Το Σάββατο 14 Ιουνίου και την Κυριακή 15 Ιουνίου, εκπαιδευτικοί, μαζί με φίλους και συγγενείς,
επισκέφθηκαν το ιστορικό νησί του Αγίου Ευστρατίου, σε μια εκδρομή που διοργάνωσε ο Σύλλογος
Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λήμνου.
Ξεναγήθηκαν στα μνημεία και στους χώρους που έζησαν οι κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές
εξόριστοι των κυβερνήσεων του αστικού κράτους, καθώς και στο κτίριο όπου μαρτύρησαν και
πέθαναν από ασιτία στην οποία τους καταδίκασαν οι χωροφύλακες της δικτατορίας του Μεταξά τον
χειμώνα του 1941-1942 και που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο για τους τότε εξόριστους.
Το νησί του Αγίου Ευστρατίου επιλέχθηκε ως τόπος εξορίας και μαρτυρίου, γιατί βρισκόταν σε
εξαιρετικά μεγάλη απόσταση απ’ τα γύρω νησιά, τη Λήμνο και τη Λέσβο, ενώ δεν είχε τη στοιχειώδη
υποδομή για να ζήσουν άνθρωποι εκεί. Από τον Αη Στράτη «πέρασαν» πολλές χιλιάδες πολιτικοί
εξόριστοι στα χρόνια που το μικρό αυτό νησί χρησιμοποιήθηκε από το αστικό κράτος, επί όλων,
φιλελεύθερων και κεντρώων κυβερνήσεων, ως τόπος εξορίας, με τους πρώτους να φτάνουν το 1929,
επί κυβέρνησης Βενιζέλου με το «ιδιώνυμο», ενώ οι τελευταίοι λίγο πριν το στρατόπεδο διαλυθεί,
δηλαδή στις 24 Ιούλη 1962.
Ένα άγνωστο στο ευρύ κοινό γεγονός, είναι η ηρωική μάχη με το βασανιστήριο της πείνας των
κομμουνιστών πολιτικών εξόριστων , το χειμώνα 1941-1942.
Η πείνα και οι δεκάδες θάνατοι υπήρξαν αποτέλεσμα ενός οργανωμένου βασανιστηρίου στο
οποίο οι εναπομείνασες ελληνικές κρατικές αρχές (Χωροφυλακή, Ασφάλεια) υπέβαλαν τους
πολιτικούς κρατούμενους – υποχρεωτική ασιτία – προκειμένου να υπογράψουν «δηλώσεις
μετανοίας», δηλαδή να αποκηρύξουν το ΚΚΕ.
Κατά τη διάρκεια της ξενάγησης, η συζήτηση περιστράφηκε και στη σημερινή εποχή όπου
χιλιάδες εκπαιδευτικοί διώκονται από το αστικό κράτος γιατί απεργούν ενάντια στην
εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης και την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών και
δεν υπογράφουν «δηλώσεις μετανοίας» αποκήρυξης της απεργίας ενάντια στην αντιδραστική,
αντιεκπαιδευτική «αξιολόγηση».
