Με φόντο τη Μυτιλήνη του 2025, το Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Μυτιλήνης παρουσιάζει στις 14, 15 και 16 Νοεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο τη νέα του παραγωγή με τίτλο «Μπότοξ, ΑΙ… κι αλίμονο στα νιάτα», ένα σύγχρονο έργο εμπνευσμένο από τον μύθο του Φάουστ και την κλασική κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου «Αλίμονο στα νιάτα».
Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Βίκη Μαρμαρινού, ένα από τα μέλη του Θεατρικού Εργαστηρίου, που για πρώτη φορά δοκιμάζει τις δυνάμεις της πίσω από τη σκηνή. Με αφορμή την πρεμιέρα, η ίδια μιλά για το νέο έργο, τη δημιουργική διαδικασία, τις δυσκολίες του ερασιτεχνικού θεάτρου και τη σημασία της θεατρικής δημιουργίας στη νησιωτική κοινωνία.
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «Μπότοξ, ΑΙ …κι αλίμονο στα νιάτα» που παρουσιάζει το Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Μυτιλήνης στις 14-15-16 Νοεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης
Το «Μποτοξ , ΑΙ….κι αλίμονο στα νιάτα»είναιένα καινούριο έργο βασισμένο στο μύθο του Φαουστ και στο «Αλίμονο στα νιάτα του Σακελλαρίου». Η αρχική σκέψη ήταν να ανεβάσουμε αυτόκάθ’αυτό το αλίμονο στα νιάτα αλλά με μια προσεκτική ανάγνωση συνειδητοποιήσαμε ότι ενώ ο μύθος είναι διαχρονικός και επηρεάζει τον άνθρωπο, ο χρόνος και οι συνθήκες έχουν διαφοροποιηθεί. Την περίοδο αυτή που αρχικά καταπιαστήκαμε με το αρχικό κείμενο έγινε η πρώτη επαφή με τον Δημήτρη Χατζηχαραλάμπους. Στις πρώτες μας κουβέντες έκπληκτη διαπίστωσα ότι μιλούσα με έναν πολυγραφότατο άνθρωπο, με γνώσεις, γεμάτο έμπνευση και διάθεση να κάνει πολλά νέα πράγματα και χωρίς το φόβο της έκθεσης. Εκεί ήρθε και η απόφαση να γραφτεί ένα νέο κείμενο το οποίο θα πατάει στο σήμερα και στα προβλήματα τους φόβους και τις ανάγκες της νέας εποχής. Το κείμενο ήταν έτοιμο σε 15 μέρες, τοποθετημένο χρονικά στο 2025 κ τοπικά στην πόλη της Μυτιλήνης. Όταν έφτασε στα χέρια μου και βλέποντας την διάθεση του Δημήτρη να είναι κοντά στο “παιδί” του χωρίς ωστόσο να επεμβαίνει στη προσπάθεια και γνωρίζοντας πως ένα κείμενο γράφεται αλλά όταν ξεκινάει το Θεατρικό του ταξίδι αλλάζει η όλη εικόνα του, ξεκινήσαμε. Ο δρόμος δύσκολος και παράλληλα ευχάριστος. Μαζί μου στην προσπάθεια και ο Παναγιώτης Μανωλάκας, παλιό στέλεχος του Θεατρικού Εργαστηρίου με πολλά χρόνια εμπειρίας στη σκηνοθεσία.
- Ποιοι είναι οι υπόλοιποι συντελεστές του έργου;
Το έργοέχει 8 χαρακτήρες. Οι δυο ηλικιωμένοι φίλοι Στρατής κ Ιορδάνης, η υπηρέτρια του ενός η Κατίνα , η κόρη μήλον της έριδος Μύριαμ με την μητέρα της Μυρσίνη, Κώστας ο φοιτητής, η Καιτή η ξαδέρφη και ο γιατρός. Βοηθός σκηνοθέτη, και τον ευχαριστώ για όλη την κοινή μας πορεία στο ερασιτεχνικόθέατρο, ο Παναγιώτης Μανωλάκας. Στα κουστούμια η Λεμόνια Χριστοφα. Την μουσική υπογράφει ο Παναγιώτης Καραγιάννης σε στοίχους του Δημήτρη Χατζηχαραλαμπους. Φωτογραφίες κ βίντεο ο Στρατής Βαρβέρης.
