ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Τι ήταν αυτό που με συγκινούσε τόσο; Ήξερα βαθιά μέσα μου πως αυτός ήταν ένας αγώνας αβέβαιος, άνισος, ίσως και καταδικασμένος. Γιατί τότε βάζαμε το κεφάλι μας στη λαιμητόμο», γράφει στο βιβλίο του ο Αλέξης Τσίπρας.
Τη φράση αυτή που ειπώθηκε λίγο μετά τη μεγάλη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 μπορεί να τη συναντήσει κανείς στη σελίδα 115 του βιβλίου του πρώην πρωθυπουργού που κυκλοφορεί σήμερα στα βιβλιοπωλεία όλης της χώρας. Είναι μια φράση που εκτός από προφητική αποδεικνύεται και απολύτως αντιπροσωπευτική της πλοκής, του ύφους και των προθέσεων του βιβλίου.
Είναι σαφές πως πρόκειται για ένα βιβλίο που επιχειρεί να υπερασπιστεί τις πολιτικές του επιλογές με αυτοκριτική διάθεση, ενώ ταυτόχρονα δεν διστάζει να «αδειάσει» και αρκετά από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που φέρουν ευθύνη για τα μεγάλα λάθη και την κατάρρευση του κόμματος. Μια κατάρρευση που αποτελεί τη φυσική συνέχεια των αλυσιδωτών γεγονότων που περιγράφονται στο βιβλίο.
Στις υπόλοιπες 761 σελίδες της «Ιθάκης» ο πρώην πρωθυπουργός καταθέτει τη δική του εικόνα για τα κρίσιμα γεγονότα της διακυβέρνησής του, παραθέτει άγνωστα γεγονότα, αναλύει το παρασκήνιο πίσω από αυτά και περιγράφει τον ρόλο των πρωταγωνιστών της δραματικότερης, ίσως, περιόδου της Μεταπολίτευσης.
Παράλληλα, αποκαλύπτει τις κρίσιμες στιχομυθίες που είχε με τους ηγέτες της Ευρώπης Ένωσης, τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν την κρίσιμη περίοδο της διαπραγμάτευσης του ελληνικού προγράμματος διάσωσης.
Ακόμη, δίνει τη δική του εκδοχή για τα γεγονότα, τις επιδιώξεις και τις μεθοδεύσεις όλων των κρίσιμων παικτών εκείνης της περιόδου, αναλύοντας παράλληλα τον ρόλο και των πρωτοκλασάτων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης, αλλά και αργότερα την περίοδο που η Κουμουνδούρου βρέθηκε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Με αυτοκριτική διάθεση δεν διστάζει να εξετάσει, μεταξύ άλλων, τις αιτίες της ήττας που προηγήθηκε της κατάρρευσης του κόμματος αλλά και τις ευθύνες των προσώπων που βρέθηκαν κοντά του.
Ο δρόμος προς την εξουσία – Συμμαχία με τον Καμμένο και η νέα σύμπραξη «Βελουχιώτη με Ζέρβα»
«Τη στιγμή που πάω να μπω στο αυτοκίνητο, δύο Ζητάδες πλησιάζουν και παίρνουν θέση για να συνοδεύσουν το όχημά μου»: Είναι η στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας, λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του εκλογικού θριάμβου του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, αντιλαμβάνεται για πρώτη φορά ότι όλα έχουν αλλάξει στη ζωή του. Ίσως είναι και η στιγμή που συνειδητοποιεί πως η διαχείριση της εξουσίας απαιτεί κάτι παραπάνω από την απλή άσκηση των πολιτικών που έχει κανείς μέσα στο κεφάλι του. Είναι η στιγμή που πιθανά συνειδητοποιεί πως εξουσία είναι η παράλληλη διαχείριση των συμβολισμών, απαιτεί συμβιβασμούς και συμμαχίες.
Αυτό το τελευταίο είναι κάτι που κατάλαβε, σύμφωνα με τη διήγησή του, πολύ γρήγορα, σχεδόν από την πρώτη στιγμή! «Είχαμε σημειώσει μια μεγάλη νίκη, αλλά αυτοδυναμία δεν είχαμε. Όλοι έλεγαν έρχεται ο Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε θρίαμβο, αλλά κυβέρνηση δεν είχαμε».
