Σε όλη την Αμερική, είτε μέσω του διαδικτύου, είτε σε σκοτεινούς χώρους στάθμευσης, μικρά κορίτσια πωλούνται σε πελάτες που αναζητούν ανήλικες. Μερικά από αυτά τα κορίτσια, που καταφέρνουν να ξεφύγουν από τα δίκτυα της εκπόρνευσης, ενθαρρύνονται να γράψουν την ιστορία τους, στο πλαίσιο ενός προγράμματος για την επούλωση των πληγών τους.
Η Μπέλα είναι 15 χρόνων και το χαμόγελό της φωτίζει τον χώρο. (Το όνομά της για ευνόητους λόγους δεν είναι το πραγματικό). Καθώς μιλάει με τον δημοσιογράφο του BBC, έχει μπροστά της ένα ντοσιέ. Στο εξώφυλλο υπάρχει μία ζωγραφιά της περιοχής HuntsPoint, που βρίσκεται στο Bronx, όπου η Μπέλα υποχρεώθηκε από τον προαγωγό της να βγει στο πεζοδρόμιο: η Μπέλα στέκεται στην άκρη ενός πεζοδρομίου και ο προαγωγός την παρακολουθεί από μικρή απόσταση. Στο ντοσιέ υπάρχουν οι σελίδες όπου η Μπέλα αφηγείται πως βγήκε «στη Ζωή». «Ζωή» αποκαλούν οι προαγωγοί την εξώθηση νεαρών κοριτσιών στην πορνεία.
«Για κάποιο διάστημα νόμιζα ότι ενδιαφερόσουν», γράφει η Μπέλα, απευθυνόμενη στον προαγωγό.
«Μέχρι που με πήγες στο υπόγειο και μου έμαθες τους κανόνες του παιχνιδιού. Έκανα ό, τι μου είχες δείξει. Ο πρώτος πελάτης της νύχτας με πήγε σε ένα ξενοδοχείο. Με χτύπησε, έκανα σεξ μαζί του και στη συνέχεια μου έκλεψε ό, τι χρήματα είχα. Όταν επέστρεψα στο HuntsPoint, μου έβαλες τις φωνές. Ήμουν τρομαγμένη, αλλά εσύ με υποχρέωσες να γυρίσω στο πεζοδρόμιο».
Η Μπέλα είναι ένα από τα 100.000 παιδιά που πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι από τα λίγα τυχερά παιδιά που απελευθερώνονται από τα δίκτυα των εμπόρων λευκής σαρκός και μπαίνουν σε προγράμματα υποστήριξης. Ένα από αυτά τα προγράμματα παρακολουθεί η Μπέλα.
Η Μπέλα είχε φύγει από το σπίτι της στα 14, μετά από ένα άγριο τσακωμό με τον παππού της. Στον δρόμο γνώρισε τον άνθρωπο που στη συνέχεια έγινε ο προαγωγός της. Στην αρχή πίστευε πως ήταν εύκολη λύση να πουλάει το σώμα της για λίγα δολάρια.
«Μπορούσα να πάρω 80-90 δολάρια από έναν πελάτη, Τα μοιραζόμουν με τον προαγωγό», λέει η Μπέλα. Μέσα σε μια νύχτα η Μπέλα μπορούσε να βρει μέχρι 20 πελάτες. Κάποιοι από αυτούς ήταν βίαιοι.
«Οι προαγωγοί ξέρουν πώς να ελέγχουν τα νεαρά κορίτσια όπως εγώ, που έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση, που είναι άστεγα, χρειάζονται χρήματα, ένα μέρος να κοιμηθούν. Αισθανόμουν ότι χρειαζόμουν κάποιον, είχα ανάγκη από προσοχή, από κάποιον που να ενδιαφέρεται, που να με προστατεύει και να με αγαπά», γράφει η Μπέλα. Γρήγορα κατάλαβε πως ο προαγωγός της έλεγε ψέματα. «Όμως εξακολουθούσα να αισθάνομαι την ανάγκη του».
Οι προαγωγοί κλέβουν την παιδικότητα από τα κορίτσια όπως η Μπέλα. «Ποτέ δεν έχουν παίξει σκοινάκι», όπως τα παιδιά της ηλικίας τους, εξηγεί ο Ζανμαρί Μπράουν, διευθυντής του προγράμματος το οποίο παρακολουθεί η Μπέλα. «Δεν υπάρχουν προαγωγοί-τζέντλεμεν. Μπορεί να μην σηκώνουν χέρι, αλλά ξέρουν να χρησιμοποιούν τον λόγο για να ελέγχουν τα παιδιά».
Σύμφωνα με μελέτες των αμερικανικών αρχών οι περισσότεροι ενήλικες που εκπορνεύουν παιδιά είναι συγγενικά τους πρόσωπα και μάλιστα τα τρία τέταρτα των παιδιών αυτών έχουν ιστορικό σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική τους ηλικία. Τα κορίτσια που οδηγούνται στο πεζοδρόμιο είναι ηλικίας 12-14 χρόνων. Το πρώτο που εξασφαλίζουν οι προαγωγοί στα παιδιά που ελέγχουν είναι η στέγη. Η Μπέλα στο πλαίσιο του προγράμματος που παρακολουθεί έχει εξασφαλίσει την υποστήριξη γιατρών, πηγαίνει στο σχολείο και έχει τη δυνατότητα να προσφύγει στη δικαιοσύνη με συνηγόρους του προγράμματος.
Η Μπέλα αρχίζει να στέκεται στα πόδια της. Βρήκε το θάρρος να συναντηθεί με αμερικανούς βουλευτές, ζητώντας να γίνει αυστηρότερη η νομοθεσία για την προστασία των παιδιών.
«Οι προαγωγοί πρέπει να λογοδοτούν», είπε η Μπέλα στους βουλευτές, «είναι εγκληματίες. Ο δικός μου προαγωγός με είχε κάνει υποχείριό του, με έπεισε να μπω στη ΄΄ζωή΄΄. Θα πρέπει να του επιβληθεί βαρύτερη ποινή απ΄ ό, τι στους πελάτες, γιατί αν δεν υπήρχε ο προαγωγός, πολλά κορίτσια δεν θα έκαναν πεζοδρόμιο».
Ένας από τους βουλευτές που άκουσαν την Μπέλα ξέσπασε σε κλάματα. Κάποιοι βουλευτές πήραν πρωτοβουλία για αυστηροποίηση της νομοθεσίας, αλλά το νομοσχέδιο ουδέποτε κατατέθηκε προς ψήφιση.
Η Μπέλα σύντομα θα βγει από το πρόγραμμα, θα επιστρέψει στο σπίτι της, θέλει να αποφοιτήσει από το σχολείο, να πάει στο κολέγιο, να σπουδάσει γιατρός. Όπως λέει, το δικό της καταφύγιο το βρίσκει γράφοντας την ιστορία της, για να βοηθήσει κι άλλα κορίτσια.
«Εκφράζω τα συναισθήματά μου, τα μοιράζομαι με ανθρώπους που δεν με δικάζουν. Τα όσα έζησα στο HuntsPoint με άλλαξαν, αλλά δεν με οδήγησαν στην κατάρρευση», εξηγεί.
«Αναδύθηκα από το σκοτάδι στο φως, αλλά μην νομίζετε πως ήταν εύκολο», γράφει. «Έπρεπε να δώσω μάχη. Ήταν δύσκολο να ξεπεράσω το παρελθόν, αλλά ό, τι έγινε- έγινε».
Πηγή : http://www.bbc.com/news/world-us-canada-27909816
