Γαληνός. Έτσι λοιπόν ο Γαληνός Γαληνός υπήρξε γενάρχης της οικογένειας της γιαγιάς μου. Το σημερινό ξενοδοχείο στεγάζεται στο προαναφερθέν διατηρητέο κτίριο, όμως ο Γαληνός έχτισε ακόμα ένα σπίτι ακριβώς απέναντι, διατηρητέο πλέον κι αυτό. Κάποιοι λένε ότι στο ένα έμενε η φρουρά του και στο άλλο έμενε εκείνος με την οικογένειά του. Η γιαγιά μου γεννήθηκε εδώ σε αυτό το σπίτι. Το 1950, το αρχοντικό πουλήθηκε για να αγοράσει η οικογένεια ένα διαμέρισμα στο Νέο Ψυχικό. Ωστόσο δεν πέρασε μέρα που να μην το νοσταλγήσουν, κι ήθελαν πολύ να το ξαναπάρουν στην κατοχή τους. Το 2009 καταφέραμε τελικά να το πάρουμε πίσω, κι ήμασταν ήδη αποφασισμένοι να το μετατρέψουμε σε ξενώνα» διηγείται ο Αλέξης. «Τα χαμάμ (λουτρά στα ελληνικά) υπήρξαν κομμάτι του πολιτισμού του νησιού.

Μια συνέχεια των αρχαιοελληνικών και ρωμαϊκών λουτρών που μέσα από το Βυζάντιο πέρασε και στην Οθωμανική παράδοση. Το δικό μας χαμάμ δεν προϋπήρχε, ο χώρος ήταν πρώτα ξυλουργείο. Το φτιάξαμε και το διαμορφώσαμε εμείς από το μηδέν, σύμφωνα με τα πρότυπα αντίστοιχων χαμάμ της Λέσβου και ακολουθώντας την αρχιτεκτονική του τόπου». Ο αρχιτέκτονας που επιμελήθηκε το κτίριο, φροντίζοντας με σεβασμό να πραγματοποιήσει την επιθυμία και το λεπτό γούστο της οικογένειας διατηρώντας την κομψή, απέριττη αρχιτεκτονική του χωρίς πομπώδεις πολυτέλειες, είναι ο Χρίστος Καπαρελιώτης. Ο διακοσμητής Κώστας Μυρογιάννης, σε συνεργασία με τη μητέρα του Αλέξη, την κ. Δόξα Μιχάλα, φρόντισε για τη ζεστή ατμόσφαιρα και τη σικάτη διακόσμηση των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων. Με τεχνίτες του νησιού έγινε το έργο, ενώ και τα περισσότερα έπιπλα και οι πόρτες είναι custom, φτιαγμένα από τον ντόπιο ξυλουργό Μιχάλη Πολυμιάδη. Όλο το ευγενέστατο προσωπικό απαρτίζεται στην πλειοψηφία από Λέσβιους που ζουν στην Ερεσό και στη γύρω περιοχή. Τοπικό είναι και το πρωινό που προσφέρεται, αλλά και πολλά από τα προϊόντα και τα καλλυντικά που χρησιμοποιούνται στο χαμάμ είναι φτιαγμένα από ελαιόλαδο, χειροποίητα από τη Μυτιληνιά βιοτεχνία Electra’s Secrets. Έμεινα σε ένα από τα δύο, εξαιρετικής αισθητικής, δίκλινα δωμάτια του δεύτερου ορόφου, τη Μαρία, δίπλα ακριβώς από τη Νίκη και απέναντι από τη σουίτα Σαπφώ – στο ισόγειο βρίσκεται ακόμα μια σουίτα, η Ελπίδα, ονομασμένη έτσι από την θεία του Αλέξη, που όπως άλλωστε και τα υπόλοιπα δωμάτια είναι βαφτισμένα με ονόματα από τα πρόσωπα της οικογένειας που έζησαν εδώ. Η θέα από το παράθυρό μου βουκολικά όμορφη, άγρια πράσινη με κεραμιδί ζωγραφιές, ο κάμπος της Ερεσού, τα χωριάτικα σπίτια τριγύρω.