- Είναι αλήθεια πως αν και είσαστε πολλά χρόνια μέλος του Θεατρικού Εργαστηρίου αυτή είναι η πρώτη σας σκηνοθετική δουλειά;
Η επαφή μου με το θέατροήταν το 2002. Εντελώς τυχαίαμετάαπο μια έξοδο με φίληβρεθήκαμε στο ΔημοτικόΘέατρο για να δούμε κάποιον γνωστό της που έπαιζε τότε σε έργο του Θεατρικού Εργαστηρίου και τις μέρες αυτές έκαναν τις πρόβες τους πριν την πρεμιέρα. Την ημέρα αυτή μας έγινε πρόταση να συμμετέχουμε ως κομπάρσοι στην παράσταση. Ότανείσαι 21 ετών και χωρίς υποχρεώσεις δεν το σκέφτεσαι και πολύ. Έτσι βρέθηκα να συμμετέχω σε παράσταση. Δεν χρειάζεται να πω τις εντυπώσειςμου μια και μετράωπλέον 23 χρόνιαμέλοςαυτής της ομάδας. Η σκηνοθεσία είναιπρώτη μου απόπειρα. Δύσκολα πήρα την απόφαση και ο λόγος που το τόλμησα είναι γιατί ένιωσα πως αυτοί που είναι δίπλα μου θα είναιεκεί σε όποια δυσκολία αντιμετωπίσω ώστε να έχουμε το καλύτεροδυνατό αποτέλεσμα.
- Τι είδους δυσκολίες αντιμετωπίζει μια ερασιτεχνική θεατρική παράσταση μέχρι να φτάσει στο κοινό και πως αυτές αντιμετωπίζονται;
Το ερασιτεχνικό θέατροείναι μαγικό. Βασικός παράγοντας της ομορφιάς του το πάθος ανθρώπων να δημιουργήσουν κ να εκτεθούν χωρίςνα απαιτούν πληρωμή για αυτό που κάνουν. Ο ερασιτέχνης πάντα ξεκινάει με το να κάνεικάτι καλό για τον εαυτό του. Να περάσει όμορφα τον ελεύθερο χρόνο του. Στην πορεία το αποτέλεσμα της προσπάθειας του αυτής θα το εκθέσει στα μάτια του κοινού με σκοπό να το εντάξει σε όλοαυτό το ταξίδι. Αυτή είναι η μια πλευρά. Η άλλη λέει ότι ο ερασιτέχνης αντιλαμβανόμενος την κοινωνία θέλει με τον τρόπο του να προβληματίσει ή να διασκεδάσει το κοινό. Όλα τα παραπάνω είναι και οι δυσκολίες του. Ο ερασιτέχνης κλέβει από τον ελεύθερο χρόνο του. Δεν πληρώνεται. Μια παράσταση πέρα από τα όποια εισιτήρια θα κόψει δεν έχει άλλους πόρους. Οι συμμετέχοντες σε κάθε παράσταση πρέπει να τρέξουν για την καθημερινότητα τους και μέσα σε αυτή να εντάξουν και το θέατρο. Η κάθε παράσταση που φτάνει σε πρεμιέραείναι γεμάτη κόπο, κούραση, αγωνία, νεύρα, γέλια, χαρά και γκρίνια. Έχει αντιμετωπίσει αστάθμητουςπαράγοντες, αρρώστιες και ίσωςατυχήματα συμμετεχόντων. Αλλαγές τελευταίας στιγμής καιπολλάπολλάαλλά. Πως αντιμετωπίζονται? Με αλληλεγγύη και εφευρετικότητα.
