Την γνωρίσαμε πρώτη φορά στη «Φεύγουσα κόρη», όπου η ερμηνεία της ήταν συγκλονιστική.
Την είδαμε μετά στην ονειρική «Μεγάλη Άρκτο» με μια αέρινη σκηνική παρουσία. Στο εξαιρετικό «Δέρμα στις φλόγες» του Γκιλιέμ Κλούα είχε μια συνταρακτική ερμηνεία σε ένα δυνατό και εξαιρετικά πολιτικό έργο. Εξίσου δυνατή και περιεκτική ήταν η ερμηνεία της στο «Μικρό πόνι» του Πάκο Μπεθέρα σε σκηνοθεσία της Σοφία Καραγιάννη.
Μας απογείωσε ένα Αυγουστιάτικο βράδυ με την απίστευτη ερμηνεία της , φωνητική και σωματική, στην “Σαπφώ καταστερωμένη”. Μας συγκλόνισε σαν συγγραφέας αλλά και με την ουσιαστική σκηνοθετική της ματιά στο “ΜΑ”.
Είναι η Ρηνιώ Κυριαζή, ένας πολύτιμος άνθρωπος του θεάτρου με πολλαπλές ιδιότητες και ρόλους: ηθοποιός,, συγγραφέας, μεταφράστρια, σκηνοθέτης, δασκάλα υποκριτικής και φωνητικής.
Κόρη του αείμνηστου συμπατριώτη μας , καθηγητή φυσικής, συγγραφέα, ερευνητή, ιστοριοδίφη και λεσβογράφου,Αριστείδη Κυριαζή με καταγωγή από την Καλλονή και το Πλωμάρι.
Η Ρηνιώ Κυριαζή γεννήθηκε στα Γιάννενα. Είναι απόφοιτος της Ανωτέρας Σχολής Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου και του Τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστήμιου Αθηνών. Έχει σπουδάσει συστηματικά τη μέθοδο φωνής της Μίρκας Γεμεντζάκη, τη μέθοδο «freeing the natural voice» της Kristin Linklater στο Columbia University of New York και τη μέθοδο του Roy Hart με τον Jonathan Hart στο New York University και στο Roy Hart centre.
Διδάσκει στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης Αρχή της Νέλλης Καρρά από το 2008 και στη Δραματική Σχολή Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδη από το 2014. Δίδαξε στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 2010 έως το 2013 και από το 2017.
Έχει πραγματοποιήσει τη φωνητική διδασκαλία στην παράσταση Πέρσες του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Dimiter Gotscheff με το Εθνικό Θέατρο (Επίδαυρος 2009), στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ξανθόπουλου όπου δημιούργησε και τα ηχητικά-μουσικά τοπία, και σε σειρά παραστάσεων στο Απλό Θέατρο του Αντώνη Αντύπα και στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Στη «Φεύγουσα κόρη» σε σκηνοθεσία Μίρκας Γεμεντζάκη, με τη συνοδεία του Μανούσου Πλουμίδη στο κλαρίνο και με οδηγό το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Μια ψυχή», η Ρηνιώ Κυριαζή ξετυλίγει παραδοσιακά παραμύθια, νανουρίσματα, μοιρολόγια της Ηπείρου και τραγούδια όπου με ελάχιστες κινήσεις και με ισχυρή εκφραστικότητα πλάθει σκηνικά την υπέροχη γλώσσα του Παπαδιαμάντη, παραδίδοντας μαθήματα πως ένας ηθοποιός μπορεί να “κατεβάσει” το κείμενο στο κοινό που τον παρακολουθεί.
Στην παράσταση «Σαπφώ καταστερωμένη» υπογράφει τη σκηνοθεσία, τη δραματουργική επεξεργασία και την ερμηνεία. Ποιήματα της Σαπφώς σε απόδοση του Παντελή Μπουκάλα και με συνοδεία τις μουσικές του Θοδωρή Οικονόμου. Μαγική φιγούρα η Ρηνιώ μας άφησε άφωνους σε μια καθηλωτική παράσταση που έδεσε περίτεχνα τον έναστρο ουρανό, τη λεσβιακή φύση, τις ποιητικές φόρμες της Σαπφώς και τη μαγεία της αστροφυσικής.
