Ο Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου φαίνεται πως δεν χρειάζεται μικρόφωνα, podium ή πολυτελείς αίθουσες για να επικοινωνήσει με τον κόσμο. Το καλύτερο «γραφείο Τύπου» του είναι ο ίδιος και οι ιστορίες του. Πάντα με δόσεις χιούμορ και αυθεντικότητας, φροντίζει για την επικοινωνία. Σε κάθε χωριό έχει το στέκι του. Για παράδειγμα, στο Πλωμάρι, ένα από τα πιο αγαπημένα του σημεία είναι η πιάτσα των ταξί. Εκεί, κάτω από τον αιωνόβιο πλάτανο, τον περιμένει η δική του «ειδική» καρέκλα. Είναι κάτι σαν θρόνος της καθημερινότητας, όπου μοιράζεται αναμνήσεις, κουβέντες για έργα και δρόμους. Αφηγείται απλές ιστορίες που φέρνουν πιο κοντά τον άνθρωπο με τον τόπο του.
Οι ταξιτζήδες –φανατικοί οπαδοί του δεν τον αντιμετωπίζουν σαν πολιτικό, αλλά σαν… παλιόφιλο. Του πετάνε τις σπόντες τους, του λένε τα παράπονά τους για δρόμους και έργα. Όμως, πάντα με το γνωστό πλωμαρίτικο χιούμορ που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Εκείνος, με τη σειρά του, ανταποδίδει με ιστορίες από τα παιδικά του χρόνια. Αναφέρει μνήμες από πρόσωπα και περιστατικά, ώστε η συζήτηση να γίνεται μισή με αυτοδιοικητική ατζέντα και μισή… καφενείο της παλιάς εποχής.
Το καλύτερο; Όταν σκάει στην πιάτσα, πέφτουν τα τηλεφωνήματα σαν συναγερμός! Σε λίγη ώρα, μαζεύεται κόσμος γύρω του. Φίλοι, γνωστοί, θαμώνες, όλοι για να τον ακούσουν να λέει ιστορίες. Παράλληλα, προσθέτει με τον δικό του τρόπο στην κουβέντα τα έργα και τις ιδέες του για την ανάπτυξη.
Έτσι, το Πλωμάρι έχει καταφέρει να μετατρέψει την πλατεία σε «Περιφέρεια υπαίθρου». Ο Περιφερειάρχης κάθεται στην καρέκλα του και αποδεικνύει ότι καμιά φορά η καλύτερη πολιτική γίνεται χωρίς φακούς και δελτία Τύπου. Είναι καλύτερη με καφέ, χιούμορ και καλή παρέα…
