Υπάρχουν συνταγές που δεν είναι απλώς γλυκά∙ είναι μνήμες, χέρια που ζύμωναν, φωνές σε κουζίνες παλιές, μυρωδιές που γέμιζαν το σπίτι πριν καν ανάψει καλά ο φούρνος. Μια τέτοια συνταγή είναι και τα μελομακάρονα της γιαγιάς, μια παλιά, δοκιμασμένη συνταγή που κρατά τη δική της ιστορία.
Η Ράλλου τα έμαθε από τη γιαγιά της, κι εκείνη με τη σειρά της από τη δική της μητέρα. Τρεις γενιές γυναικών, μια κοινή κουζίνα έστω κι αν άλλαζαν τα χρόνια και μια συνταγή που πέρασε από τετράδιο σε τετράδιο, από χέρι σε χέρι, χωρίς ποτέ να χαθεί. Κάθε φορά που φτιάχνονται, είναι σαν να ξαναζωντανεύουν όλα εκείνα τα Χριστούγεννα των παλιών χρόνων.
Η διαδικασία ξεκινά απλά, όπως παλιά. Το λάδι χτυπιέται με τη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψει και ακολουθεί το άρωμα από το ξύσμα πορτοκαλιού και λεμονιού, μαζί με λίγο κονιάκ που δίνει βάθος στη γεύση. Η σόδα διαλύεται προσεκτικά στον χυμό πορτοκαλιού και μπαίνει στο μείγμα, κάνοντάς το να «ζωντανέψει». Τα μπαχαρικά – κανέλα και γαρύφαλλο – σκορπούν το γνώριμο άρωμα που σημαίνει γιορτές.
Έπειτα μπαίνουν το ψιλό σιμιγδάλι, το αλεύρι και τα καρύδια. Το μυστικό της συνταγής είναι απλό και ιερό: δεν ζυμώνουμε. Ανακατεύουμε απαλά, μόνο όσο χρειάζεται για να ενωθούν τα υλικά. Τα μελομακάρονα πλάθονται με το χέρι, παίρνουν το σχήμα τους και μπαίνουν στον φούρνο μέχρι να ροδίσουν, γεμίζοντας το σπίτι μυρωδιές.
Το σιρόπι βράζει ξεχωριστά, με νερό και ζάχαρη, και στο τέλος προστίθεται το μέλι, όπως ακριβώς γινόταν παλιά. Όταν τα μελομακάρονα κρυώσουν, δέχονται το ζεστό σιρόπι και στολίζονται με τριμμένο καρύδι. Είναι η στιγμή που η συνταγή ολοκληρώνεται και η ιστορία συνεχίζεται.
Αυτά τα μελομακάρονα δεν είναι απλώς ένα γλυκό των Χριστουγέννων. Είναι μια απόδειξη ότι οι γεύσεις, όταν έχουν ρίζες, αντέχουν στον χρόνο. Και κάθε φορά που μοιράζονται, κουβαλούν μαζί τους κάτι από τη γιαγιά, την προγιαγιά και όλες εκείνες τις γυναίκες που ήξεραν ότι η αγάπη περνά πρώτα από την κουζίνα.
