Search

Γιατροί του Κόσμου: Αποχωρούν και επισήμως από τη Μόρια αλλά παραμένουν στο νησί

Με ανακοίνωσή τους “Οι Γιατροί του Κόσμου”  γνωστοποιούν πως ολοκληρώνουν την παρέμβασή τους στο Κέντρο Υποδοχής της Μόριας, ωστόσο παραμένουν στη Λέσβο παρέχοντας ιατρικές και ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες, τόσο τον προσφυγικό πληθυσμό όσο και την τοπική κοινωνία.

Οι Γιατροί του Κόσμου ξεκίνησαν την δράση τους στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) της Μόριας στη Λέσβο ήδη από το 2013 ως εταίροι της Υπηρεσίας Υποδοχής και Ταυτοποίησης. Στο Κέντρο αυτό δραστηριοποιήθηκαν αργότερα πολλές ελληνικές και διεθνείς οργανώσεις και ειδικότερα κατά το καλοκαίρι του 2015, διάστημα κατά το οποίο εντάθηκαν οι προσφυγικές ροές προς την χώρα μας. Εν συνεχεία, όταν τον Μάρτιο του 2016 η εν λόγω δομή μετατράπηκε σε κλειστό Κέντρο Υποδοχής, οι περισσότερες οργανώσεις αποσύρθηκαν. Οι ΓτΚ αποφάσισαν να παραμείνουν, παρόλο που μια τέτοια απόφαση δεν ήταν εύκολη, προκειμένου όχι μόνο να διασφαλίσουν την πρόσβαση των προσφύγων και μεταναστών σε απαραίτητες και επαρκείς υπηρεσίες υγείας αλλά και να διατηρήσουν το δικαίωμα της μαρτυρίας, σε περιπτώσεις παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

“Υπηρετήσαμε σταθερά τον στόχο αυτό, προσφέροντας τις υπηρεσίες μας και δημοσιοποιώντας τις απόψεις μας αναφορικά με τα εμπόδια στην πρόσβαση υγείας, την ευαλωτότητα των προσφύγων και μεταναστών και τις προκλήσεις για το σύστημα δημόσιας υγείας.

Οι ΓτΚ, πιστοί στο ανθρωπιστικό ιδεώδες, τον ρόλο και τον σκοπό των ΜΚΟ, υπήρξαν αρωγοί του δημόσιου συστήματος υγείας, συντονίζοντας σε σταθερή βάση την δράση τους με τους δημόσιους φορείς και προσπαθώντας να συνεισφέρουν στοχευμένα και αποτελεσματικά σε καταστάσεις και προβλήματα που ξεπερνούσαν τις δυνατότητες ή τον χαρακτήρα τους.

Παρατείναμε χρονικά την δράση μας στην Μόρια, αντιμετωπίζοντας σοβαρά κενά στις αποπληρωμές του έργου, προκειμένου να συμβάλουμε σε μια ομαλή μετάβαση στην νέα κατάσταση, αφού ενημερωθήκαμε από τους αρμόδιους φορείς ότι η παρουσία και η δράση μας εντός του Κέντρου, δεν «κρίνεται» πλέον απαραίτητη.

Ευελπιστούμε ότι, ο φιλοξενούμενος πληθυσμός του ΚΥΤ θα εξακολουθήσει να απολαμβάνει ποιοτικές υπηρεσίες υγείας αντίστοιχες με εκείνες που παρείχαν οι Γιατροί του Κόσμου όλα αυτά τα χρόνια. Από τη μεριά μας, θα θέλαμε να ενημερώσουμε τους φίλους και υποστηρικτές της οργάνωσης ότι θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε παρόντες στο νησί της Λέσβου και να λειτουργούμε ιατρικές και ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες, συνδράμοντας τόσο τον προσφυγικό πληθυσμό όσο και την τοπική κοινωνία του νησιού, σε συνεργασία με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς”.

* * *

Σχετικά με τους Γιατρούς του Κόσμου Ελλάδας

Οι Γιατροί του Κόσμου Ελλάδας δημιουργήθηκαν το 1990 και αποτελούν μέρος του Διεθνούς Δικτύου των ΓτΚ το οποίο αποτελείται από 15 συνολικά τμήματα (Αργεντινή, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α., Ιαπωνία, Ισπανία, Καναδάς, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Πορτογαλία και Σουηδία). Ταυτόχρονα ωστόσο παραμένουν μία γνήσια ελληνική οργάνωση που ακολουθεί το δικό της μονοπάτι βασιζόμενη στις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας, διατηρώντας την οικονομική και διοικητική της ανεξαρτησία.

Συμπληρώνοντας 26 χρόνια συνεχούς δράσης το 2016, οι Γιατροί του Κόσμου Ελλάδας έχουν αναγνωριστεί στη συνείδηση των πολιτών, ως μια αξιόπιστη και αποτελεσματική οργάνωση η οποία προωθεί τα συναισθήματα αλληλεγγύης της ελληνικής κοινωνίας.

Με δεκάδες προγράμματα ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ελλάδα και σε αναπτυσσόμενες χώρες, Έλληνες γιατροί, υγειονομικό προσωπικό, διοικητικοί και τεχνικοί προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά.

Οι Γιατροί του Κόσμου Ελλάδας με περισσότερους από 600 εθελοντές έχουν βρεθεί σε περίπου 50 χώρες του πλανήτη προσφέροντας ιατρική, ανθρωπιστική βοήθεια. Στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, έχουν πραγματοποιηθεί προγράμματα ιατρικής και ανθρωπιστικής βοήθειας, στο Ιράκ, το Λίβανο, το Αφγανιστάν, τη Σρι Λάνκα, την Ινδονησία, τη Σερβία, το Σουδάν, την Παλαιστίνη, την Αϊτή, τη Γάζα, την Ουγκάντα, την Αλγερία κ.α.

Στο πεδίο των προγραμμάτων, οι ΓτΚ συνεργάζονται με άλλες διεθνείς Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις με στόχο την αποτελεσματικότερη παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στους πληθυσμούς που την έχουν ανάγκη.