Απ’ τη διεύθυνση του καταστήματος μας μεταφέρθηκε η συγκινητικά λυσσαλέα σας ανάγκη, να μάθετε ποιοί είναι ο κος και η κα Γαλιά. Από πηγαδάκια δε μαθαίνουμε, πως ξαφνικά γινήκανε οι εκλογές talk of the town. Αυτό βέβαια το θέλουμε! Θέλουμε κι εσείς να ψάχνεστε, να ενημερώνεστε και να ψηφίζετε κατά συνείδηση. Δεν περιμέναμε τέτοια ανταπόκριση και τέτοια αγάπη το ομολογούμε και θα θέλαμε εδώ να σας ευχαριστήσουμε, αλλά και να σας πούμε πως καλύτερα θα ήταν αντί να μάθετε ποιοι είμαστε, να μάθετε ποιοί βρίσκονται πίσω από αυτούς που ψηφίζετε. Για να βοηθήσουμε σε αυτό, ακούμε, διαβάζουμε και παρακολουθούμε –στενά γιαυτό να προσέχετε- υποψήφιους. Ότι περνά από μπροστά μας δε θα μένει ασχολίαστο κι αυτό είναι η προεκλογική μας δέσμευση. (Αν πάμε καλά να ξέρετε πως θα βάλουμε κι υποψηφιότητα αλλά συστημικοί δε θα γίνουμε ποτέ!)
Παναγιώτη, Παναγιώτη, τρέχεις το ξέρουμε και τρέχεις και με κολάν στους αγώνες αλλά και με τη στολή εργασίας κάθε μέρα πάνε έλα, υπηρεσίες, εργοτάξια εντάξει. Οι δρόμοι είναι το σπίτι σου, αλλά βρε παιδί άμα σε ρωτήσουν για αναπτυξιακές γραμμές και στρατηγικές και κριτικές μη ξαναπείς αυτό το “άσφαλτο πάνω στην άσφαλτο” έχουμε βαρεθεί να το ακούμε και να το διαβάζουμε. Βρες κάτι άλλο. Έξυπνος είσαι, όμορφος είσαι, κάτι θα βρεις. Άλλωστε μας μόστραρες the other day και ομάδα εργασίας κι υποστήριξης, να μας δείξεις πως δεν είσαι μόνος (να ξέρεις πάντως πως κάπως έτσι ξεκίνησε κι ο Ομπάμα! Το τιμ δούλευε δούλευε, τσουπ να σου το αγόρι Πρόεδρας (καλά μην παίρνεις φόρα όμως, αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι). Τα δικά σου τα μυρμηγκάκια τι κάνουν αλήθεια; Κάνουν δουλίτσα; Μπράβο πάντως! Οι άλλοι έχουν τα κομματικά τιμ. Εσύ απ’ ότι το κόψαμε διάλεξες από άλλο καλάθι. Ε, ναι είναι εμφανές λοιπόν, ότι εσύ δεν ρίχνεις άσφαλτο, μόνο χαράζεις δρόμο. Πρόσεχε όμως γιατί οι δρόμοι των παλαιών έχουν λακκούβες!
Γιάννη μου, Γιάννη μου πολλά λες και κουράζεις. Βρε πουλάκι μου «καθηγητίζεις» να το ξέρεις. Ξεχνάς να σταματάς. Πολύ μιλάς, λίγο κοιτάς κι είπαμε πρέπει να κοιτάς. Είναι ο στόχος απέναντι. Πρέπει να τον ζαλίσεις. Αααααχ «αυτά τα μάτια σου όταν τα βλέπω με ζαλίζουνε και την καρδιά μου συγκλονίζουνε, όταν τα βλέπω μου θυμίζουμε κάποια αγάπη μου παλιά». Ξέρουμε ότι τα ξέρεις όλα, αλλά βρε Γιάννη άμα ξεκινήσεις να μιλάς, δε σταματάς. Το χάνουμε στο τέλος, θα μας ψοφήσεις καμία μέρα κι είμαστε ευαίσθητα ζωάκια εμείς. Δεν είμαστε σε αμφιθέατρο μη το ξεχνάς ούτε αυτό. Έχεις άνθρωπο να σε διορθώνει; Μπρρρρρ μα όχι! Ποιος τολμά να διορθώσει τον καθηγητή. Μπράβο βρε σούζα τους έχεις. Έτσι μη σου παίρνουν τον αέρα και μετά θέλουν κι άλλα. Βέβαια μη νομίζεις έχουμε δει ότι έχεις auto correct κι έχουμε δει ότι παρακολουθείς στενά και τον αντίπαλο. Σα σωστός καθηγητής παίρνεις τα good practiceς και τα εφαρμόζεις. Λεπτομέρειες δε λέμε, ξέρεις εσύ.
