Φωτογραφίες: Όλγα Σαλιαμπούκου για το Vintage Lesvos
Συντηρητής έργων Τέχνης, συλλέκτης παλαιών αντικειμένων, δάσκαλος παραδοσιακών χορών στο Χορευτικό Συγκρότημα του Πολιτιστικού Συλλόγου Ταξιαρχών “Η Πρόοδος” και ιδρυτής του Κέντρου Μελέτης και Διάδοσης της Ελληνικής Παράδοσης ΄Έμμέλεια΄΄ που δραστηριοποιείται στην πόλη της Μυτιλήνης από το 2018, ο Αργύρης Χατζημαλλής έχει μια ιδιαίτερη σχεδόν μεταφυσική σχέση με το χρόνο. Από την όψη του κιόλας, αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα πως ο Αργύρης διακατέχεται από μια γλυκιά νοσταλγία η οποία δεν μένει στο “παλιά όλα ήταν καλύτερα” αλλά προχωρά με σκοπό να κρατηθεί ζωντανή αυτή η μνήμη και να μετουσιωθεί σε κάτι άλλο, σε κάτι ζωντανό και καινούργιο. Ίσως για αυτό η παράσταση που ετοίμασε μαζί με την “Εμμέλεια” έχει δανειστεί το όνομά της από τα βάθη της Καππαδοκίας και από την Οθωμανική διάλεκτο που μιλούσαν οι εκεί τουρκόφωνοι χριστιανικοί πληθυσμοί.
Με αφορμή την νέα παράσταση Χαρσέτ-Νόστος ανατρέχουμε στις σελίδες του vintage lesvos όπου ο Αργύρης μας μιλά γι αυτή τη μοναδική του σχέση με την παράδοση και την υφή της όπως εκείνος τη νιώθει αγγίζοντας ένα παλιό ύφασμα. Άλλωστε όπως μας λέει παραδοσιακός χορός και ένδυμα είναι απόλυτα συνδεδεμένα: «Δεν γίνεται να κάνεις παράσταση χωρίς το κατάλληλο ένδυμα. Έτσι όταν ξεκίνησα να χορεύω άρχισα να παρατηρώ και να με ενδιαφέρει το ύφασμα. Αργότερα, επειδή μου αρέσει να κάνω κατασκευές με τα χέρια μου άρχισα να πλέκω με βελονάκι κάποια κοσμήματα και μετά άρχισα να συλλέγω ρούχα με σκοπό να τα μεταποιώ και να τα φορώ. Παλιά μπορούσες να καταλάβεις από το ρούχο που φορά κάποιος, αν είναι Θρακιώτης, νησιώτης χριστιανός, μουσουλμάνος, ή αν η γυναίκα ήταν παντρεμένη από τα κεντήματα. Τώρα είμαστε αναγκασμένοι να φοράμε όλοι τα ίδια. Αν κάτι δεν μου αρέσει είναι η ομοιομορφία. Το χειροποίητο δεν μπορεί ποτέ να είναι το ίδιο».
Καθισμένος στον αργαλειό του, ένας από τους ελάχιστους που έχουν απομείνει στο νησί ξεκινά ένα νέο κομμάτι, ένα δικό του σχέδιο. «Ο αργαλειός και η ενασχόλησή μου με το ύφασμα γενικότερα με ηρεμεί, με γαληνεύει. Είναι κάτι σαν ψυχοθεραπεία. Πολλοί μπορούν να στο πουν αυτό που ασχολούνται με το ράψιμο και το κέντημα». Φιλοδοξία του Αργύρη είναι η δημιουργία ενός μουσειακού χώρου που θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως ένας χώρος σεμιναρίων και workshop όπου θα δοκιμάζονται νέες τεχνικές. «Τον αργαλειό, μου τον έκανε δώρο μια φίλη πριν από δύο χρόνια. Γνωρίζω κόσμο που θα ήθελε να ασχοληθεί, να μάθει, ακόμη και να δημιουργήσει, να δοκιμάσει νέες τεχνικές».
Η παράσταση Χασρέτ- Νόστος θα ανέβει στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης το επόμενο Σάββατο. Περισσότερες πληροφορίες αύριο στα Πολιτικά.
