Καθώς ο Αύγουστος κορυφώνεται με υψηλές θερμοκρασίες και οι περισσότεροι απολαμβάνουν τις διακοπές τους ή έστω λίγες στιγμές δροσιάς στις παραλίες για τα λεγόμενα “μπάνια του λαού”, υπάρχει μια ομάδα… που μένει πίσω και υποφέρει σιωπηλά. Τα αδέσποτα ζωάκια.
Ειδικά στη Λέσβο, όπου το πρόβλημα των αδέσποτων είναι ορατό τόσο στην πόλη της Μυτιλήνης και τα πυκνοκατοικημένα σημεία, όσο και στην ύπαιθρο, στα χωριά και στους αγρούς, πολλά ζώα αναζητούν βασικά μέσα επιβίωσης. Μια σκιά, λίγες σταγόνες δροσιάς, λίγο φαγητό.
Στη φύση της λεσβιακής υπαίθρου, όπου η πρόσβαση σε νερό είναι σχεδόν ανύπαρκτη πολλά αδέσποτα παλεύουν με τη δίψα. Και στις πόλεις η έλλειψη φροντίδας επιβαρύνει τη σωματική τους κατάσταση. Αυτά τα ζώα δεν έχουν φωνή , έχουν όμως εμάς.
Ας δείξουμε λίγη φροντίδα:
- Αφήνουμε ένα μπολ με καθαρό νερό έξω από το σπίτι μας, στο πεζοδρόμιο, στην αυλή ή στη γειτονιά.
- Αν έχουμε τη δυνατότητα, βάζουμε λίγη τροφή – έστω περισσεύματα – μακριά από τον ήλιο.
- Ενημερώνουμε φίλους και γείτονες, ειδικά στα σημεία όπου βλέπουμε συχνά αδέσποτα.
- Και το πιο σημαντικό: δεν τα προσπερνάμε σαν να μην υπάρχουν. Ένα βλέμμα, μια πράξη, μπορεί να σώσει μια ζωή.
Ο πολιτισμός μιας κοινωνίας φαίνεται από το πώς φέρεται στους πιο αδύναμους. Και τα αδέσποτα της Λέσβου, από την πόλη έως την ύπαιθρο, μας χρειάζονται τώρα περισσότερο από ποτέ.