Λίγο-πολύ η συνέχεια γνωστή: ο θριαμβευτής ΣΥΡΙΖΑ που είχε εξασφαλίσει 149 έδρες στο νέο Κοινοβούλιο απευθύνθηκε στο κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου για να σχηματίσει κυβέρνηση. Αυτό που δεν είναι γνωστό όμως είναι το παρασκήνιο της πρώτης συνάντησης των δύο ανδρών, ένα παρασκήνιο το οποίο περιγράφει ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός με τα δικά του λόγια: «Ανέβηκε στον έβδομο όροφο (σ.σ.: ο Καμμένος), βγάλαμε τις τυπικές φωτογραφίες και όταν έκλεισε η πόρτα είπε “δεν θα σου βάλω κανέναν όρο, δεν θέλω να είμαι αντιπρόεδρος, θέλω το υπουργείο Άμυνας, είναι το όνειρό μου. Θέλω να συμμετάσχω σε αυτήν την προσπάθεια. Μαζί θα φτιάξουμε τη νέα εθνική ενότητα! Εσύ θα είσαι ο Άρης Βελουχιώτης και εγώ ο Ναπολέων Ζέρβας”». Ο γνωστός για την αμετροέπειά του αρχηγός των ΑΝΕΛ προκάλεσε την πρώτη έκπληξη στον πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος αντέτεινε «Ηρέμησε Πάνο!», προσθέτοντας πως χρειάζεται τη μεγαλύτερη δυνατή στήριξη και πλειοψηφία, και ανακοινώνοντας στον συνομιλητή του πως θα ζητήσει και από τον Σταύρο Θεοδωράκη να συμμετάσχει στην κυβέρνηση. «Μην τον φέρεις αυτόν, θα μας διαλύσεις, θα τα δίνει όλα στους έξω», προέτρεψε ο Πάνος Καμμένος, που αποδείχθηκε προφήτης, καθώς ένα αναπάντεχο γεγονός θα ανατρέψει τα αρχικά σχέδια του Αλέξη Τσίπρα.
«Ανεβαίνοντας με τα πόδια τις σκάλες της Κουμουνδούρου, κάποια στιγμή ο Θεοδωράκης φτάνει στον όροφο που ήταν το γραφείο του Λαφαζάνη.
“Τι θες εσύ εδώ; Μην κάνεις τον κόπο, πρόλαβε ο άλλος”, λέει ο Λαφαζάνης. “Τι εννοείς;”, του απαντάει ο Θεοδωράκης.
“Ήταν πάνω με τον Καμμένο, τα βρήκαμε”.
Και έτσι ο Θεοδωράκης δεν έκανε τον κόπο. Ανέβηκε μεν για λόγους ευγένειας μέχρι τον έβδομο… αλλά η συνάντηση τελείωσε πριν αρχίσει».
Η πρώτη ημέρα στο Μαξίμου – Το κόκκινο τηλέφωνο και η μακαρονάδα με κιμά
«Ο Αντώνης Σαμαράς δεν άντεξε να με δει», γράφει ο Αλέξης Τσίπρας, κάνοντας λόγο για «επιτομή της στάσης του κατεστημένου πολιτικού συστήματος απέναντί μου», που τον αντιμετώπιζε ως «καταληψία που κάθεται στα σαλόνια τους και τα μολύνει με τη χρηματοπιστωτική ασφυξία».
«Αντί για τον Σαμαρά, συνάντησα στο πλατύσκαλο του Μεγάρου τον Τζανακόπουλο. “Γεια σας κύριε Σαμαρά, τι κάνετε; Ευχαριστώ που είχατε την καλοσύνη να με υποδεχτείτε, αλλά σαν να αραίωσαν λίγο τα μαλλιά σας!”», του είπε ο Τσίπρας και γέλασαν και οι δύο.
