Search

Πρωινά Σαββάτου

 

Κάτι πρωινά ξυπνάς νωρίτερα απ’ όλους. Διατηρείς την ησυχία, μεταφέρεσαι στον καναπέ, σηκώνεις τα πόδια ψηλά, τεντώνεσαι.

Κάτω από το ανοιχτό παράθυρο κοιτάς τις ανθισμένες ορχιδέες, τόσο χρώμα που γεμίζεις. Μακριά ακούς τους ανάμεικτους ήχους του αεροπλάνου που προσεγγίζει, τα αυτοκίνητα που αραιά και που περνάν τον δρόμο. Θα θελες να ακούς λίγο το κύμα αλλά δεν πειράζει.

Μουσική δεν έχει, μα εσύ ακούς. Marvin Gaye, if this world was mine.

Τώρα τα πόδια σου απλώνονται στα ανάκατα μαξιλάρια. Το τραπέζι δίπλα έχει ακόμη τα πιάτα του πρόχειρου δείπνου της προηγούμενης βραδιάς, δυο πεταμένα βρακιά των παιδιών, τα κόμικ τους …Μα αυτό το πρωί δεν πειράζει.

Ο σκύλος έρχεται δίπλα σου. Έχει αυτό το βλέμμα… χάιδεψε με, βγάλε με βόλτα. Σσσσστ καλό μου. Σε λίγο. Δώσε μου λίγο χρόνο. Λίγο. Λίγο.

Έχεις πάρει ένα βιβλίο, ακουμπά πάνω σου μισάνοιχτο, τρως ένα παστέλι στα γρήγορα και μετά λες πως θα το αρχίσεις.

Ρουφάς ακόμη λίγο το περιεκτικό τίποτα που βλέπεις στο ταβάνι. Συνειδητοποιείς πως παρόλο που πριν λίγο σηκώθηκες από τον βραδινό σου ύπνο χρειάζεσαι λίγο άδειασμα ακόμη. Ίσως και να φτιάξεις λίγο χώρο μέσα σου να τον γεμίσεις μέσα στην ημέρα.

Θυμάσαι τότε που ήσουν παιδί και κρεμούσες ανάποδα το κεφάλι έξω από το κρεβάτι. Έτσι κρεμασμένη  έβλεπες από την προνομιακή θέση του δωματίου σου, όλο το σπίτι. Αναρωτιόσουν πως θα ‘ταν, αν ήταν τα σπίτια μας ανάποδα. Οι πολυέλαιοι να στέκουν όρθιοι κι οι κουρτίνες να κυματίζουν αντίθετα. Α! Η κουρτίνα παρατηρείς, θέλει φτιάξιμο. Μα δεν έχει σημασία. Και το κάδρο είναι στραβό. Όχι τώρα όμως, όχι.

Σηκώνεται το παιδί, σε φιλά για καλημέρα. Το παρατηρείς, διατηρεί την πολυπόθητη ηρεμία. Κάθεται ήσυχα στην πολυθρόνα του. Μην ανοίξεις μωρό μου την τηλεόραση ακόμη, κάτσε να ακούσουμε τους πρωινούς ήχους. Ναι μαμά κι εγώ το θέλω. Μωρό μου…

Υποψιάζεσαι πως δε θα προλάβεις να διαβάσεις σελίδα από το βιβλίο σου, αλλά δεν πειράζει.

Σηκώνεται και το μικρό. Με κλειστά ακόμη τα μάτια τρυπώνει δίπλα σου. Ησυχία. Ρουφάς. Πρωί Σαββάτου. If this world was mine….τα πρωινά Σαββάτου τίποτα δεν θα πείραζε.