Μονογονεϊκές οικογένειες με ανήλικα παιδιά χωρίς ρεύμα, ενώ το κράτος καλεί τους Έλληνες να γεννούν για να σωθεί το έθνος
Σε μια Ελλάδα που γερνάει πληθυσμιακά, όπου η υπογεννητικότητα έχει μετατραπεί σε εθνικό ζήτημα πρώτης γραμμής, η κρατική αντιμετώπιση πολύτεκνων και μονογονεϊκών οικογενειών αποδεικνύει καθημερινά πόσο απέχει η ρητορική από την πράξη.
Το πρόσφατο περιστατικό στη Μυτιλήνη, όπου μονογονεϊκή οικογένεια με έξι ανήλικα παιδιά –το μικρότερο μόλις 1,5 έτους– έμεινε χωρίς ρεύμα, αποκαλύπτει τις βαθιές αντιφάσεις μιας πολιτείας που ζητά από τους πολίτες να κάνουν παιδιά, αλλά δεν παρέχει ούτε τα βασικά. Η μητέρα ζει με πενιχρό επίδομα και αδυνατεί να ανταποκριθεί στις αυξανόμενες απαιτήσεις των λογαριασμών. Μετά από διαμαρτυρία και παρέμβαση του Εργατικού Κέντρου Λέσβου, επήλθε διακανονισμός και η επανασύνδεση του ρεύματος.
Την ίδια ώρα, μια ακόμη μονογονεϊκή οικογένεια στη Σύρο –αυτή τη φορά με πέντε παιδιά– καταγγέλλει διακοπή ρεύματος. Και στις δύο περιπτώσεις, μιλάμε για οικογένειες που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Όχι από επιλογή, αλλά λόγω μιας αδιάφορης, άκαμπτης γραφειοκρατίας και μιας κοινωνικής πολιτικής που δεν φτάνει ποτέ εκεί που πραγματικά χρειάζεται.
Η ειρωνεία; Είμαστε η χώρα που διαρκώς απευθύνει “εθνικές εκκλήσεις” για αύξηση των γεννήσεων, που θεσπίζει bonus γεννήσεων, που προβάλλει τα παιδιά ως σωτηρία του έθνους. Κι όμως, όταν μια μητέρα τολμά να μεγαλώνει έξι παιδιά, το κράτος τη ρίχνει στο σκοτάδι – κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Αν η Ελλάδα θέλει να αντιμετωπίσει την υπογεννητικότητα, πρέπει πρώτα να σταματήσει να τιμωρεί όσους ήδη τολμούν να μεγαλώσουν παιδιά υπό αντίξοες συνθήκες. Γιατί δεν αρκεί η προτροπή να γεννήσεις. Πρέπει και να μπορείς να ζήσεις.
