Συνήθως, σε μια βιβλιοπαρουσίαση, στόχος των ομιλητών είναι να σε φέρουν πιο κοντά στην ιστορία του βιβλίου, να σου ανοίξουν μια πόρτα στον κόσμο του και να σε προσκαλέσουν να τον γνωρίσεις, έστω και για λίγο.
Στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Δημήτρη Χατζηχαραλάμπους, «Κάποια λουλούδια δεν ανθίζουν ποτέ», από τις εκδόσεις “121 λέξεις” αυτό δεν συνέβη. Για έναν απλό λόγο, κανείς δεν προσπάθησε να σε βάλει στο βιβλίο. Όλοι προσπάθησαν να μπουν μέσα στον ίδιο τον συγγραφέα. Γιατί είναι σχεδόν αδύνατον να μιλήσεις γι’ αυτόν χωρίς να προσπαθήσεις να αγγίξεις την πολυσχιδή και βαθιά ανθρώπινη προσωπικότητά του.
Ο Δημήτρης Χατζηχαραλάμπους δεν είναι απλώς ο άνθρωπος που γράφει. Είναι ο άνθρωπος που κουβαλάει μια ζωή γεμάτη εικόνες και επιστροφές. Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το καλοκαίρι του 1969 και μετά από 32 χρόνια στις Ένοπλες Δυνάμεις και σπουδές στην ψυχολογία και την εκπαίδευση, ταξίδεψε πολύ. Και κάθε φορά γύριζε, έστω για λίγο, να γεμίσει χρώματα, μυρωδιές και αέρα από το νησί του. Σ’ αυτές τις μικρές επιστροφές, ανάμεσα σε αποχαιρετισμούς και νέους κύκλους, άρχισε να γεννιέται μέσα του η ανάγκη για γραφή. Μια γραφή άναρχη, αυθόρμητη, με χιούμορ, αυτοσαρκασμό, γεμάτη ξεσπάσματα και σιωπές. Ήταν λόγια που κρατούσε χρόνια και τα διάβαζε μόνο μια, η Μαρίνα, η σύντροφος της ζωής του, η πρώτη του αγάπη και μόνιμη πηγή έμπνευσης.
Τον γνώρισα κι εγώ από μια παρότρυνση της Αναστασίας Αντωνέλλη. Εκείνη η πρώτη ουζοποσία ήταν αρκετή για να καταλάβω πως ο Δημήτρης δεν γράφει απλώς κείμενα, αλλά μετατρέπει τη ζωή του σε ιστορίες και τις ιστορίες σε ζωή. Από την ημέρα της αποστρατείας του και μετά, γράφει χωρίς σταματημό άρθρα, λόγους, σενάρια, θεατρικά, μυθιστορήματα. Σαν να ήταν όλες αυτές οι λέξεις αποθηκευμένες μέσα του και τώρα επιτέλους βρήκαν την έξοδό τους. Όμως το σημαντικότερο δεν είναι η λίστα. Είναι το πάθος με το οποίο γράφει. Γράφει χιλιόμετρα λέξεων με την ίδια αποφασιστικότητα που άλλοι διανύουν χιλιόμετρα δρόμων. Και κάθε λέξη του μοιάζει να κουβαλάει κι ένα κομμάτι από όσα έζησε.
Στη χθεσινή παρουσίαση, στην αίθουσα της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, οι ομιλητές δεν μίλησαν απλώς για το βιβλίο αλλά «ξετύλιξαν» τον συγγραφέα. Η Αντιπεριφερειάρχης Πρωτογενούς Τομέα Αναστασία Αντωνέλλη προσέγγισε το έργο του ψυχολογικά, αγγίζοντας τις πληγές και τα ίχνη ζωής που καταθέτει ο συγγραφέας στις σελίδες του νέου του βιβλίου. Ο δημοσιογράφος Στρατής Μπαλάσκας πήγε ένα βήμα παραπέρα μίλησε για τις συμπτώσεις που ενώνουν τη ζωή των ανθρώπων σε μια μικρή πόλη. Για τις διαδρομές που τέμνονται χωρίς ποτέ να το περιμένεις με ήρωες δυο κοκκαλιάρικα αγόρια “παιδιά της Μπιάφρα” από τις γειτονιές της παλιάς Μυτιλήνης.
Στην αίθουσα ήταν όλοι εκεί, άνθρωποι του πολιτικού, πολιτιστικού και στρατιωτικού χώρου, φίλοι, αναγνώστες, άνθρωποι που τον στηρίζουν, που τον παρακολουθούν, που τον θαυμάζουν. Γιατί ο Δημήτρης Χατζηχαραλάμπους δεν είναι απλώς ένας συγγραφέας. Είναι ένας άνθρωπος που τόλμησε να ξεκινήσει από την αρχή και… άνθισε.
Αποσπάσματα διάβασαν η Φιλιώ Εγγλέζου και ο Στρατής Βλαστάρης και την εκδήλωση έντυσε μουσικά με την κιθάρα του ο Τάκης Σωτηρχέλλης
