Με το σκυλί και τη γάτα του, τον Φρίξο και την Έλλη, να τον συντροφεύουν, ο Πατέρας Νεκτάριος μας υποδέχεται στη Μονή Πυθαρίου, όπου βρίσκεται τον τελευταίο χρόνο. Μια λαοθάλασσα πιστών επισκέπτεται καθημερινά το μοναστήρι, για να τον δει και να του μιλήσει, να μοιραστεί ανησυχίες και να αναζητήσει παρηγοριά.
Η Μονή Πυθαρίου, αφιερωμένη στους Παμμέγιστους Ταξιάρχες, βρίσκεται στην Ερεσό της Λέσβου και πήρε το όνομά της από τη γεωμορφία της περιοχής, η οποία μοιάζει με νοητό πιθάρι. Πρόκειται για μια βυζαντινή μονή, που λειτουργούσε ήδη από το 1548, και διαθέτει ανεκτίμητες εικόνες, σκεύη και τοιχογραφίες. Το τοπίο γύρω της είναι εντυπωσιακό, καθώς δίπλα απλώνεται η λιμνοδεξαμενή του φράγματος Ερεσού, δημιουργώντας μια γαλήνια και κατανυκτική ατμόσφαιρα.
Και ο ίδιος ο Πατέρας Νεκτάριος μιλά για την ομορφιά της ευρύτερης περιοχής της Μονής σαν για μια εικόνα που σου χαρίζει γαλήνη. «Η φύση, τα βουνά και το φράγμα που απλώνονται γύρω είναι η ιδανική εικόνα για το μοναστήρι», λέει με χαμόγελο, δείχνοντας την ιδιαίτερη αγάπη του για τον τόπο όπου σήμερα διακονεί.
Ο Πατέρας Νεκτάριος έζησε στο Άγιον Όρος για 42 ολόκληρα χρόνια, στη Μονή Φιλοθέου. Δεν ήταν λίγες οι φορές που, ως απλός υποτακτικός κοντά στον Άγιο Παΐσιο, διδάχθηκε μέσα από το παράδειγμά του την αξία της απλότητας στη ζωή. Σήμερα, με το θέλημα του Ταξιάρχη, όπως ο ίδιος λέει, συνεχίζει τη μοναχική του πορεία στη Μονή Πυθαρίου. «Ο αγώνας της μοναχικής υποταγής είναι να γίνει κανείς δούλος στο θέλημα του Θεού και όχι στο δικό του», τονίζει χαρακτηριστικά, σημειώνοντας πως ποτέ δεν είχε σκεφτεί ότι θα εγκαταλείψει το Άγιον Όρος.
Με λόγο απλό αλλά γεμάτο βάθος, μιλά για τις δυσκολίες των νέων στη διαχείριση κρίσεων, για την ανάγκη συμφιλίωσης με τον ίδιο μας τον εαυτό, για τον σεβασμό – «ένα ακατανόητο, αλλά μεγαλειώδες πράγμα» όπως σημειώνει. Αναφέρεται στην επιστολή του Αποστόλου Παύλου και το διαχρονικό μήνυμα ότι «η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει», ενώ θυμάται τις εμπειρίες του από ιεραποστολή στο Καμερούν, σε μια δύσκολη περίοδο. Εκεί, όπως λέει, είδε παιδιά να μοιράζονται μια καραμέλα με χαμόγελο, σε μια κοινωνία που δεν αναρωτιέται «τι θα φάμε σήμερα», αλλά «αν θα φάμε σήμερα».
Με την καρδιά του ανοιχτή «από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου», ο Πατέρας Νεκτάριος καλεί σε μια κοινωνία με περισσότερη αγάπη, συμπόνια και λιγότερο φόβο. Όπως λέει: «Το μυστήριο της ζωής είναι όμορφο και ταπεινό».
Σαν χείμαρρος μιλά για την απλότητα της ζωής, κάνοντάς τα όλα να φαντάζουν εύκολα. Κι εμείς αναρωτιόμαστε: μήπως τελικά έτσι είναι και απλώς η κοινωνία δεν μας αφήνει να το δούμε; Στη Μονή Πυθαρίου, καθημερινά, ο Πατέρας Νεκτάριος βρίσκεται εκεί για να συνομιλήσει με όλους· με εκείνους που πιστεύουν, με όσους αμφισβητούν, με όσους αναρωτιούνται ή έχουν βρεθεί σε αδιέξοδο. Γιατί καμιά φορά, για να βρούμε τον δρόμο μας, αρκεί μια μικρή ώθηση – για να πιαστούμε από τη σωστή πλευρά.