Χριστιάνα πολιτικάρα μου εσύ, τρέλανε μας! Δεν έχουμε ξανακούσει γυναίκα πολιτικό να μιλά τόσο πολύ χωρίς να λέει τίποτα. Γκραντ σουξέ να ξέρεις έχεις, σχολή θα κάνεις, προσκυνάμε. Επίσης δεν έχουμε ξαναδεί να εκλέγεται κάποιος χωρίς να λέει τίποτα. Άβυσσος ο εγκέφαλος του ψηφοφόρου πάντως και ασύνδετος με το χέρι όταν απελευθερώνει το φακελάκι στο διαφανές κουτάκι.
Κώστα μου, Κώστα, να ξέρεις πάντως που χαμογελάς, κερδίζεις. Τίποτα άλλο μη κάνεις. Μη μου ζορίζεσαι. Μόνο χαμόγελα και φωτογραφίες. Και γράφεις και στο γυαλί εκεί που βγαίνεις στις τηλεοράσεις συνέχεια. Να προσέχεις μη γίνεις μαϊντανός όμως ε; Αλλά προσέχεις το βλέπουμε, άλλωστε αυτή την έρμη τη γυναίκα σου την έχεις να τρέχει κι αυτή από δω κι από κει, χαμογελά κι αυτή, φωτογραφίες βγαίνει. Της ίδιας πετυχημένης σχολής. Θα τολμήσω να πω έτσι μακρινά, μας δίνετε έτσι μια εσάνς από τον Πατούλη και την Πατούλαινα. Αλήθεια το σπίτι σας από βλαχομπαρόκ πως πάει;
Κε Τάσσο εσείς με όλο το σεβασμό έχετε μπερδέψει τις βούρτσες με τις…χτένες. είμαστε σε περιφερειακές εκλογές όχι βουλευτικές. Όχι άλλο δίκιο του εργάτη. Κι εμείς με τον εργάτη είμαστε αλλά κι αυτός θέλει δουλειά. Άμα μας πείτε τίποτα αναπτυξιακό θα βρει μια δουλίτσα, θα φάει αυτός θα δώσει και στο κόμμα!
Στράτο του λαού, χώσε μανούλα μου χώσε. Όταν σ’ ακούμε ανατριχιάζουμε. Δεν έχεις αφήσει τίποτε όρθιο. Τους έχει πάρει ο διάολος όλους. Πολύ εκνευρισμένο σε βρίσκουμε όμως. Θα σου γράψουμε δυο βαλεριάνες την ημέρα να σε κρατάνε λίγο χαλαρό μη μας πάθεις και τίποτα. Ε και κάνε και λίγο γιόγκα. Τώρα άμα θες, πήγαινε και κανένα τρέξιμο όπως κάνει ο όμορφος, να εκτονώνεσαι. Εντάξει, μη προσπαθήσεις να τον φτάσεις κι έχουμε άλλα. Να λίγο παραλία μέχρι τον Μόθωνα στη δουλειά σου και πίσω. Κάνε αυτό το σχήμα και τα λέμε πάλι σε μία εβδομάδα.
Η κυρία Γαλιά
Μεγάλο ΥΓ – σφήνα:
Ώπα, ώπα, Ω Π Α!
Γεια σας! Νομίζω ήρθε η ώρα να σας συστηθώ κι εγώ και να σας πω το πόνο μου!
