Ο Ιούνιος, στην ελληνική λαϊκή παράδοση, είναι γνωστός και ως «Ριγανάς», γιατί είναι ο μήνας που η ρίγανη φτάνει στην καλύτερη εποχή της. Από παλιά, οι άνθρωποι φρόντιζαν να μαζεύουν μέσα στον Ιούνιο τη ρίγανη που θα αποξήραιναν και θα χρησιμοποιούσαν όλο το χειμώνα – τόσο για τη μαγειρική όσο και για φαρμακευτικούς σκοπούς.
Ιδιαίτερα ξεχωριστή θεωρείται η ρίγανη της 24ης Ιουνίου, ανήμερα της εορτής του Αϊ-Γιάννη του Προδρόμου. Η λαϊκή παράδοση θέλει αυτή τη ρίγανη να είναι «μαγική». Πρέπει να μαζεύεται πριν ακόμη ανατείλει ο ήλιος, την αυγή της ημέρας. Οι παλιές νοικοκυρές πήγαιναν στα χωράφια πρωί-πρωί και μάζευαν τουλάχιστον ένα ματσάκι, το οποίο τοποθετούσαν στην είσοδο του σπιτιού, συνήθως πάνω από την πόρτα, σε εμφανές σημείο. Πίστευαν πως αυτή η ρίγανη προστάτευε από το κακό μάτι και τη βασκανία και παρέμενε εκεί κρεμασμένη μέχρι την ίδια μέρα του επόμενου χρόνου.
Εκτός από τον συμβολικό της ρόλο, η ρίγανη αυτή θεωρούνταν και θεραπευτική. Τη χρησιμοποιούσαν για στομαχικά προβλήματα, κρυολογήματα, πόνους στο αναπνευστικό και ως καταπραϋντικό σε διάφορες ενοχλήσεις.
Ξεχωριστή θέση στην ελληνική φύση κατέχει η ρίγανη του Ολύμπου, η οποία συγκαταλέγεται στις πιο ποιοτικές του είδους. Ο Όλυμπος, με την πλούσια και σπάνια βιοποικιλότητά του, προσφέρει μοναδικά αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά. Η σύσταση του εδάφους και το μικροκλίμα του βουνού χαρίζουν στη ρίγανη πλούσια γεύση, έντονο άρωμα και υψηλή περιεκτικότητα στη δραστική ουσία καρβακρόλη, γνωστή για τις αντιμικροβιακές και αντιοξειδωτικές της ιδιότητες.
Η ρίγανη, λοιπόν, δεν είναι απλώς ένα μυρωδικό. Είναι κομμάτι της παράδοσης, της θεραπευτικής σοφίας του λαού μας και της φυσικής κληρονομιάς της Ελλάδας. Και κάθε Ιούνιο, η φύση μας την προσφέρει απλόχερα – μαζί με τις μνήμες και τα μυστικά των παλιών.