Το πρωί που ξύπναγα το φως έλουζε το δωμάτιο, και καθώς απολάμβανα το μικρό εσπρέσο μου χουζουρεύοντας στο κρεβάτι, άκουγα το αυτοκινούμενο μανάβικο που διαλαλούσε τα υπαίθρια γλυκά καρπούζια του και τα τρυφερά αμπελοφάσουλα από τη Φίλια, το Ταβάρι και τον Κάμπο Ερεσού. Ύστερα κατέβαινα τρεχάτη, ξυπόλητη, την παλιά ξύλινη σκάλα που τριζοβολούσε χαμηλόφωνα κι έβγαινα στην αυλή, μπροστά στη μικρή πισίνα για γενναίο πρωινό. «Πεινάς;» με ρώταγε η Άννα και μου έφερνε φρέσκα, ντόπια αυγά, φυσικούς χυμούς, σύκα και σταφύλια ερεσιώτικα, και τάραμα της ώρας (τυρόπιτα με μυτιληνιά φέτα και χυλό) από τον γειτονικό φούρνο. «Τι είναι αυτό που μυρίζει έτσι υπέροχα και μου έχει σπάσει τη μύτη;» τη ρώταγα εγώ, κι εκείνη μου έφερνε αφράτο κέικ φρεσκοψημένο, φτιαγμένο με τα χεράκια της, είτε με γέμιση μαρμελάδα αρώνια από το ψηλό χωριό Λεπέτυμνος, είτε με μυρωδάτα πορτοκάλια από κήπο ερεσιώτικο. Δεν έμενε ψίχουλο. Έπαιρνα τον καφέ και καθόμουν πλατσουρίζοντας τα πόδια μέσα στην πισίνα, κι ύστερα από λίγο βουτούσα ολόκληρη και κολυμπούσα νωχελικά. Ψηνόμουν στις ξαπλώστρες ώρα πολύ κάτω από τον δυνατό ήλιο κι όταν είχα διάθεση να περπατήσω έκανα βόλτες στο χωριό ή κατέβαινα στη Σκάλα για βουτιές στη θάλασσα, ουζάκια και κοκτέιλ. Τα απογεύματα μου άρεσε πολύ να κάθομαι στον καφενέ στην πλατεία, όπου γνώρισα τους χωριανούς, αλλά και ξένους παραθεριστές. Το σούρουπο πια έβγαινα στο μπροστινό βεραντάκι του ξενοδοχείου, έπινα κρασιά κι έτρωγα τυριά του νησιού. Κασέρι, λαδοτύρι, φέτα, ξερή μυζήθρα, μαζί με Χυδηριώτικο, Φωκιανό, Βάφτρα σε κολωνάτα ποτήρια. Αν πεινούσα περισσότερο τότε παραγγέλναμε φαγητό από τις ταβέρνες του χωριού. Κάθε μέρα παρά μέρα έκανα μια επίσκεψη στο χαμάμ. Αρώματα του Λεβάντε, χαλάρωση, ζεστασιά που τρύπωνε στο κορμί ευεργετικά, φροντίδα από ένα team με εξαιρετικούς μασέρ. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω την ευεξία, κι αυτό το μαγικό τελετουργικό σαν κάθαρση, σαν εξαγνισμός. Εκείνες οι μέρες πέρασαν νεράκι. Ακόμα τις νοσταλγώ. Η οικογένεια του Αλέξη Μιχάλα, απόγονοι των Γαληνών, είναι άνθρωποι απροσποίητα ευγενείς, υποδειγματικά φιλόξενοι, προσηνείς.
Η ντροπαλή πολυτέλεια των χώρων, η σεμνότητα και ο σεβασμός με τον οποίο ανακαίνισαν το παλιό οίκημα, πηγάζει από την ποιότητα αυτής της οικογένειας. Μας είχαν φιλοξενούμενους σαν στο σπίτι τους. Ζήσαμε μια μοναδική εμπειρία.

Eressian Hotel & Hammam Spa, Ερεσός, Λέσβος, Τ/698-70.03.086, www.eressian.com. Λειτουργεί όλο τον χρόνο.