Είμαι το μικρό Γαλιάκι, παιδί αυτών των δυο ακάματων, του κύριου Γαλιά και της κυρίας Γαλιάς. Αχ κυρίες μου και κύριοι τις τελευταίες μέρες ζω ένα δράμα, όλη μου η ζωή εχει αναστατωθεί μ΄αυτούς τους δυο που ξαφνικά αποφάσισαν να το παίξουν… ούτε και έγω δε ξέρω τι θέλουν να το παίξουν! Το θέμα είναι κυρίες μου και κύριοι είναι ότι απο τη μέρα που δημοισεύθηκε το κείμενο της μάνας μου της κυρίας Γαλιάς, η ζωή μου έχει αλλάξει άρδην. Εκεί που τα έιχα ολά έτοιμα και στα χέρια μου και μεγάλωνα στα πούπουλα, ξαφνικά ζω τη παραμέληση και την εγκατάληψη! Που είναι τα πλούσια πρωινά, δεκατιανά, μεσημεριανά, απογευματινά και βραδινά που μου ετοίμαζε η καλή μου η μαμα! Τώρα τίποτα! Το πρωί μόνο μου σηκώνομαι, μόνο μου ετοιμάζομαι για το σχολειό. Γυρνάω το μεσημερι με μια λαχτάρα και μια πείνα να φάω νόστιμο φαγάκι και τίποτα πάλι, καμια περιποίηση!
Και ο καλός μου ο μπαμπάς; Και αυτος τα ιδια! Στα ώπα ώπα με είχε, πουθενά δε πήγαινα μονάχο μου, πάντα κοντά μου να με προσέχει να μη κουραστώ, να μην αργήσω στα Αγγλικά, τα Γαλλικά, τα Φαρσί κι Αραβικά, το πιάνο και τα μαθηματα καράτε! Ούτε παραμύθια μου διαβάζει πια το βράδυ πριν κοιμηθώ, ούτε καν να ελέγξει κάτω απο το κρεβάτι μήπως κρύβεται ο σχιζοφρενής δολοφόνος!
Τώρα πια το μόνο τους ενδιαφέρει είναι ενας μαραθωνοδρόμος Χριστόφας (τι είναι αυτό ας μου εξηγήσει κάποιος!), μια κυρία Καλογήρου που ντύνεται σαν τη γιαγιά Μερόπη από το διπλανό δέντρο (μάλλον δε βλέπει μάι στάιλ ροκς να ενημερωθεί για τη μόδα), έναν κύριο Μουτζούρη που κανείς ποτέ δε τον έχει δει εδώ στα πέριξ (έχουν δει τη γυναίκα του όμως απ΄ότι ακουσα), έναν κύριο Τάσσο απο ένα κόμμα (ιδέα δεν έχω τι σημαίνει κι αυτό!), έναν κύριο Σπιλάνη που έχει ωραία μάτια αλλά δε ξέρει να βγαίνει selfie (αν είναι δυνατόν που ζει!) και έναν κύριο Γεωργούλα που έκανε μια έκπληξη (αλλά μάλλον δε χάρηκαν όλοι με αυτή) και που επίσης δε ξέρει που δε ξέρει που ανήκει (πολύ φοβάμαι ουτε και εγώ θα ξέρω σε λίγο καιρό).
Τέλος, το άλλο μείζον θέμα του δεντρόσπιτου μας είναι αν θα σπάσει τελικά ο Δήμος (τι είναι αυτό για να σπάσει κλαδι; ) και τι θα κανει τελικά ο Γαληνός (λες και εμένα αυτο με νοιάζει). Απ΄ότι λέει ο μπαμπάς μου ο Γαλιάς το μάθαμε αυτό, μας έφυγε το άγχος. Άλλα σας ρωτώ: Μα βρε παιδιά ποιοι είναι όλοι αυτοί; Γιατί οι γονείς μου ασχολούνται συνέχεια μαζί τους και με έχουν παρατήσει;
Βελανίδι για βελανίδι δεν έχει μείνει στο σπίτι μας! Ζω ένα δράμα σας λέω!
Θα επανέλθω.
Το μικρό Γαλιάκι