Στην μουσικοθεατρική παράσταση “Ανάμεσα στα ερείπια των Ελεύθερων Πολιορκημένων” που πρόκειται για δραματοποιημένη λογοτεχνία έχει κάνει την σκηνοθεσία και συμμετέχει και στην ηθοποιία , σε μια περιπλάνηση στο κείμενο του Διονυσίου Σολωμού, “ένα μουσικό έργο στο ανάμεσα του τραγουδιού και της κενής σιωπής”.
Στην “Αντιγόνη, μετέωρη – μια ματιά στην Αντιγόνη του Σοφοκλή” σε μετάφραση του Μίνου Βολανάκη, η Αντιγόνη είναι ” Μια ξένη – που δεν ανήκει ούτε στο φως ούτε στο χώμα. Το έργο μετέωρο, εκεί που χτίζεται διαλύεται, ένα γιαπί. Η πόλη μετέωρη, μετά από άγριο πόλεμο, παλεύει να σταθεί…….Τα υλικά μας εύθραυστα. Στοιχεία της τελετουργίας του θρήνου, διαβατήριων τελετών, ίχνη αρχέγονων χορών, μουσική άχρονη, συνθέτουν μια ιδιόμορφη παρτιτούρα, μετέωρη στο σύνορο. ……….. Ο σκηνικός χώρος ένα νταμάρι να στεγάσει τους εξόριστους “.
Συμμετείχε ακόμα ( ενδεικτικά) στις παραστάσεις:
” Το Νούμερο 31328″ του Ηλία Βενέζη σε σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου.
” 7 Αναζητήσεις” σκηνική σύνθεση σε σκηνοθεσία Χάρη Πεχλιβανίδη.
” Οι μίμοι ” του Ηρώνδα σε σκηνοθεσία Άννας Κοκκίνου
” Πέρσες ” από το Εθνικό Θέατρο (2009) σε σκηνοθεσία Ντίμιτερ Γκότσεφ(έκανε και την
μουσική διδασκαλία της παράστασης) ” Αντιγόνη ” στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου σε σκηνοθεσία Λευτέρης Βογιατζής.
Έχει σκηνοθετήσει Τα μάγια της πεταλούδας του Φ.Γ.Λόρκα για το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων και την παράσταση Μεταξύ Φαλήρου και Κορυδαλλού για το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Έχει γράψει το θεατρικό έργο ” Η Μεγάλη Άρκτος ” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις το Ροδακιό. Έχει μεταφράσει από τα γαλλικά το έργο της Alexandra Badea ” Ακραιόφιλο ” που έχει παρουσιαστεί σε σκηνοθεσία Elizabeth Marie.
Φυσικά το σημείωμα δεν φιλοδοξεί να εξαντλήσει όλες τις θεατρικές δουλειές της Ρηνιώς Κυριαζή δεδομένου ότι κάτι τέτοιο θα απαιτούσε εμπεριστατωμένη μελέτη και πολύ χώρο. Η καταγραφή είναι ενδεικτική και παρουσιάζει απλά μέρος από τις θεατρικές ενασχολήσεις της προκριμένου να καταδείξει ένα άτομο που εργάζεται με σεμνότητα, σοβαρότητα και αξιοπρέπεια, χαμηλούς τόνους και παραγωγή με υψηλές προδιαγραφές.
Η τελευταία δουλειά της που άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις αφορά στο έργο “ΜΑ” , όπου η
Ρηνιώ είναι ο συγγραφέας αλλά και η εμπνευσμένη σκηνοθέτης της παράστασης. Πρόκειται για
μια συγκλονιστική καταβύθιση στη ψυχή ένός αυτιστικού παιδιού δοσμένη με σεβασμό και
ιδιαίτερη αγάπη, ενώ καταγράφει με αξιοθαύμαστη λεπτομέρεια την πραγματικότητα που ζουν οι
άμεσοι συγγενείς του (μητέρα, πατέρας, αδελφή).
