Η “Ελένη” του Γιάννη Ρίτσου από τον Δήμο Αβδελιώδη στο Κάστρο της Μυτιλήνης

Το 1970, ενώ ο Γιάννης Ρίτσος βρίσκεται σε κατοίκον περιορισμό στο Καρλόβασι της Σάμου, γράφει έναν ακόμη θεατρικό μονόλογο με τίτλο «Η Ελένη», ένα πολύστιχο ποίημα το οποίο θα αποτελέσει μέρος της ποιητικής συλλογής «Τέταρτη Διάσταση», μια συλλογή που γράφτηκε μέσα σε 20 περίπου χρόνια και είναι μια από τις κορυφαίες της νεοελληνικής ποίησης. Η Ελένη, ένα πρόσωπο που τόσο ελάχιστα μίλησε με την φωνή του Ομήρου, ελευθερώνεται τώρα από τα δεσμά του μύθου σε μια «Τέταρτη Διάσταση», ανοίγεται και ξεπερνά την προσωπική υπαρξιακή της κρίση με ένα κύκνειο άσμα, έναν μονόλογο, πριν πεθάνει/αναληφθεί. Φθορά, Ματαιότητα, Πόλεμος, Αγώνας, Αντίσταση: έννοιες που χρωματίζονται και προβάλλονται μέσα από το γερασμένο πρόσωπο της Ελένης με τρόπο παράλληλα προσωπικό αλλά και οικουμενικό.

Ο Δήμος Αβδελιώδης μετά τη μοναδική, «Αναπαράσταση της Δίκης του Σωκράτη» που έγινε διεθνής επιτυχία, σκηνοθετεί για πρώτη φορά Γιάννη Ρίτσο, με τη Βερόνικα Αργέντζη στο ρόλο της ‘Ελένης’ να επανέρχεται με επιτυχία στο Θέατρο, ερμηνεύοντας συγκλονιστικά, το εμβληματικό αυτό έργο του μεγάλου ποιητή. Η παράσταση ανεβαίνει την Κυριακή 6 Αυγούστου στο Κάστρο της Μυτιλήνης.

«Μέσα από έναν γκρεμοτσακισμένο, γερασμένο κόσμο κωμικοτραγικών εικόνων και ματαιωμένων ονείρων, στον απόηχο ενός ολέθριου εμφύλιου, αναδύεται το φάσμα της ΕΛΕΝΗΣ, ολοζώντανο, για να μας αποκαλύψει μέσα από ένα νοητό καθρέπτη, όλες τις αντιφατικές ανθρώπινες συμπεριφορές και πράξεις που επέλεξαν οι Άνδρες διαχρονικά για να την κερδίσουν, είτε σαν Γυναίκα, είτε σαν σύμβολο της ελευθερίας και της αιώνιας θεϊκής ομορφιάς, χωρίς όμως ποτέ να το καταφέρουν. Ο Ρίτσος με την ιδιοφυή αυτή ελεγεία επιλέγει να μιλήσει ποιητικά, αλλά ολοκάθαρα ρεαλιστικά, για μια ριζική αλλαγή πορείας του ανθρώπου και την αναζήτηση μιας νέας συνειδητής ταυτότητας, με αυτογνωσία και διαλλαχτικότητα , για να μπορέσει να αποκτήσει πραγματικά όλ’αυτά που εκπροσωπεί η ‘Ελένη», είναι τα λόγια του σκηνοθέτη.

Η «ΕΛΕΝΗ», πέφτει σαν μια σταγόνα της βροχής στην πνευματική έρημο που ζούμε. Προς το παρόν είναι μόνο μια μικρή σταγόνα. Μια σταγόνα όμως που σύντομα θα γίνει πέλαγος. Ο συνταρακτικός ποιητικός μονόλογος του Γιάννη Ρίτσου που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε, ραψωδία της ματαιότητας, στα χέρια του Δήμου Αβδελιώδη γίνεται νόημα, συγκίνηση και αλήθεια. Και η Βερόνικα Αργέντζη οδηγείται πειθαρχημένα, και οδηγεί με την σειρά της την Ελένη, στην απόλυτη ανύψωση, στην τροχιά μιας σπείρας κατοικημένης από λαμπερά σμήνη αστεριών. σημειώνει ο Διονύσης Αντύπας

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Διδασκαλία ερμηνείας, σκηνική όψη, σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης

Ερμηνεύει η Βερόνικα Αργέντζη

Ένδυμα, εικαστικά αντικείμενα, μακέτες: Αριστείδης Πατσόγλου
Μουσική: Λεό Ντελίμπ

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Βοσκοπούλου

Trallers: Φοίβος Αβδελιώδης

Διεύθυνση Παραγωγής: Αθηνά Ζώτου

Κυριακή 6 Αυγούστου

Θεατρική παράσταση «Ελένη»

Σκηνοθεσία : Δήμος Αβδελιώδης

Παίζει : Βερόνικα Αργέντζη

Στο Κάστρο Μυτιλήνης