Παρατηρώ αυτά τα αμέτρητα περιστέρια στον ακάλυπτο…. Σε μια στιγμή απόλυτου μηδενισμού αναρωτιέμαι μα τι κάνουν όλη μέρα αυτά τα πλάσματα; Ή τι κάνουν τουλάχιστον όλο το πρωί που βρίσκονται στο οπτικό μου πεδίο; Κάνουν σύντομα πετάγματα απ’ τα κεραμίδια στα κάγκελα απέναντι, από τα κάγκελα ξανά πίσω στις τρύπες-φωλιές ανάμεσα στις πέτρες του τοίχου […]
Αφού διάβασα ό,τι διάβασα, για την μεγαλειώδη παρέλασή μας χτες, αφού άκουσα από ιαχές, μέχρι κλάματα δίπλα μου, αφού κουφάθηκα λίγο παραπάνω κι είναι γνωστό ότι έχω μια άλφα δυσκολία με τα αυτιά μου τελοσπάντων…όλα καλά όμως εντάξει…. Αφού αφού αφού λοιπόν, θα ήθελα μετά το τέλος αυτής της επίδειξης μεγαλοπρέπειας, ετοιμότητας, ανωτερότητας κλπ να […]
Ευχαριστούμε τον Οκτώβρη που νόμιζε πως ήταν Μάρτης και πήρε μυρωδιά κι από Απρίλη για να μπορέσουμε κι εμείς που χάσαμε το καλοκαίρι να κάνουμε τους στοχασμούς μας. Και να καταλήξουμε πως σα το summerbreeze δεν έχει. Και θα επιμείνουμε να κερδίσουμε ότι χάσαμε ενώ ακούμε ένα τραγούδι που βγήκε Σεπτέμβρη και λέει it feels […]
Η γιαγιά ήταν μοδίστρα. Την έβλεπα, ήταν πάντα σκυμμένη και κάτι πάντα έραβε, ακόμη και μερικούς μήνες πριν πεθάνει. Σκυμμένη μιλούσε, σκυμμένη γελούσε, με ένα περίεργο τρόπο ποτέ δεν έσκυψε πραγματικά το κεφάλι. Γιαγιά; Ναι μωρό μ’ ; Στην κατοχή εσείς πεινάσατε; Μόνο πεινούσαμε μωρό μ’…. Τι κάνατε; Ήμουν μόνη με τον Λάμπρο και το […]
Εσύ πότε θα γίνεις μάνα; Έτσι θα κάθεσαι τόσα χρόνια με τον Κώστα; Ένα παιδί πότε θα κάνεις; Τι σε «τι κόσμο θα φέρω ένα παιδί;» «εμείς σε κόσμο σε φέραμε; Έπαθες τίποτα;» Δουλειά; Τι δουλειά; Δε χρειάζεται ένα παιδί δεν χρειάζεται και πολλά, εμείς πως μεγαλώσαμε; Γερνάς. Σε λίγο δε θα χεις περιθώριο. Τα […]
Αγαπητέ ανώνυμε-υπογράφοντα-υποστηρικτή της εξαίρεσης των παιδιών προσφύγων απ’ τις δομές εκπαίδευσης, θέλω να μιλήσω στη γλώσσα σου. Χαλάρωσε κι άκου: υπάρχει σχέδιο. Πρωτίστως να ξέρεις, παραμένεις στο σχολείο κυρίαρχος πληθυσμός! Η γλώσσα σου θα είναι επίσης κυρίαρχη. Το μικρό προσφυγόπουλο θα ποτιστεί με το μεγαλείο της. Σκέφτομαι λίγο μακριά τώρα αλλά είναι η μεσομακροπρόθεσμη επένδυση […]
Ώρα 07:55 φθινοπωρινή Έχεις σηκωθεί λίγο νωρίτερα, νωχελικά, αγαπησιάρικα με φιλιά κι αγκαλιές. Ως εκεί… Σηκώνονται και τα μικρά ζόμπι. Τα γλυκά μου….αχ. Για πρώτο καφέ δε συζητάμε. Ψιλοθυμάσαι όμως αυτούς τους τύπους στις αμερικάνικες σειρές που σηκώνονται πρωί, χαράματα, φρέσκοι και παίρνουν πρωινό στο μεγάλο τραπέζι, όλοι μαζί, φυσικό χυμό πορτοκάλι και πανκέικς και […]
Νόμιζα πως το μέτρο, τα όρια και τη λογική την είχαμε χάσει μόνο στα κοινωνικά δίκτυα. Εκεί που ο καθένας μας κρύβεται πίσω από την οθόνη του, πίσω από τις λέξεις. Λέγαμε, ξεσπαθώναμε όπου μας έκανε κέφι. Μίσος, έχθρα, απειλές, καουμποϊλίκια γενικά, μεγάλα. Χωρίς συνέπειες. Χωρίς να μας αγγίζει η κριτική χωρίς να μας απασχολεί […]
“Είναι όπως είσαι παντρεμένος/νη έχεις ψιλοβαλτώσει έχουν περάσει τα χρόνια, θυμάσαι την αρχή σου με τον άνθρωπο σου. Πόσο δέος ένιωθες για κεινον/η. Πόσο σπαρταρούσες στα χέρια του\της και πως έλιωνες όταν σου ψιθύριζε «σ’ αγαπώ». Μετά πέρασε ο καιρός, τον\την αγαπάς μα σου ‘χει σπάσει τα νεύρα, όσο να πεις. Έγινε βαρετός\τη, αλλοτριώθηκε, νιώθει […]
“Από τότε που βγήκε η δικαστική απόφαση στη Θεσσαλονίκη, για την επιβολή προστίμου σε γονείς, εξαιτίας της φασαρίας των τεσσάρων παιδιών τους, δε χορταίνω να μοιράζω κλήσεις. Πανούλη μας, αστεράκι μας γλυκό, με τις φωνούλες σου 11:30 τη νύχτα, που μόλις έχεις γυρίσει απ’ το απογευματινό σου παγωτάκι με τον παππούλη, πάρε τρακόσα ευρουλάκια, γιατί […]
“Δεν το είδα ποτέ. Μόνο η μητέρα μου το παρακολουθούσε και μου ‘λεγε πως της θυμίζει «εμάς»… Δε το είδα ποτέ, γιατί ζούσα ήδη εδώ και χρόνια το δικό μου. Το ζούσαμε όλοι μαζί. Ο Μι, ο Σίγμα, ο Ταφ, η Λάμδα, η Άλφα, ο Γάμα, ο Δέλτα. η Χι, η Πι. Κι όλοι όσοι […]
11 Σεπτεμβρίου 1980, 5 ετών και οκτώ μηνών: Μπλε ποδιά Τσεκλένης μεσάτη καταπληκτική γραμμή απολύτως στα μέτρα μου, δώρο νονάς, και πέδιλο κόκκινο, με ελαφρύ τετράγωνο τακούνι, το πασχαλινό το καλό(κιμονό ήθελα να βάλω αλλά δεν είχαμε στα μέτρα μου). Μοντελάκι. Από μαλλί η μανούλα είχε φτιάξει ένα σινιόν σίξτις. Τα τσιμπιδάκια με μπόδιζαν αλλά […]