Search

Νικόλας Βαμβουκλής -Αλέξανδρος Πλάτων: Δύο Λέσβιοι πολίτες του κόσμου

Είναι νέοι, επιτυχημένοι και Λέσβιοι.

Δύο νέοι οι οποίοι με την επαγγελματική τους δράση έχουν αποδείξει ότι πρεσβεύουν επάξια τον τόπο τους.

Ο Νικόλας Βαμβουκλής με ένα βιογραφικό που συναρπάζει, σπούδασε στη Φιλοσοφική στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στη συνέχεια έγινε δεκτός στη Σχολή Χορού της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και αργότερα έκανε ένα μεταπτυχιακό στην επιμέλεια εκθέσεων στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μιλάνου. Σήμερα εργάζεται ως επιμελητής στη συλλογή τέχνης του Luciano Benetton. Έχει χαρακτηριστεί ως ο «Επόμενος Τεριάντ» και είναι η περίπτωση ανθρώπου που ξέρει να συνδυάζει την τέχνη με το καινοτόμο επιχειρηματικό πνεύμα .

Ο Αλέξανδρος Πλάτων μετά από μια βόλτα στους μεγαλύτερους οίκους δημοπρασιών του κόσμου αλλά και ως ο πιο νέος εκτιμητής σε έργα τέχνης, ζει σήμερα μεταξύ Νέας Υόρκης, Λονδίνου και Χονγκ Κονγκ δίνοντας τις πολύτιμες συμβουλές του σε εκλεκτούς συλλέκτες.

Η Λέσβος και για τους δύο, είναι το απάγκιό τους, ο τόπος στον οποίο θα επιστρέψουν από την άλλη άκρη του κόσμου προκειμένου να ξεκουραστούν και να πάρουν τον χρόνο τους για σημαντικές αποφάσεις.

Δύο τέτοια λαμπρά μυαλά, των οποίων οι δράσεις γίνονται ανάρπαστες στο εξωτερικό καθώς διευθυντές Μουσείων, συλλέκτες και άνθρωποι της Τέχνης προσπαθούν να συνεργαστούν μαζί τους, δεν έχουν καθόλου μα καθόλου “εκμεταλλευτεί” οι τοπικοί φορείς.

Η εμπειρία τους θα μπορούσε να μας πάει ένα βήμα παραπέρα καθώς οι ιδέες τους αλλά κυρίως οι σχέσεις τους με άτομα της Τέχνης θα μπορούσαν να μας δώσουν ώθηση σε ότι έχει να κάνει με την επιμέλεια των εκθέσεων στα Μουσεία μας ή στο πως θα μπορούσαμε να επεκτείνουμε αυτό το λεγόμενο “τουριστικό προϊόν” το οποίο τελικά δεν φαίνεται να μπορούμε να το συγκεκριμενοποιήσουμε.

Κλείνοντας καταγράφω μια από τις σκέψεις του Αλέξανδρου Πλάτων από παλιότερη συνέντευξη που επιμένει ότι η απλότητα του τόπου και της καθημερινότητάς μας θα μπορούσε πολύ απλά να γίνει το μότο μας «Ζούμε σε μια από τις πιο ωραίες πόλεις του κόσμου και αν όλα περνούσαν από ένα πιο ομαδικό πνεύμα τότε θα καταλαβαίναμε τους θησαυρούς που έχουμε και που θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε ….»