Με αυτό το χιουμοριστικό περιστατικό ο Αλέξης Τσίπρας περιγράφει την πρώτη ημέρα του στο Μέγαρο Μαξίμου, στηλιτεύοντας τη στάση του προκατόχου του που όχι μόνο δεν τον υποδέχθηκε, σύμφωνα με τα ειωθότα, αλλά ταυτόχρονα, όπως υποστηρίζει ο πρώην πρωθυπουργός, φρόντισε να ναρκοθετήσει τη διαδικασία μετάβασης της εξουσίας, ποντάροντας στην «αριστερή παρένθεση».
«Και σε αυτό το κρύο, μουντό και σκοτεινό κτίριο (σ.σ.: εννοεί το Μέγαρο Μαξίμου) μπήκα και δεν βρήκα έναν άνθρωπο να μου εξηγήσει ούτε πώς λειτουργεί το περιβόητο κόκκινο τηλέφωνο. Που, παρεμπιπτόντως, δεν ήταν κόκκινο, μαύρο ήταν. Η Ελένη Σταυρακάκη, η γραμματέας μου […] έφερε κάτι συντρόφους από το τμήμα πληροφορικής του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν επιστρατευθεί και μου εξήγησαν πώς λειτουργεί εκείνο το δήθεν κόκκινο τηλέφωνο».
Η ενδιαφέρουσα περιγραφή του πρώην πρωθυπουργού για τις πρώτες του ώρες στο Μέγαρο Μαξίμου δεν σταματά εδώ, χαρίζοντας στον αναγνώστη μια πρώτη γεύση των άγνωστων στιχομυθιών που είχε ως πρωθυπουργός με διάφορους παράγοντες της ελληνικής πραγματικότητας που κατά τη διάρκεια της αφήγησης θα πληθαίνουν.
«Και πριν προλάβουν να φύγουν από το γραφείο, μόλις έμεινα μόνος, ξαφνικά αυτό το αναθεματισμένο άρχισε να χτυπάει. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο στρατηγός Κωσταράκος, τότε Αρχηγός ΓΕΕΘΑ», που τον ενημέρωσε για ένα τρομερό δυστύχημα με αεροσκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας. «Μάλιστα, Αρχηγέ, λυπάμαι πολύ. Να μεταβιβάσετε τα συλλυπητήριά μου στους δικούς τους […]. Αλλά πείτε μου σας παρακαλώ, εάν έχετε την καλοσύνη, εγώ τι πρέπει να κάνω;», θα γράψει ο Αλέξης Τσίπρας σε μια σπάνια εξομολογητική διάθεση για τις πρώτες, μουντές, παγερές και μακάβριες, όπως τις χαρακτηρίζει, πρώτες του ώρες ως πρωθυπουργός.
Ωστόσο, πολύ γρήγορα μπήκε στην κανονικότητα της δουλειάς που είχε να επιτελέσει. «Θυμάμαι πως συνέχισα να δουλεύω χωρίς να πάρω ανάσα […]. Οι ώρες πέρασαν και τότε συνειδητοποίησα ότι δεν είχα φάει τίποτα όλη μέρα! “Ρε παιδιά, θα παραγγείλετε κάτι να φάμε;”. Αλλά πριν προλάβει κάποιος να απαντήσει, ένας καλοσυνάτος σερβιτόρος του Μεγάρου Μαξίμου μου λέει “κύριε πρόεδρε, να σας φτιάξω μια μακαρονάδα με κιμά;”. Ήταν μια απλή ζεστή μακαρονάδα με κιμά […] και αυτή τη μακαρονάδα τη θυμάμαι ακόμη. Ίσως ήταν και το μόνο που θυμάμαι με θετικά συναισθήματα από αυτήν την πρώτη ημέρα».
