Search

Ψάχνοντας στο πατρικό… Οι θησαυροί της καραντίνας -Από την Όλγα Χιώτη

Η μαμά μου ήρθε εκ πρωτευούσης στην Μυτιλήνη νομίζω το 1968.

Από διάφορα που μου έχει διηγηθεί ήταν πως της έκανε εντύπωση, γιατί τα περίμενε κάπως αλλιώς, πως τα κορίτσια ήταν εξίσου καλοντυμένα με αυτά της Αθήνας και του Πειραιά ( πολλά από αυτά γόνοι αστικών οικογενειών με σχετική οικονομική επιφάνεια ραβόταν στην Αθήνα ή ραβόταν εδώ με πατρόν γαλλικά σε ονομαστές μοδίστρες της εποχής. Κουρευόταν και χτενιζόταν επίσης στην πρωτεύουσα, θυμίζω τα ευφάνταστα μαλλιά λάχανα της εποχής, ή αργότερα τα mods και τα twiggy looks) ( κάποια από αυτά τα μυτιληνιά κεφάλια τα τακτοποιούσε εν πειραίει εκείνη-η μαμά ντε- μιας και ήταν νέα μεν πολύ πετυχημένη δε hair stylist κομμώτρια δηλαδή
Πολλά της έκαναν εντύπωση καθώς περίμενε ερχόμενη να συναντήσει γειτονιές κι ανθρώπους λες κι ήρθαν απ τη “Συνοικία το όνειρο” του Αλεξανδράκη, όχι πως δεν συνάντησε και δεν υπήρχαν αλλά μου τόνισε πολλές φορές πως εκείνη ήρθε απ΄την πρωτεύουσα αλλά πολιτισμό βρήκε εδώ..και σαφώς αυτό δεν ήταν τα μαλλιά ή τα φιγουρίνια.


Ένα από αυτά που βρήκε ήταν το ερασιτεχνικό θέατρο. (Για τα υπόλοιπα που βρήκε θα γράψουμε άλλη φορά)
Βέβαια μετά ακολούθησε μια επταετής περίοδος που άλλαξε πολύ τα πράματα.
Αλλά πάντα όσες φορές την άκουγα να περιγράφει τις διαφορές από τον έναν τόπο στον άλλον έλεγε πως περίμενα να έρθω σε ένα χωριό κι εδώ ήταν όλοι μορφωμένοι, μιλούσαν όμορφα, κι είχαν παράδοση στην τέχνη και στα γράμματα.

Κι απ΄τη μαμά καταλήγω στον μπαμπά που φιγουράρει στους ηθοποιούς του παρακάτω έργου, πολλά χρόνια νωρίτερα πριν γνωρίσει τη μαμά.
Το ευτράπελο βέβαια ήταν όταν ανακάλυψα από ένα τιμητικό μετάλλιο που έλαβε πως κάποτε ήταν ερασιτέχνης ηθοποιός και τον ρώτησα να μάθω πληροφορίες, μιας και μικρό κορίτσι ήμουν, το να ναι ο μπαμπάς ηθοποιός ήταν πολύ γουαου βρε παιδι μου, μου αποκάλυψε πως πήγαινε για την παρέα….κι επειδή δεν κατάλαβα τι εννοούσε γιατι το λεγε λίγο δύσκολα λίγο τραβηχτά και με το ζόρι, συμπλήρωσε η μαμα “έλα τι δεν καταλαβαίνεις κι εσύ για τις γκόμενες πήγαινε”
Δε βαριέσαι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και παράγει και προάγει πολιτισμό

Το παρακάτω είναι το πολυσέλιδο πρόγραμμα απο το έργο το Νησί της Αφροδίτης
Κάποιοι φίλοι θα αναγνωρίσουν μέσα γιαγιάδες, παππούδες, μπαμπάδες, μαμάδες, ως ηθοποιούς, σκηνοθέτες αλλα και δ/ντες σκηνής.