Μερικές φορές οι προσωπικές μας επιλογές οδηγούν σε φριχτά λάθη. Άλλες φορές στο …”Φριχτό Λάθος”. Προτιμήστε αβίαστα το δεύτερο. Το μικρό καφενεδάκι της οδού Π. Ιωακείμ στο Πηγαδάκι, θα σας… αποζημιώσει όποιο κι αν ήταν το λάθος σας! Λίγο το ούζο, λίγο οι εκλεκτοί μεζέδες της κυρά Μαρίας και τα παθήματα γίνονται μαθήματα. Άλλωστε και τα λάθη για τους ανθρώπους είναι. Η καφετί φορμάικα, οι λάμπες φθορίου, οι πλαστικές καρέκλες, τα πορτοκαλί κουρτινάκια και κυρίως τα πρόσωπα των θαμώνων που σε κοιτούν όταν μπαίνεις σε κάνουν να νιώθεις αμέσως πως είσαι στο….σωστό μέρος!
Η Μαρία Παντελή εδώ και μια δεκαετία ξυπνά στις πέντε το πρωί καθώς το “Φριχτό Λάθος” ανοίγει τις πόρτες του στις έξι. “Εκείνη την ώρα ξεκινώ και μαγειρεύω. Γι’ αυτό και το μαγαζί θα μείνει ανοιχτό ως τις τέσσερις το μεσημέρι και δεν θα ανοίξει το βράδυ. Οι θαμώνες του είναι μεγάλοι άνθρωποι κυρίως, συνταξιούχοι, παλιοί ναυτικοί και πελάτες που έρχονται καθημερινά. Έχουν έως και το δικό τους τραπέζι”, εξηγεί η κυρία Μαρία που κρατά μόνη της το μαγαζί με το παράξενο όνομα.
Η “μυθολογία” γύρω από αυτό απασχολεί αρκετά καθώς το καφενεδάκι ήταν έτσι γνωστό χωρίς να έχει καν ταμπέλα!
“Ναι η ταμπέλα μπήκε φέτος. Το όνομα το “κληρονόμησα” από τον παλιό ιδιοκτήτη. Λεγόταν Νικόλας Ανδριώτης και λειτουργούσε αυτό το μαγαζί για 28 χρόνια πριν το πάρω εγώ. Στην αρχή δεν είχα πεισθεί να το κρατήσω. Έλεγα μα τι όνομα είναι αυτό; Όμως έπαιρναν τηλέφωνο, μάλιστα μερικοί από την Αυστραλία και ρωτούσαν αν είναι ανοιχτό το Φριχτό Λάθος! Έτσι και το κράτησα”
“Το όνομα δόθηκε από έναν πελάτη του παλιού ιδιοκτήτη που έφερε έναν μικρό πίνακα ή κατά άλλους έναν καθρέφτη που έγραφε στη βάση του “Το φρικτόν Λάθος”. λέει η Μαρία. Την ιστορία συμπληρώνει η κόρη της, Μαρίας Μικαέλα Χίου : “Λέγεται πως ένας ξάδερφος του Ανδριώτη πήγαινε στο μαγαζί και καθόταν με τις ώρες ενώ υποτίθεται πως έμπαινε για ένα ούζο. ‘Όταν επέστρεφε σπίτι στη γυναίκα του που τον περίμενε της έλεγε “Μα τι φριχτό λάθος έκανα και κάθισα αντί για μία ώρα πέντε!”. Έτσι, όταν μαθεύτηκε η ιστορία κάποιος για να του κάνει πλάκα φιλοτέχνησε αυτόν τον πίνακα που με τα χρόνια κάποιος τον πήρε για ενθύμιο από το μαγαζί. Φέτος είπαμε να βάλουμε επιτέλους ταμπέλα.”
Φασόλες, μικρά ψαράκια στο τηγάνι, κεφτεδάκια που είναι και η σπεσιαλιτέ της Μαρίας, κρέας σεληνάτο, γαρίδες, ομελέτες, κι άλλα μαγειρευτά φαγητά ανάλογα με τα κέφια της και την εποχή. “Παλιά το καφενείο ήταν πέτρινο και είχε καναπέδες. Ο παλιός ιδιοκτήτης άλλαξε όμως μετά από κάποια χρόνια την διακόσμηση. Εδώ έρχονται γιατροί, δικηγόροι αλλά και πολιτικοί. Έχει περάσει ο Γιαννόπουλος κάποτε αλλά και πολλοί της Νέας Δημοκρατίας. Ακόμη και σήμερα περνάνε μερικοί”, λέει η Μαρία. Η κόρη της που είναι κοινωνιολόγος παρατηρεί εδώ και χρόνια τη “δικτύωση” όπως λέει που πραγματοποιείται εντός του μαγαζιού. “Το φριχτό λάθος είναι ένα αντίδοτο στη μοναξιά πολλών ανθρώπων. Έρχονται εδώ μόνοι και γίνονται μια παρέα”
Το καφενείο είναι το…πρώτο μου σπίτι!
“Οι θαμώνες εδώ είναι άνθρωποι που έρχονται καθημερινά την ίδια ώρα. Είναι κυρίως μεγάλοι σε ηλικία συνταξιούχοι. Αν για κάποιο λόγο δεν έρθουν και περάσουν μια δυο μέρες τότε θα τους πάρουμε τηλέφωνο να δούμε αν είναι καλά και αν δεν τους βρούμε θα ειδοποιήσουμε τους συγγενείς τους. Μας έχει τύχει μια φορά κάποιος πράγματι να έχει πάθει ένα ατύχημα κι έτσι ειδοποιήσαμε τον γιο του που ήρθε και τον πήγε στο νοσοκομείο”. Εξηγεί η Μιχαέλα,. “Για πολλούς ανθρώπους το καφενείο είναι συντροφιά, είναι καταφύγιο είναι παρέα. Οι περισσότεροι έρχονται εδώ μόνοι και κάνουν παρέα μεταξύ τους. Κάποιοι έχουν και το δικό τους τραπέζι. Όπως είχε και ο Παναγιώτης (Κούβας ), που είχε παλιά τα “Κύματα” . Υπάρχει πολλή μοναξιά σε αυτές τις ηλικίες, Εδώ οι άνθρωποι δεν νιώθουν μόνοι. Κάποτε είπαν σε κάποιον ότι το Φριχτό λάθος είναι το δεύτερο σπίτι σου κι εκείνος απάντησε πως όχι .Είναι το πρώτο. Αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε κάνει κάποιο λάθος”.