«Ο Βαρουφάκης ήταν περισσότερο σελέμπριτι και λιγότερο οικονομολόγος»
Πολύ ενδιαφέρουσα είναι και η περιγραφή -όχι με πολύ κολακευτικά λόγια, η αλήθεια είναι- που κάνει ο κ. Τσίπρας για τον Γιάνη Βαρουφάκη, πάλαι ποτέ στενό του συνεργάτη και υπουργό Οικονομικών των κυβερνήσεών του την πρώτη δραματική περίοδο της διαπραγμάτευσης με την τρόικα. Μάλιστα αποκαλύπτει και δύο ενδιαφέρουσες ιστορίες με τους δυο τους που είναι ενδεικτικές του ιδιαίτερου ταμπεραμέντου του πρώην υπουργού.
«Ο Βαρουφάκης δεν ήταν ένα απλώς οικονομολόγος με θεωρίες. Ήθελε με άλλα λόγια να δοκιμάσει τα μαθηματικά του μοντέλα και τις θεωρίες παιγνίων που δίδασκε, στο πεδίο της μάχης. Συνοπτικά, υπήρχε σε αυτόν μια εμμονή, μια διάθεση να φτάσει μέχρι τέλος ακόμα και εάν αυτό θα προκαλούσε κατάρρευση της κυβέρνησης ή και της χώρας», γράφει ο κ. Τσίπρας. Σε ένα άλλο σημείο, σημειώνει: «Ο Βαρουφάκης από asset μετατράπηκε σε αρνητικό πρωταγωνιστή. Που δεν τον άντεχαν ούτε οι πιθανοί μας σύμμαχοι, ακόμα και οι ίδιοι οι συνεργάτες του».
Τέλος, δεν διστάζει να «καρφώσει» δύο φορές τον Γιάνη Βαρουφάκη. Στην πρώτη, αποκαλύπτει πως ο Βαρουφάκης ήταν πρόθυμος να υπογράψει την παράταση του δεύτερου μνημονίου πριν τη γνωστή διαπραγμάτευση που οδήγησε στο δημοψήφισμα. «Του είπα “μα αυτό, Γιάνη, είναι παρόμοιο. Μας ζητούν να υπογράψουμε παράταση του δεύτερου προγράμματος. Δηλαδή παράταση του μνημονίου”. “Άσ’ το πάνω μου”, απάντησε. Και εγώ εκνευρισμένος του απάντησα “Γιάνη, τι είναι αυτά που λες; Τι άσ’ το πάνω μου;”».
Η δεύτερη περίπτωση αφορούσε τη συνάντηση του Βαρουφάκη με την Κριστίν Λαγκάρντ, διευθύντρια, τότε, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. «Η συνάντηση με τη Λαγκάρντ δεν απέδωσε τα αναμενόμενα […]. Ο Βαρουφάκης που χαρακτηρίζονταν από ένα μείγμα ευφυΐας και αφέλειας με πήρε τηλέφωνο για να μου πει ότι “τα βάσανά μας τελείωσαν”. Μια-δυο μέρες αργότερα, μπήκα στο Μαξίμου και τον αντικρίζω με ένα κουτάκι αναψυκτικό να κάθεται χαλαρός. “Λύσαμε τα θέματά μας. Συνάντησα την Κριστίν, η οποία συμφωνεί σε όλα μαζί μου”» θα πει τότε ο Βαρουφάκης, με την πραγματικότητα βέβαια να τον διαψεύδει λίγο αργότερα.
Το πολιτικό θρίλερ της διαπραγμάτευσης, η τηλεφωνική επικοινωνία με Ομπάμα και η κρυάδα από τον Πούτιν
Το βιβλίο φέρνει ξανά στο φως γεγονότα όπως η δύσκολη διαπραγμάτευση υπό την έντονη πίεση των δανειστών και την ίδρυση της νέας «Ιεράς Συμμαχίας», όπως την χαρακτηρίζει, που στόχευε στην αυστηρή τιμωρία του ανυπάκουου ελληνικού λαού και στην πολιτική απομάκρυνση του αριστερού ηγέτη του, όπως λέει χαρακτηριστικά συγγραφέας. Επιπλέον, παρουσιάζει τις «15 μέρες που συγκλόνισαν την Ευρώπη», το δημοψήφισμα και την πολύωρη τελική διαπραγμάτευση, αποκαλύπτοντας τον απρόσμενα θετικό ρόλο που διαδραμάτισαν οι Μπαράκ Ομπάμα και Αντικαγκελάριος της Γερμανιάς Γκάμπριελ ενάντια στο μπλοκ του Grexit που είχαν στήσει ο Σόιμπλε και ο τότε Ολλανδός Πρωθυπουργός και σημερινός γγ του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε.