- Πως είναι τα πράγματα στις μέρες μας στο Θέατρο στο νησί. Καλύτερα ή χειρότερα από το παρελθόν;
Το νησίμας είναι γνωστό για την θεατρική του ιστορία και την δυναμική του. Πλέον οι ομάδες οι θεατρικές έχουν αυξηθεί. Δεν μιλάμε μόνο για την πόλη αλλάγια όλο το νησί. Η ανάγκη του κόσμου να δημιουργεί και να βγει από την δύσκολη και βαριά καθημερινότητα του τον οδηγεί στο να ψάξει τρόπους να ξεφύγει. Το να συμμετέχεις σε μια θεατρική ομάδα είναι πολύ καλή επιλογή. Μην ξεχνάμε ότι το θέατρο δεν είναι μόνο ο ρόλος στο σανίδι. Είναι μουσική, είναιανάγνωση κειμένου, είναι τραγούδι, είναι κουστούμια, είναι ήχος, φωτογραφία, διαφήμιση, αφίσα, φυλλάδιο, promotion. Φανταστείτε πόσοι άνθρωποι με γνώσεις πάνω σε αυτά τα θέματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν και μα συμμετέχουν σε όλοαυτό. Με χαρά διαπιστώνουμε ότι οι θεατρικές ομάδες αυξάνονται και είναι και ενεργές (ανεβάζουνένα τουλάχιστον έργο το χρόνο). Το θέατρο στη Λέσβο πέρασε τις δυσκολίες του αλλάπλέον και μετά την περίοδο του κορονοϊού η κατάσταση είναιπολύ καλύτερη. Το κοινό ως κοινό υπάρχει και ζητάει το θέατρο. Υπάρχουν οι πιστοί θεατρόφιλοιαλλά και αυτοί που δεν θα δούνε όλες τις παρατάσεις σε μια σεζόν,όμως αν τους ρωτήσεις θα πούνε μπορεί να μην μπορώ να τις δω όλες η να μην προλαβαίνω αλλά χαίρομαι να βλέπω τις θεατρικές αίθουσες γεμάτες. Τέλος να σημειώσω και την ύπαρξη θεατρικών εργαστηρίων για παιδιά. Κάτι που έλειπε στο παρελθόν και πλέον στήνει και το Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Μυτιλήνης με υπεύθυνο τον Ιωάννη Παπλώματα. Ήδη οι εγγραφές τρέχουν αυτή την περίοδο.
- Ποιος είναι ο ρόλος του θεάτρου στην κοινωνική ζωή μιας επαρχιακής νησιωτικής πόλης;
Ιδιαίτερα σημαντικός και απαραίτητος. Μια επαρχιακή πόλη και ειδικά στα νησιά δεν έχει εύκολη πρόσβαση σε θεατρικές σκηνές. Η παρουσία του ερασιτεχνικού θεάτρου δίνει τη δυνατότητα επαφής με το θέατρο. Είναι εύκολα προσβάσιμο και πολύ πιο οικονομικό από μια επαγγελματική παράσταση και, θα τολμήσω να πω, αρκετές φορές πολύ καλύτερο. Κι αυτό οφείλεται ξεκάθαρα στο πάθος του ερασιτέχνη.
- Ποια τα μελλοντικά σχέδια του Θεατρικού Εργαστηρίου; Τι έχουμε να περιμένουμε στο μέλλον;
Το Θεατρικό Εργαστήρι βρίσκεται σε συνεχή αναβρασμό. Ήδη βρίσκεται στο 42ο χρόνο ζωής του και συνεχίζει. Η υποστήριξη του Δήμου Μυτιλήνης και κυρίως της Αντιδημάρχου Εριφύλλης Χιωτέλλη είναι καθοριστική. Το Θεατρικό Εργαστήρι έχει τον βασικό του πυρήνα με τους ερασιτέχνες ηθοποιούς που συνεχίζει με όρεξη και μεγάλη διάθεση να οργανώνει νέες δουλειές και παράλληλα από φέτος ξεκινάει δυο τμήματα Εργαστηρίου, ένα για παιδιά και ένα για ενήλικες. Ανοίγει τις πόρτες του έτοιμο να δεχθεί όσους και όσες το επιθυμούν μα μπούνε και μα βιώσουν τη μαγεία αυτού που λέμε “ ερασιτεχνικό θέατρο”.
