«Αρκετοί υποψήφιοι τον τελευταίο καιρό, εκμεταλλευόμενοι τα αναπτυξιακά έργα του τόπου, παρουσιάζουν τις προτάσεις τους ως «ειδήμονες» επί αυτών, σε καμία περίπτωση όμως αυτές δεν είναι εφικτές και ρεαλιστικές.
Για παράδειγμα, η ανάδειξη του επιβατικού λιμένα στο Σίγρι σε σταθμό κρουαζιέρας, είναι ένα έργο για το οποίο δεν μπορούμε καν να μιλάμε αν δεν ολοκληρωθεί προηγουμένως το κομμάτι του δρόμου της «Εγνατίας» της Λέσβου.
Κατά την πρόσφατη μου επιτόπια επίσκεψη, διαπίστωσα ότι η πολυαναμενόμενη αλλά διαρκώς καθυστερούσα επανέναρξη εργασιών στο πολύπαθο έργο «ΟΔΙΚΟΣ ΑΞΟΝΑΣ ΚΑΛΛΟΝΗΣ -ΣΙΓΡΙΟΥ», έργο πνοής και ανάπτυξης όχι μόνο για τη Δυτική Λέσβο αλλά και για το σύνολο της νήσου, θα πρέπει οπωσδήποτε να συνδυαστεί και με τοπικές βελτιώσεις στη χάραξη, τις επικλήσεις, την ακτίνα καμπυλότητας, τις σταθεροποιήσεις πρανών και πολλά άλλα.
Υπάρχουν προβλήματα στο τμήμα της οδού που δόθηκε στην κυκλοφορία, όπως επίσης σημαντικές τεχνικές «αστοχίες» έχουν παρατηρηθεί, οι οποίες θα φανούν εν ευθέτω χρόνω.
Από την άλλη πλευρά, όλοι αντιλαμβανόμαστε πως ανάπτυξη δε σημαίνει μόνο τεχνικά έργα, αλλά είναι μια παράμετρος που έχει πολλές συνδυαστικές δράσεις μαζί.
Η ανάδειξη των θερμαλιστικών πηγών, δεν έχει ως τώρα εξεταστεί και προσεγγισθεί στη σωστή κατεύθυνση, αφού ουδείς εργάστηκε με μεθοδικότητα για την ανάδειξη της Λέσβου ως ένα πρότυπο θερμαλιστικό κέντρο κάτι που όλοι παραδεχόμαστε μα ποτέ δεν κάτσαμε γύρω από ένα τραπέζι διαλόγου να καταθέσουμε τις προτάσεις μας με ωριμότητα .
Η υπόθεση του «Σάρλιτζα Παλλάς» χρόνια τώρα βαλτώνει και κακοφορμίζει, μα ποιος νοιάστηκε για ένα κτίριο κόσμημα που αποτελεί πια το «φάντασμα» της Θερμής;
Είναι λοιπόν σαφές, πως ό,τι συμβαίνει σε τούτο τον τόπο δεν έχει σχεδιαστεί ποτέ υπό το πρίσμα μιας συνολικής και συλλογικής προσπάθειας, ως οφείλαμε, αλλά με αποσπασματικές δράσεις και κινήσεις που μέχρι να ολοκληρωθούν χάνουμε το δάσος προσδοκώντας να περισώσουμε το δέντρο»
Φωτό: Βασίλης Καζάζης