Ωστόσο, μεγάλο ενδιαφέρον έχει και η άγνωστη συνάντηση του με και με τον Βλαντιμίρ Πούτιν στο περιθώριο του Οικονομικού Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης το 2015, λίγους μήνες πριν το δημοψήφισμα, που διαλύει τη σχετική μυθολογία που επικρατεί σχετικά με την πρόθεση του Κρεμλίνου να βοηθήσει οικονομικά την Ελλάδα την κρίσιμη εκείνη στιγμή.
«Ήθελα λοιπόν να ξέρω που πατάω. Να μου πει ξεκάθαρα ποια ήταν η θέση της Ρωσίας….. Η απάντηση του ήταν όχι απλώς ειλικρινής αλλά θα έλεγα ωμή. Θα προτιμούσε μου είπε , εκείνα τα χρήματα που ζητήσαμε να τα έδινε σε ένα ορφανοτροφείο, διότι εάν τα έδινε στην Ελλάδα θα ήταν σαν να τα πετούσε σε σκουπιδοτενεκέ». «Να τα βρεις με την Μέρκελ μου είπε απλά και καθαρά».
Η τηλεφωνική επικοινωνία με Ομπάμα μετά το δημοψήφισμα και λίγο πριν την κρίσιμη Σύνοδο που κατέληξε στο τρίτo Μνημόνιο
« Στις Βρυξέλλες δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα λίγο πριν αναχωρήσω για τη Σύνοδο… Έχω ένα καλό και ένα κακό νέο να σου μεταφέρω, Να ξεκινήσουμε από το καλό; Το καλό είναι ότι μετά τη νίκη σου στο δημοψήφισμα, είσαι ο κυρίαρχος των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα. Το κακό ; Το κακό είναι ότι έχουν συσπειρωθεί δυνάμεις εναντίον σου που θέλουν να τορπιλίσουν την διαπραγμάτευση. Σου ζητάω να είσαι ψύχραιμος και να ξέρεις εμείς θα είμαστε on board , θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις και θα παρέμβουμε εάν χρειαστεί. Αυτή η κίνηση του Ομπάμα μου έδινε το σήμα ότι ήταν μαζί μου». Στην πραγματικότητα ο αμερικανός πρόεδρος αναφερόταν στην προσπάθεια που έκανε να πείσει την Μέρκελ πως η Ελλάδα πρέπει να παραμένει στο ευρώ αντίθετα από τις εισηγήσεις που δεχόταν από τον Σόιμπλε για Grexit.
Μέσα από την έντονη αφήγηση των γεγονότων, γίνεται σαφές ότι ο συγγραφέας/ αφηγητής επιχειρεί να πείσει τον αναγνώστη πως ούτε ο πρώην πρωθυπουργός ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμούσαν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ ή την επιστροφή στη δραχμή. Παράλληλα υποστηρίζει πως είναι μύθος ότι το τρίτο πρόγραμμα στήριξης κόστισε 100 δισεκατομμύρια ευρώ, εξηγώντας ότι τα χρήματα αυτά δεν διατέθηκαν εξ ολοκλήρου για αποπληρωμές ομολόγων. Τέλος, τονίζεται ότι η ανακοίνωση του δημοψηφίσματος υπήρξε καθοριστικός παράγοντας για την έναρξη νέου γύρου διαπραγματεύσεων, που κατέληξε σε μια συμφωνία καλύτερη για την Ελλάδα , καθώς περιελάμβανε τη ρύθμιση του χρέους, με το ίδιο να επισημάνει πώς αυτό το γεγονός αναγνωρίζουν και φίλοι αλλά και εχθροί.
