ή αλλιώς: πού χάθηκε το καλοκαίρι των ’00s;
Από την παραλία με τη σπηλιά όπου φιλιόσασταν σαν να μην υπάρχει αύριο, μέχρι εκείνη με τα παγωμένα νερά που έκανες τα πιο σοβαρά ξεκαλοκαιριάσματα της ζωής σου — κάπου ανάμεσα στα σφηνάκια και τις mixtapes, ξέχασες πού άραγε σε βρήκε η πρώτη άμμος του καλοκαιριού. Μην ανησυχείς. Εδώ είμαστε εμείς να σου θυμίσουμε. Γιατί η Λέσβος, εκτός από φως και φωνή, είναι και μνήμη.
1. Χρούσος – Άγιος Γεώργιος (Μεσότοπος)
Η παραλία που δεν πήγαινε κανείς, επειδή κανείς δεν θυμόταν πώς να πάει.
Λίγο πριν το GPS γίνει θρησκεία, ήθελες οδηγό για να πας στον Χρούσο. Όχι μόνο κυριολεκτικά – ήθελες και τον φίλο σου τον Πέτρο που «ξέρει κάτι κρυφά μέρη» και οδηγεί σαν τον Mad Max. Μόλις φτάσεις όμως, ανταμείβεσαι: ήσυχο τοπίο, ψιλή άμμος και μια απόκοσμη ησυχία που ακούγεται πιο δυνατά κι από το ραδιόφωνο του παππού. Στο βάθος, ένα ξωκλήσι και ίσως δυο παρατημένα ψάθινα καπέλα να θυμίζουν ότι κάποτε ήσουν κι εσύ εκεί.
2. Τσόνια (Περίξ της Κώμης)
Η θάλασσα που έμοιαζε Κυκλάδες, αλλά δεν το ‘λεγε σε κανέναν.
ΟΚ, τα Τσόνια δεν είναι τελείως άγνωστα – αλλά πότε πήγες τελευταία φορά χωρίς να σε τραβήξει εκεί κάποιος άλλος; Τα κατακόκκινα βότσαλα, το νερό που παγώνει και αναγεννά, η θέα προς το Αϊβαλί… Κι εσύ να αναρωτιέσαι γιατί την πρόδωσες τόσα καλοκαίρια. Μπορεί να έφταιγε ο δρόμος, μπορεί να έφταιγε που μεγάλωσες. Αλλά το μέρος είναι ακόμα εκεί. Όπως το άφησες. Ή μήπως όχι;
3. Μικρή Άμμος – Βατερά
Η κρυφή αδερφή της μεγάλης παραλίας που όλοι ξέρουν αλλά κανείς δεν βλέπει.
Τα Βατερά είναι μακροσκελές ποίημα. Αλλά η Μικρή Άμμος είναι η χαμένη τους στροφή. Ένα μικρό κομμάτι με ηρεμία, σκιά, και θάλασσα τόσο καθαρή που θες να ζητήσεις συγγνώμη πριν μπεις. Κατάλληλη για εκείνες τις μέρες που δεν έχεις όρεξη για παρέα, φωνές και beach bar που παίζουν lo-fi remixes ελληνικών 80s. Πάρε βιβλίο. Πάρε νερό. Και άσε το κινητό στο αμάξι.
4. Ποταμός – Άναξος
Η παραλία που κάποτε είπες “μια φορά και ποτέ ξανά”… και μετά ξαναπήγες.
Ξέρεις πού είναι, αλλά έχεις να πας… πόσα χρόνια; Δέκα; Δεκαπέντε; Ο Ποταμός είναι η παραλία που αγαπήθηκε λάθρα. Μικρή, με τον ποταμάκι που σκάει πάνω στην άμμο και τα δέντρα να κάνουν φυσική σκιά. Ήρεμη όσο δεν πάει – αλλά ποτέ αδιάφορη. Αν είχες καλοκαιρινό έρωτα στον Άναξο, εδώ μάλλον έκρυβες τα τσιγάρα και τα βλέμματα.
5. Λάψαρνα – Άκρη Σιγρίου
Εκεί που τελειώνει ο δρόμος… και αρχίζει η ιστορία.
Αν η Λέσβος είχε soundtrack, η Λαψάρνα θα ήταν το κρυμμένο κομμάτι στο τέλος του CD. Θέλει περπάτημα. Θέλει καπέλο. Θέλει διάθεση για αποτοξίνωση απ’ την κανονικότητα. Τριγύρω βράχια, θάλασσα, και ένας ήλιος που δεν κρύβεται ποτέ. Ιδανική για μοναχικούς αναζητητές, εραστές της σιωπής και καλοκαιρινά ζευγάρια που ψάχνουν closure με φόντο το ηλιοβασίλεμα.
Επίλογος (ή πρόλογος για το φετινό καλοκαίρι):
Καμιά φορά δεν χρειάζεσαι καινούργιες παραλίες. Χρειάζεσαι απλώς να ξαναδείς τις παλιές με φρέσκια ματιά. Να τις περπατήσεις ξυπόλητος. Να αφήσεις την αλμύρα να σου θυμίσει ποιος ήσουν όταν ήσουν ανέμελος. Ή έστω πιο αθώος.
Φέτος, μη ρωτήσεις πού πάνε οι άλλοι. Ρώτα πού πήγες εσύ, τότε που ήσουν εσύ
