Η οικογένεια του Παναγιώτη Βασιλέλλη από τη Μυτιλήνη, που πριν 18 χρόνια, δεν πρόλαβε να πάει στην Αμερική για θεραπεία (είχε νευροβλάστωμα) και πέθανε την 4.3.2001 σε ηλικία μόλις 3 ετών, επειδή αφενός το τότε Υπουργείο Υγείας δεν ενέκρινε την μετάβαση του και αφετέρου η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος δέσμευσε (ως παράνομο και ερανικό) τον λογαριασμό της οικογένειας στον οποίο είχαν συγκεντρωθεί από όλο τον κόσμο 100 εκατ. τότε δραχμές (300.000 ευρώ περίπου), συμπαραστέκεται σήμερα στο δράμα της οικογένειας του μικρού Παναγιώτη Ραφαήλ Γλωσσίδη από την Χαλκίδα και προσφέρει από το υστέρημα της το ποσό των 200 ευρώ, ελπίζοντας, ο Παναγιώτης-Ραφαήλ να καταφέρει να κάνει αυτό που τότε δεν επέτρεψαν Υπουργείο και Τράπεζα για το παιδί τους.
Σημειώνουμε ότι μετά την έκδοση απόφασης που δικαίωνε την οικογένεια Βασιλέλλη, επιδικάζοντας σε βάρος της Εθνικής Τράπεζας αποζημίωση για ψυχική οδύνη ποσού 2.000.000 ευρώ και την αναίρεση της στη συνέχεια, η υπόθεση εκκρεμεί μέχρι και σήμερα ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) με ήδη υποβληθέν ερώτημα προς την Ελληνική κυβέρνηση για ενδεχόμενη παραβίαση του άρθρου 2 ΕΣΔΑ. Σήμερα οι γονείς του αδικοχαμένου Παναγιώτη, ζουν στο Πλωμάρι Λέσβου, έχουν την 17χρονη σήμερα Παναγιώτα, ενώ πρόσφατα ο Στρατής Βασιλέλλης είχε ένα σοβαρό εγκεφαλικό και θα υποβληθεί την επόμενη βδομάδα σε επέμβαση.
Τι μας είπε η ίδια η κα Βασιλέλλη Η Γεωργία Βασιλέλλη, μητέρα του αδικοχαμένου Παναγιωτάκη, ευαισθητοποιήθηκε αμέσως μόλις πληροφορήθηκε το σοβαρό πρόβλημα υγείας του μικρού Παναγιώτη -Ραφαήλ. Θες επειδή το παιδάκι έχει το όνομα του παιδιού της και η είδηση και μόνο του προβλήματος υγείας «χτύπησε» συναγερμό στην καρδιά της μάνας, θες επειδή η πληγή της απώλειας του δικού της παιδιού παραμένει πάντα ανοιχτή, από το υστέρημά της συγκέντρωσε ένα σημαντικό ποσό, προκειμένου να βοηθήσει την οικογένεια να ταξιδέψει στην Αμερική, συνεπικουρώντας με τον τρόπο που μόνο μια μάνα ξέρει..μια άλλη μάνα! Σε επικοινωνία που είχαμε μαζί της, η κ. Γεωργία είπε πολύ απλά ότι «κάθε άνθρωπος, κάθε γονιός έχει καθήκον να βοηθήσει».
«Το δικό μου παιδί δεν είχε καν μια ευκαιρία, του τη στέρησε η γραφειοκρατία, το γράμμα του νόμου, η έλλειψη ευαισθησίας πολλών ανθρώπων που οι πράξεις τους θα έπρεπε να βαραίνουν τη συνείδησή τους. Δεν θέλω να πω άλλα, δε θα συνηθίσω ποτέ το χαμό του, αυτό που προέχει είναι να γίνει καλά το παιδάκι και κανένας γονιός να μη ζήσει το δικό μας Γολγοθά». «Το άκουσα στην τηλεόραση, συγκλονίστηκα, άλαλο ένα παιδί σε κίνδυνο, πώς να μην βοηθήσεις και συ όπως μπορείς, με τα λίγα που έχεις, το θεωρώ αδιανόητο», μας λέει. Έχουμε χρέος όλοι μας, αφού το κράτος όταν το χρειάζεσαι δεν είναι ποτέ παρόν, τι να κάνεις, ο ένας να δίνει ένα χέρι βοήθειας στον άλλον, μόνο έτσι ίσως κάνουμε κάτι. Εύχομαι από την καρδιά μου στους γονείς να πάνε όλα καλά, πίστη και υπομονή, τους καταλαβαίνω απόλυτα κα συμπάσχω με την αγωνία και τα όσα περνούν, εύχομαι σύντομα να έχουμε ευχάριστες ειδήσεις για το παιδάκι, λέει συγκινημένη η κ. Γεωργία