Το «άδειασμα σε Αχτσιόγλου, Χαρίτση και η λάθος εκτίμηση για Κασσελάκη
Εκτενής αναφορά στο βιβλίο γίνεται και για τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως για τα γεγονότα που ακολούθησαν μετά την συντριβή στις εκλογές του 2023 που οδήγησε στην παραίτηση. Μάλιστα ο Αλέξης Τσίπρας δεν διστάζει να παρουσιάσει τα δύο στελέχη της Νέας Αριστεράς κατώτερα των περιστάσεων
Για την Έφη Αχτσιόγλου, ο πρώην πρωθυπουργός παραθέτει με κάθε λεπτομέρεια τη συνάντηση που είχε μαζί της, προκειμένου να της προτείνει να τεθεί επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ το 2023, γεγονός που όπως υποστηρίζει θα μπορούσε να αποτελέσει τον τέλειο αιφνιδιασμό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ωστόσο η δική της άρνηση στην πρόταση του , τελικά αιφνιδίασε μόνον εκείνον: «Ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτική, στα όρια της άρνησης. Τα επιχειρήματά της, ομολογώ, δεν μου φάνηκαν καθόλου πειστικά […] Εντέλει, όπως φάνηκε και στη συνέχεια, η Έφη αρνήθηκε γιατί πίστευε πως μόνη της, παίρνοντας αποστάσεις από μένα, θα μπορούσε να υπερβεί τα προβλήματα εντός του ΣΥΡΙΖΑ και να πείσει τα μέλη του παρουσιάζοντας μια φρέσκια υποψηφιότητα, χωρίς να δίνει την εντύπωση πως ήταν υπό την κηδεμονία μου. Αποδείχτηκε ότι υποτίμησε την κατάσταση και τη σημασία της δικής μου στήριξης».
Στο ίδιο μήκος κύματος και για τον Αλέξη Χαρίτση, ο πρώην πρωθυπουργός περιγράφει το ραντεβού με τον σημερινό πρόεδρο της Νέας Αριστεράς στο σπίτι του στο Σούνιο όπου του ανακοίνωσε την πρόθεση του να τον προτείνει για πρόεδρο του κόμματος στη θέση του: «Στο άκουσμα της απόφασής μου να φύγω και ακόμα περισσότερο στην πρότασή μου να θέσει υποψηφιότητα, σκοτείνιασε. Μου είπε, τελικά, ότι δεν αισθάνεται έτοιμος να αναλάβει ένα τόσο μεγάλο βάρος. Και μου ζήτησε να μην παραιτηθώ».
Γλαφυρές και με λογοτεχνικό ύφος είναι και οι αναφορές στον Στέφανο Κασσελάκη. Ειδικότερα, ο πρώην πρωθυπουργός σημειώνει ότι τον είχε προτείνει ο Παύλος Πολάκης «ως μια καλή περίπτωση υποψηφίου από την ομογένεια για το ψηφοδέλτιο Επικρατείας». Στη συνέχεια ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε να τον αποτρέψει από το να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος. Χαρακτηριστική η πιο κάτω αφήγηση: «Η εικόνα στην αρχή (σ.σ. όταν εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Στ. Κασσελάκης) ήταν λίγο κωμικοτραγική. Ηταν σαν να ζούμε κάποιο ριμέικ της γνωστής ιταλικής κωμωδίας “Viva la liberta”, του Ρομπέρτο Αντο, όπου ο ηγέτης του Κεντροαριστερού Κόμματος της Ιταλίας, που υποδύεται ο Τόνι Σερβίλο, αντιμετωπίζει κρίση κατάθλιψης και εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Τα πράγματα παίρνουν απρόσμενη τροπή, όταν ο βοηθός του ανακαλύπτει τον δίδυμο αδελφό του και, στην απελπισία του, τον παρουσιάζει ως τον κανονικό αρχηγό του κόμματος. Ο οποίος όμως είναι παντελώς άσχετος με το κόμμα και την πολιτική και εκεί αρχίζουν μια σειρά από ευτράπελα. Κάπως έτσι και η βάση του ΣΥΡΙΖΑ, στην απελπισία της, εξέλεξε τον Στέφανο».
