Search

Στην εποχή της μετά-αλήθειας

Απο το προφιλ του Δημήτρη Τσίρκα


Ο Ζελένσκι έβγαλε να μιλήσουν στη Βουλή δύο Έλληνες ομογενείς που πολεμούν στη Μαριούπολη. Ο ένας είπε ότι, όπως ο παππούς του πολέμησε τους ναζί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έτσι και αυτός πολεμά με το ναζιστικό Τάγμα Αζόφ, τους… Ρώσους ναζί.

Μετά ο Ζελένσκι, αφού τελείωσε τις ιστορικές αναφορές για τη Φιλική Εταιρεία και τις Θερμοπύλες, ζήτησε να μη γίνονται δεκτά στα δυτικά λιμάνια τα ρωσικά πλοία που μεταφέρουν πετρέλαιο γιατί αυτά τα χρήματα η Ρωσία τα μετατρέπει σε βόμβες και πυραύλους που καταστρέφουν τις ουκρανικές πόλεις.

Πού να του έλεγε κάποιος ότι πάνω από το μισό ρωσικό πετρέλαιο (52%) το μεταφέρουν τα τάνκερς των Ελλήνων εφοπλιστών, αυξάνοντας μάλιστα το μερίδιό τους, από το 39% που ήταν πριν τον πόλεμο.

Στην εποχή της μετά-αλήθειας, η πραγματικότητα όχι μόνο αποσυνδέεται από τα γεγονότα, μπορεί και να τα αντιβαίνει ευθέως.

Έτσι, ο Έλληνας ομογενής στη Μαριούπολη, μπορεί να πολεμά τους «ναζί Ρώσους», μέσα από το ναζιστικό Τάγμα Αζόφ. Το ίδιο τάγμα που χρησιμοποίησαν οι Ρώσοι ως πρόσχημα για να εισβάλλουν στην Ουκρανία και φέρουν την… “αποναζιστικοποίηση”.

Και οι Έλληνες εφοπλιστές, όπως ο Αλαφούζος και ο Μαρινάκης, μπορούν να διευκολύνουν τον Πούτιν να χρηματοδοτεί τον πόλεμό του, και την ίδια στιγμή να καθυβρίζουν από τα κανάλια τους την Αριστερά, τους καλλιτέχνες, ακόμα και τον λαό γιατί δήθεν δεν καταδικάζουν απερίφραστα τη ρωσική εισβολή και τον… Πούτιν.

Στην εποχή της μετά-αλήθειας, σημασία δεν έχει τι κάνεις, αλλά πώς αισθάνεσαι και κυρίως, τι δηλώνεις.