Άρχισαν πάλι να χτυπούν τα τύμπανα της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη σε μια ακόμα συντονισμένη προσπάθεια ευρωπαίων αξιωματούχων αλλά και εντεταλμένων στην υπηρεσία τους ΜΜΕ να πιέσουν την ελληνική κυβέρνηση να δεχθεί την υπογραφή ενός ακόμα μνημονίου ή τη συνέχιση του μνημονίου της συγκυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου ώστε να πάρουν πίσω τα χρωστούμενα εδώ και τώρα.
Δυστυχώς, όπως όλα δείχνουν, οι Ευρωπαίοι δεν κατάλαβαν τίποτα από το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου που τους έδειξε ότι η οικονομική πολιτική που είχε επιβληθεί στους Έλληνες δεν οδηγούσε πουθενά και δεν είχε την λαϊκή νομιμοποίηση.
Και είναι αρκετοί αυτοί που δεν έχουν καταλάβει ακόμα και σήμερα ότι στο τιμόνι της Ελλάδας δεν βρίσκονται πλέον ο κος Σαμαράς και ο κος Βενιζέλος οι οποίοι υπέγραφαν μνημόνια και συμβάσεις χωρίς να αφουγκράζονται τον σφυγμό του λαού, που στερούσαν το ρεύμα, το φαγητό, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από τους φορολογούμενους πολίτες, την εργασία και τα όνειρα από τους νέους ανθρώπους, αλλά δεν σκεπτόταν ούτε λεπτό να υψώσουν το ανάστημά τους και να διαπραγματευτούν με τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ και να μην υπογράφουν νομοσχέδια που κατάργησαν κεκτημένα που είχαν αποκτηθεί με αίμα και αγώνες. Και δυστυχώς από τα λόγια του κ. Σαμαρά ακόμα και σήμερα φαίνεται ότι δεν έχει καταλάβει πως δεν έχασε τις εκλογές επειδή ο λαός ξαφνικά αγάπησε τον Τσίπρα ή γιατί όλοι έγιναν ξαφνικά αριστεροί. Τις εκλογές τις έχασε γιατί απογοήτευσε τον ελληνικό λαό. Κουράστηκε ο λαός να βλέπει έναν πρωθυπουργό να λέει ναι σε όλα. Να πηγαίνει στις Βρυξέλες υποσχόμενος πως θα κάνει διαπραγμάτευση και να γυρίζει πίσω με την ουρά στα σκέλια και νέους φόρους και χαράτσια στην ατζέντα. Κουράστηκε να ακούει υποσχέσεις για ανάπτυξη και να βλέπει την τσέπη του να αδειάζει κάθε μέρα όλο και περισσότερο, τα παιδιά του να μένουν άνεργα, να φεύγουν στην ξενιτιά, να πουλάει την πατρική του περιουσία για να πληρώσει φόρους, να πληρώνεται στο τέλος του μήνα και σε λίγες μέρες να χρωστά στον μπακάλη και στον χασάπη, να εξανεμίζονται οι κόποι και οι αποταμιεύσεις μιας ζωής γιατί κάποιοι ερήμην του πήγαν και διαπραγματεύτηκαν τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του χωρίς να τον ενημερώσουν πριν βάλουν τις υπογραφές τους.
Θα μου πει κάποιος και σήμερα ο Τσίπρας τι κάνει; Έχει κάνει κάτι διαφορετικό μέχρι στιγμής; Σταματήσαμε να πληρώνουμε χαράτσια και φόρους; Γέμισε η τσέπη μας; Άρχισε η ανάπτυξη; Όχι δυστυχώς δεν άλλαξε τίποτα. Υπάρχει όμως ένα φως στο τούνελ. Αν μη τι άλλο άρχισαν κάποιες διαπραγματεύσεις. Πηγαίνει η ελληνική κυβέρνηση στις Βρυξέλες αλλά δεν γυρίζει πίσω έχοντας βάλει τις υπογραφές της σε νέα μνημόνια. Πηγαίνει και προσπαθεί να αλλάξει το κλίμα του ναι σε όλα. Προσπαθεί να βάλει το ελληνικό πρόβλημα στο τραπέζι άσχετα αν βρίσκει τα αυτιά και τα μάτια κλειστά από τους Ευρωπαίους. Γιατί αυτοί έτσι είχαν μάθει ως σήμερα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Να κάνουν τον μπαμπούλα και οι δικοί μας τρέμοντας να υπογράφουν μνημόνια.
Τώρα όμως φαίνεται ότι κάτι αλλάζει. Για αυτό και σφίγγουν τα λουριά οι Ευρωπαίοι. Γιατί η νέα κυβέρνηση τους χαλά τη σούπα. Και αυτό δεν τους αρέσει καθόλου. Η ιδιότυπη ευρωχούντα του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν και οι Έλληνες εκτελούν χωρίς αντιρρήσεις» δεν μπορεί τώρα να αλλάξει. Και θα το πολεμήσουν αυτό το νέο με ότι μέσο διαθέτουν. Θεμιτό και αθέμιτο. Το θέμα όμως είναι να το πολεμήσουν μόνο αυτοί. Απέξω. Γιατί αν το πολεμήσουν με Δούρειο Ίππο κάποιους από μέσα, τότε το παιχνίδι μπορεί και να χαθεί.
Προς το παρόν ο ελληνικός λαός με τη στάση αναμονής που τηρεί, δείχνει να ακολουθεί τη νέα κυβέρνηση στον δρόμο που χάραξε. Και αν η κυβέρνηση έχει την αποδοχή του λαού έχει πολλές πιθανότητες να πετύχει ακόμα και το ακατόρθωτο. Αρκεί να μην φοβηθεί τις έξωθεν αλλά και τις έσωθεν Κασσάνδρες…
Θ.Β.