Απολαυστική είναι όμως και η περιγραφή του για την συνάντηση τους λίγο πριν ανακοίνωση ο Στέφανος Κασσελάκης την υποψηφιότητα του. « Προσπάθησα να τον αποθαρρύνω. Τον ρώτησα εάν είναι σίγουρος αλλά ζητούσε και τη γνώμη μου. Κατά τη γνώμη μου, του τόνισα είναι παρακινδυνευμένη απόφαση , καθώς θα «έτρωγε πολύ ξύλο», χωρίς να έχει καμία ελπίδα να εκλεγεί». Μου φάνηκε υπερφίαλος. Είχε τη βεβαιότητα ότι σύντομα θα εκλεγεί πρωθυπουργός. Όταν έφυγαν (σ.σ μαζί με τον Τάιλερ) η Μπεττυ γυρίζει και μου λέει, αυτός θα φάει τα μούτρα του. Γιατί το λες; Δεν άκουσες τι με ρώτησε ; Σκοπεύουν να αποκτήσουν παιδί και η αγωνία του είναι πως θα το μεγαλώσουν στο Μαξίμου. Και τι του απάντησες; Αγάπη να υπάρχει και όλα γίνονται. Τι να του απαντήσω.» «Τελικά , έπεσα έξω στην εκτίμηση μου. Το «ξύλο» δεν το έφαγε τελικά αυτός. «Άρχισε να το τρώει ο ΣΥΡΙΖΑ».
Τι γράφει για Ζωή, Παππά, Τσακαλώτο και Καμμένο
Για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Δυστυχώς, η πολιτική και η Αριστερά μαγνητίζουν τους νάρκισσους, όπως το φως τα έντομα», γράφει ο Αλέξης Τσίπρας σε ένα σημείο του βιβλίου που αφορά την επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας
- Για τον Ευκλείδη Τσακαλώτο μεταφέρει μια στιχομυθία που είχαν γιαυτόν με την Άγκελα Μέρκελ : «Σε εκείνη την πρώτη τους γνωριμία, η Μέρκελ δεν έδειξε να τον υποδέχεται θετικά ……Στη συνέχεια, πάντως, εκτίμησε τη συμβολή του στη διαχείριση των διαπραγματεύσεων. Πολύ καιρό αργότερα, τη θυμάμαι να μου λέει: “Τελικά, είχα πολύ άδικο για τον Τσακαλώτο, στάθηκε πολύ καλά, ενώ στην πρώτη συνάντηση είπα ‘Τι είναι τούτος που μας έφερε ο Τσίπρας;’”».
- Για τον Νίκο Παππά: Τον παρουσιάζει επιπόλαιο , αναφέρεται στις λάθος εκτιμήσεις τους στις τηλεοπτικές άδειες και του χρεώνει μέρος της ευθύνης της εσωκομματικής μιζέριας που προκάλεσε στο ΣΥΡΙΖΑ η λειτουργία των κομματικών φράσεων.
«Ο Παππάς ήταν ενθουσιώδης υποστηρικτής της πρότασης για δημοψήφισμα και σε τόνο μαχητικό, στο δικό του γνωστό ύφος, είπε “Να τους κοπεί ο βήχας” και άλλα τέτοια παρόμοια. Στην ουσία όμως ήταν στη γραμμή της δικής μου τοποθέτησης πως δεν έπρεπε με κανέναν τρόπο να μετατραπεί η συζήτηση σε αντιπαράθεση για το νόμισμα».
Για τον Παύλο Πολάκη: «Αργότερα, βέβαια, συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν πάντα αιτία της στάσης του το θυμικό, καθώς σε κάποιες περιπτώσεις αποδείχτηκε εξαιρετικά ικανός να το συγκρατεί. Ο ίδιος άνθρωπος, που έδειχνε τότε τέτοια συμπεριφορά σε ένα νομοσχέδιο αξιακό για μας (σ.σ. για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια), λίγα χρόνια αργότερα θα πρωτοστατούσε στην υποστήριξη της υποψηφιότητας Κασσελάκη για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ».
Πηγή: iefimerida.gr
